«ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού»

Πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου η παρουσίαση του βιβλίου "ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού" με την AEGEAN OIL, χορηγό της έκδοσης & τις Εκδόσεις "Αλήθεια" στο Ξενοδοχείο King George.

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Βουλευτής Κιλκίς κ. Κωνσταντίνος Κιλτίδης.

Για το βιβλίο μίλησαν επίσης:

Ο Δημοσιογράφος και Συντονιστής Εκδότης κ. Κώστας Τσαρούχας,
Ο Επίκουρος Καθηγητής του. Δ.Π.Θ. και Επιμελητής του τόμου κ. Μανόλης Σέργης,
Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Δ.Π.Θ. και Διευθυντής της σειράς κ. Μανόλης Βαρβούνης,
Ο Πρόεδρος της AEGEAN OIL και Πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών κ. Δημήτρης Μελισσανίδης.

Ομιλία κ. Δημήτρη Μελισσανίδη

Κύριε υπουργέ, κύριοι βουλευτές, κύριοι καθηγητές, κυρίες και κύριοι

Είναι γνωστό ότι ο πολιτισμός είναι η κινητήρια δύναμη των εθνών, αυτή που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει την ιστορική του πορεία. Ιδιαίτερα δε όταν πρόκειται για τον παραδοσιακό, λαϊκό πολιτισμό, τότε μπορούμε να πούμε ότι είναι η δύναμη που δίνει ιδιαίτερο χρώμα και ομορφιά σε κάθε λαό και έθνος.

Οι Έλληνες του Πόντου έζησαν στα άγια χώματα της αλησμόνητης πατρίδας συνεχώς επί τρεις χιλιάδες χρόνια. Εκεί, έχοντας διαχρονική συντροφιά από τη μια πλευρά τις απότομες βουνοκορφές των Ποντιακών βουνών και από την άλλη τα φουρτουνιασμένα κύματα του Ευξείνου Πόντου, παλεύοντας αδιάλειπτα με βαρβαρικά φύλα, με Πέρσες, Άραβες, Μογγόλους και Τούρκους, σχηματίστηκαν τα βασικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων του Πόντου.

Ατρόμητος, μαχητικός, αγωνιστικός, καταδικασμένος από τη μοίρα του να παλεύει απέναντι σε πολυπληθέστερους αντιπάλους, ο Πόντιος έμαθε να πετυχαίνει το ακατόρθωτο. Γι’ αυτό η ιστορία μας, τα λαϊκά μας τραγούδια που διασώθηκαν επί αιώνες, είναι γεμάτα με ήρωες, στρατηγούς και ακρίτες, με κορυφαίο το Διγενή, ο οποίος καλεί μέχρι και το Χάρο να παλέψουν σε μαρμαρένιο αλώνι.

Και σε αυτές τις άγριες, τις σκληρές συνθήκες, όπου ο άνδρας είναι πολεμιστής και αγωνιστής, η γυναίκα, η μάνα, η σύζυγος και η αδελφή, έχουν ξεχωριστή, πρωταγωνιστική θέση στην ίδια την κοινωνία.

Μελωδικός σύντροφος σε πολεμιστές και ρωμάνες, είναι τα ακριτικά τραγούδια, η λαϊκή ποντιακή μούσα, επική μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, όπως επική είναι και η ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού.

«Ακρίτας κάστρεν έχτιζεν, Ακρίτας περιβόλιν...»

“Αητένς επαραπέτανεν, ψηλά σα επουράνια...»

Κάτω από αυτές τις συνθήκες κεντήθηκε ο πολύχρωμος και πανέμορφος καμβάς του λαϊκού παραδοσιακού πολιτισμού των Ελλήνων του Πόντου, από το 800 π.Χ. μέχρι το 1923, οπότε οι πρόγονοί μας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την προσφιλή πατρίδα.

Τότε οι πρόγονοί μας, μαζί με τα εικονίσματα, τα ιερά κειμήλια και τα οστά των προγόνων τους, πήραν στις πλάτες τους και κουβάλησαν τις μνήμες και τον πολιτισμό της αλησμόνητης πατρίδας σε νέους τόπους, στον Καύκασο, την Κριμαία, την Καλαμαριά, τη Φλώρινα, τα Σούρμενα, την Καλλιθέα, τα Ταμπούρια, την Κοκκινιά και το Κερατσίνι. Εκεί και δω, στις νέες-παλιές πατρίδες, ο Ποντιακός Ελληνισμός συνέχισε και συνεχίζει να κρατάει ζωντανές τις μνήμες και το λαϊκό πολιτισμό του αλησμόνητου Πόντου.

Αυτός ο πολιτισμός, όπως και η ιστορία μας, δυστυχώς δεν έχει πάρει τη θέση που του αρμόζει στην ιστορία του ελληνικού έθνους. Τα παιδιά μας όταν διδάσκονται την ελληνική ιστορία, δεν βλέπουν παρά λίγες γραμμές για την πλούσια και γεμάτη αγώνες και αντρειοσύνη ιστορία του ποντιακού ελληνισμού, που άνδρωσε και ανέδειξε μια αυτοκρατορία, την Ποντιακή Αυτοκρατορία των Μεγαλοκομνηνών, που έζησε περίπου τρεις αιώνες.

Εδώ υπάρχει ένα κενό, που καλείται η ελληνική πολιτεία να καλύψει, για να δικαιωθούν οι αγώνες που έκαναν επί χιλιετίες οι Έλληνες του Πόντου για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.

Μέρος αυτού του τεράστιου κενού, που ιδιαίτερα για μας τους Πόντιους, είναι ένα κενό στις καρδιές μας, έρχεται να καλύψει ο σπουδαίος τόμος των εκδόσεων ΑΛΗΘΕΙΑ, ΠΟΝΤΟΣ, Θέματα Λαογραφίας του Ποντιακού Ελληνισμού.

Στις 462 σελίδες του βιβλίου αυτού 29 συγγραφείς, άνθρωποι του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του λαϊκού μας πολιτισμού, έγραψαν κεφάλαια για την ιστορία και τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου, καλύπτοντας μια χρονική περίοδο που αρχίζει από την περίοδο της αυτοκρατορίας και την οθωμανική κατοχή και φθάνει μέχρι τις μέρες μας.

Πρόκειται για ένα μνημειώδες έργο, που επιμελήθηκε ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου, Μανόλης Σέργης και εκδόθηκε από τις εκδόσεις ΑΛΗΘΕΙΑ, του φίλου μου, Κώστα Τσαρούχα.

Και το κυριότερο, το βιβλίο αυτό θα διδάσκεται στο πανεπιστήμιο, σε όλους τους Έλληνες φοιτητές, ανοίγοντας, ελπίζω το δρόμο για τη διδασκαλία της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού, σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής εκπαίδευσης.

Κυρίες και κύριοι που γράψατε αυτό το έργο, κύριε καθηγητά που το επιμεληθήκατε, αγαπητέ φίλε Κώστα Τσαρούχα που ανέλαβες την έδκοση του βιβλίου, ως πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Αθηνών, ως πρόσφυγας 2ης γενιάς του αλησμόνητου Πόντου, ως απλός Έλληνας, σας απευθύνω ένα θερμό ευχαριστώ.

Ούτε το αρμενικό όνομα πήρε βίζα στην Τουρκία

Στην πόλη Μαλάτεια της Τουρκίας, όπου πριν από ενάμισι χρόνο ισλαμιστές-όργανα του τουρκικού βαθέος κράτους κατέσφαξαν στην κυριολεξία τρεις χριστιανούς (έναν Γερμανό και δυο Τούρκους), ζει και ερ΄γαζεται ο λαϊκός καλλιτέχνης-μουσικός Kazım Akıncı, που είναι γνωστός με το καλλιτεχνικό παρώνυμο 'Kazım Akses'.

Ο λαϊκός καλλιτέχνης, που είναι αρμενικής καταγωγής και μέχρι τώρα ζούσε ως εκτουρκισμένος και εξισλαμισμένος στη Μαλάτεια, επιδίωξε να αλλάξει το όνομά του και να λάβει επίσημα το πραγματικό του όνομα, που ήταν Serkis Nersesyan.
Η αρμόδια διεύθυνση δημοτολογίου παρέπεμψε το θέμα στο 2ο Δικαστήριο της Μαλάτειας, με την υποσημείωση ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα για την αλλαγή του ονόματος.
Στη δίκη που έγινε για το θέμα, κατέθεσε ως μάρτυρας ο 82χρονος H.Ö., ο οποίος είπε:
"Ο Kazım Akıncı είναι φίλος μου. Τον γνωρίζω 15-20 χρόνια. Είναι γνωστός ως 'Kazım Akıncı' και θέλει να αλλάξει το όνομά του σε 'Serkis' και το επώνυμό του σε 'Nersesyan'".
Στη δίκη κατέθεσε και ο εκρόσωπος της διεύθυνσης δημοτολογίου, ο οποίος επανέλαβε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για την αλλαγή του ονόματος.
Ο εισαγγελέας στην αγόρευσή του είπε τα εξής:
"Με βάση την ακροαματική διαδικασία και τα στοιχεία της δικογραφίας, προέκυψε ότι ο Kazım Akıncı, που θέλει να αλλάξει το όνομά του, πρέπει να επικαλεστεί μια εύλογη δικαιολογία. Όμως σε ολόκληρο το φάκελο δεν βρέθηκε από την Αρχιεισαγγελία μας κάποια εύλογη δικαιολογία που να δικαιολογεί την αλλαγή του ονόματος και αποφάσισε να ζητήσει από το δικαστήριο την απόρριψη του αιτήματος".
Ο πρόεδρος του δικαστηρίου ανακοίνωσε με τη σειρά του ότι μετά την εξέταση του φακέλου ολοκληρώθηκε η δίκη, με την απόρριψη του αιτήματος για αλλαγή του ονόματος, με τον αιτούντα να έχει το δικαίωμα να απευθυνθεί στον Άρειο Πάγο.
Ο Kazım Akıncı, μετά τη δίκη δήλωσε:
"Θα διεκδικήσω το δίκιο μου, είμαι Αρμένιος. Δεν το κρύβω. Μετά τη δολοφονία του Χραντ Ντινκ, θέλω να ζήσω φανερά ως Αρμένιος. Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι που είναι ανάποδο σε αυτό που ζητώ. Θέλω να αλλάξω το ονοματεπώνυμό μου σε 'Serkis Nersesyan'. Μετά το θάνατο του Χραντ Ντινκ δεν φοβάμαι τίποτε. Θέλω να γραφεί το πραγματικό μου όνομα στην ταυτότητά μου".
Μετά τη δίκη ο 'Kazım Akses' τραγούδησε ένα αρμένικο τραγούδι μπροστά από το κτίριο του δικαστηρίου.

infognomonpolitics

Ψηφίσματα 4ης Πανελλήνιας Συνάντησης Ποντιακής Νεολαίας.

Καβάλα 31 Αυγούστου 2008


• Διακηρύσσουμε την πίστη μας για τη συνέχιση και ολοκλήρωση των προσπαθειών για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των προγόνων μας αλλά και τη διάθεση και την απόφασή μας για αγώνα μέχρι την τελική ηθική δικαίωση.

• Απαιτούμε την αποκατάσταση της νομιμότητας, της δημοκρατίας και της διαφάνειας στο Ιερό Ίδρυμα της Παναγίας Σουμελά, που ως θρησκευτικό, πατριωτικό και ιστορικό σύμβολο ανήκει στην εθνική μας κληρονομιά και πρέπει να απαλλαγεί από τον σφιχτό προκλητικό εναγκαλισμό των ολίγων και να αποδοθεί στην κοινωνία των ποντίων.

• Καλούμε το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος και τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες, προκειμένου να διαφυλαχθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων της Γεωργίας (Αμπχαζία, Τσάλκα, Τιφλίδα κ.α.), να τηρηθούν οι συνθήκες ασφαλείας, να επιστραφούν οι καταπατημένες περιούσιες τους και να αποζημιωθούν πλήρως οι ζημιωθέντες.

• Διεκδικούμε την τροποποίηση της ισχύουσας νομοθεσίας, ώστε να επιτρέπεται η υποβολή αιτήσεων για την κτήση της ιθαγένειας στην Ελλάδα από Έλληνες ομογενείς από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που εγκαταστάθηκαν στην χώρα και μετά τις 2 Μαΐου του 2001 και να παύσουν οι άδικες απελάσεις τους.

• Ζητούμε τη συνέχιση της χορήγησης στεγαστικών δανείων σε Έλληνες από την πρώην Σοβιετική Ένωση και την άμεση αποπληρωμή της οφειλόμενης κρατικής αρωγής στους δικαιούχους.

• Ζητούμε την ίδρυση Κέντρου Σπουδών με κεντρική Βιβλιοθήκη και Αρχειακή Συλλογή, όπου θα μελετώνται θέματα, που αφορούν στην Ιστορία, στον Πολιτισμό και στη Λαογραφία του Πόντου.

• Καλούμε την ελληνική πολιτεία να μεριμνήσει για την αναστήλωση και ανάδειξη όλων των μνημείων του πολιτισμού μας, που καταρρέουν σήμερα στον Πόντο.

• Αποδεικνύουμε με την ενεργή συμμετοχή μας στη 4η Πανελλήνια Συνάντηση της Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος πως οι νέοι ευαισθητοποιούνται απέναντι σε μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της εποχής και γίνονται ενεργοί πομποί πολιτικής σκέψης.

Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΣΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ

Όλοι γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε την Βικιπαίδεια, την εγκυκλοπαίδεια ελεύθερου περιεχομένου που γράφεται συμμετοχικά (Wikipedia, the free encyclopedia that anyone can edit). Πριν λίγους μήνες τέθηκε η πρόταση δημιουργίας ποντιακής Βικιπαίδειας, «ανοιχτόν εγκυκλοπαίδεια ντο γράφκεται και τρανείν απ' ατείνς π' θέλνε να εργάσκουνταν.» Λέγοντας «ποντιακή» εννοούμε ότι τα άρθρα της θα γράφονται στην ποντιακή διάλεκτο, σην γλώσσαν εμούν. Στόχος είναι φυσικά να καλυφθούν κυρίως τα «ποντιακά θέματα», αλλά όχι μόνο.
Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΣΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ
Έτσι π.χ. η ποντιακή Βικιπαίδεια μπορεί να περιέχει άρθρα πολιτιστικού περιεχομένου, ποντιακής ιστορίας, ποντιακών πόλεων, χορών ή και συνταγών μαγειρικής, επίσης όμως και άρθρα για ξένες χώρες, σύγχρονες κινηματογραφικές ταινίες, ποδοσφαιρικές ομάδες ή οτιδήποτε άλλο τηρεί το κριτήριο της εγκυκλοπαιδικότητας.

Η πρόταση για δημιουργία ποντιακής Βικιπαίδειας εγκρίθηκε μερικώς από το αρμόδιο όργανο και βρίσκεται εδώ και λίγους μήνες σε δοκιμαστική φάση:

Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ ΣΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ

Βασικό κριτήριο για την τελική έγκριση είναι η δημιουργία μιας (έστω και μικρής) διαδικτυακής κοινότητας (online community), που θα γράφει καινούρια ή θα βελτιώνει ήδη υπάρχοντα άρθρα που και που και έτσι θα συγκεντρώνει γνώση στα ποντιακά, σύμφωνα με τους όρους της Άδειας Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU (GFDL), η οποία περιγράφεται στην διεύθυνση GNU Free Documentation License (Αγγλικά) και Άδεια Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU (Ελληνικά).

Καλείστε να συμμετάσχετε όλοι όσοι έχετε τον ιδεαλισμό και ενθουσιασμό να συνεισφέρετε ως χρήστες στο έργο αυτό. Είναι μια μεγάλη ευκαιρία για εμάς τους Έλληνες ποντιακής καταγωγής να δείξουμε παρουσία σε έναν ιστότοπο παγκοσμίως γνωστό (Wikipedia). Επίσης είναι ευκαιρία να δείξουμε, ότι η γλώσσα των προγόνων μας δεν είναι χρήσιμη μόνο για την απαγγελία μικρών ποιημάτων και μοιρολογιών αλλά είναι πλήρη μέσο επικοινωνίας και φορέας του ζωντανού πολιτισμού μας.

Ελάτε, εμπάτε, βοηθέστε!

ΠΗΓΗ: pontosworld.com

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ" ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΦΙΛΩΝΑ ΚΤΕΝΙΔΗ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ

Ο Φρούνζε στο βιβλίο του "Αναμνήσεις από την Τουρκία" γράφει:

"Από τους 200.000 Έλληνες που ζούσανε στη Σαμψούντα, τη Σινώπη και την Αμάσεια έμειναν λίγοι μόνο αντάρτες που τριγυρίζουν στα βουνά.
Το σύνολο σχεδόν των ηλικιωμένων, των γυναικών και των παιδιών εξορίστηκαν σε άλλες περιοχές με πολύ άχημες συνθήκες. Πληροφορήθηκα ότι οι Τσέτες του Οσμάν Αγά έσπειραν τον πανικό στην πόλη Χάβζα.
Έκαψαν, βασάνισαν και σκότωσαν όλους τους Έλληνες και Αρμένιους που βρήκαν μπροστά τους. Γκρέμισαν όλες τις γέφυρες.
Παντού υπήρχαν σημάδια γκρεμίσματος. Η διαδρομή από την πόλη Καβάκ προς το πέρασμα Χατζηλάρ θα μείνει για πάντα στη μνήμη μου όσο θα ζω.
Σε απόσταση 30 χιλιομέτρων συναντούσαμε μόνο πτώματα. Μόνο εγώ μέτρησα 58. Σ' ένα σημείο συναντήσαμε το πτώμα μιας ωραίας κοπέλλας. Της είχανε κόψει το κεφάλι και το τοποθέτησαν κοντά στο χέρι της.
Σε κάποιο άλλο σημείο υπήρχε το πτώμα ενός άλλου ωραίου κοριτσιού, 7-8 χρονών, με ξανθά μαλιά και γυμνά πόδια. Φορούσε μόνο ένα παλιό πουκάμισο.
Απ' ότι καταλάβαμε, το κοριτσάκι καθώς έκλαιγε, έχωσε το πρόσωπό του στο χώμα, δολοφονημένο από το κάρφωμα της λόγχης του φαντάρου."

Άγιος Ευγένιος, ο Τραπεζούντιος

Στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ., μία εποχή, όπου ο χριστιανισμός εμφανίστηκε κι άρχισε να εξαπλώνεται στην ευρύτερη περιοχή του Πόντου υπό την αυτοκρατορία των Διοκλητιανου και Μαξιμιανου, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε στην Τραπεζουντα. Σε μία περίοδο σκληρων, ίσως και των σκληροτέρων, διωγμων απέναντι στους Χριστιανούς, όταν οι έπαρχοι της Καππαδοκίας και Αρμενίας, Λυσίας και Αγρικόλαος, έκαναν πράξη το απάνθρωπο διάταγμα να θανατώνουν κάθε πιστό της νέας θρησκείας, ο Άγιος Ευγένιος έζησε και μαρτύρησε, μαχόμενος κάθε στιγμή υπέρ της παρρησίας της βαθιάς του πίστης στον Ιησού Χριστό και το κήρυγμά του.
Κατά τον Ιανουάριο του 290 μ.Χ. , ξεκινά το μαρτύριο του Ευγενίου και των συναθλητων του (Κανιδίου, Ουαλεριανου και Ακύλα). Εθνικοί της Τραπεζουντας καταγγέλλουν στο Λυσία τους τέσσερεις συναθλητές με την κατηγορία ότι διδάσκουν το λόγο του Εσταυρωμένου και κρύβονται σε δασώδη περιοχή. Οι διώκτες οδηγουνται στη σύλληψη του Κανιδίου, αρχικά, κι έπειτα του Ουαλεριανου καθ’υπόδειξη του Ακύλα, ο οποίος ειχε ήδη ομολογήσει την πίστη του στο Χριστό. Οι τρεις συναθλητές περνουν όλη τη νύχτα στη φυλακή προσευχόμενοι και ψάλλοντας ύμνους στο Θεό. Το πρωί της επομένης ημέρας καλουνται να εμφανισθούν μπροστά στο Λυσία, που έχει φτάσει στην Τραπεζουντα, ανακρίνονται και για μία ακόμη φορά, ομολογουν την πίστη τους. Η παραδοχή της πίστης τους φέρνει αναπόφευκτα το μαστίγωμά τους κι αφου υποβάλλονται σε φριχτότερα βασανιστήρια, επιστρέφουν στη φυλακή.
Εν τω μεταξύ, στον Άγιο Ευγένιο, ο οποίος ολόκληρο το διάστημα αυτό κρυβόταν σε μία σπηλιά μέσα στο δάσος, παρουσιάζεται ο ίδιος ο Χριστός. Τότε, τον παροτρύνει να φανερωθεί και να αναγγείλει την πίστη του. Και πράγματι, ο Άγιος ψάλλει και υμνει το Θεό. Οι προσευχές του ακούγονται και προδίδουν την παρουσία του σε μία γυναικα που περνα, τυχαία, από εκει για να μαζέψει ξύλα. Στο άκουσμα των προσευχων του τρέχει ταραγμένη στην πόλη και τον καταδίδει. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Άγιος συλλαμβάνεται και κακοποιημένος οδηγειται στη φυλακή, όπου περνα τη νύχτα δοξάζοντας το Θεό. Την επομένη άγεται στο Δούκα Λυσία ενώπιον του οποίου ομολογει την πίστη του. Ωστόσο, ο ίδιος ο Λυσίας τον προτρέπει να προσφέρει θυσία στους θεούς των ειδωλολατρων με αντάλλαγμα τη ζωή του. Ο Ευγένιος δέχεται και με πληθος κόσμου να τον ακολουθει, εισέρχεται σε έναν ειδωλολατρικό ναό. Καθ’όσο ο Άγιος προσεύχεται στο Χριστό, το συγκεντρωμένο πληθος παρακολουθει έκπληκτο τρία ειδωλολατρικά αγάμαλτα να θρυμματίζονται και την ίδια στιγμή τα δαιμόνια να παρακαλουν τον Άγιο να μην τα εκδιώξει. Παρά το άξιον θαυμασμου γεγονός, ο Λυσίας προτείνει και πάλι στον Ευγένιο να προσφέρει θυσία στους ειδωλολατρικούς θεούς. Ο Άγιος όμως ειρωνευόμενος, αρνειται την πρόταση αυτή. Υπομένοντας τα φριχτά βασανιστήρια που ακολουθουν, ο Ευγένιος δεν υποκύπτει, παραμένει προσηλωμένος στην πίστη του. Έξαλλος, τότε ο Δουκας διατάζει να ετοιμασθει μια μεγάλη κάμινος και να ριχθούν μέσα και οι τέσσερεις συναθλητές. Άγγελος Κυρίου αφαιρει εξαίφνης τη δύναμη της φωτιάς κι’ έτσι, οι δημιοι που καταφθάνουν τρεις ημέρες αργότερα στον τόπο του μαρτυρίου αντικρύζουν τους τέσσερεις πιστούς σωους και αβλαβεις. Συνειδητοποιώντας αυτό το αληθινά μεγάλο θαυμα, οι τρεις δημιοι αλλάζουν πίστη και προσέρχονται στο Χριστιανισμό.
Αποφασισμένος ο Λυσίας να εκτελέσει την εντολή που του ειχε δοθει, διατάζει τον αποκεφαλισμό των τριων συναθλητων και τη σταύρωση του Ευγενίου. Τα σώματα των τριων μαρτύρων κλέπτονται από ευσεβεις χριστιανούς, οι οποίοι, όμως, λόγω της έντονης κακοποίησής τους, αδυνατουν να τα αναγνωρίσουν. Και, ω του θαύματος!, τα σώματα των συναθλητων βρίσκονται στον τόπο της καταγωγης του καθενός, όπου θάβονται με ιδιαίτερες τιμές. Εν αντιθέσει, ο Ευγένιος, που βρίσκεται κρεμασμένος στο σταυρό μέσα στη φυλακή, ελευθερώνεται και με τη βοήθεια Αγγέλου θεραπεύονται οι πληγές του. Οι συγκρατούμενοί του, άφωνοι από το μεγαλειο του θαύματος, προσέρχονται και αυτοί στο Χριστιανισμό.
Εξοργισμένος, πλέον, ο Λυσίας καλει και πάλι τον Ευγένιο να παρουσιαστει μπροστά του, αποδίδει τη θεραπεία των οπων του σε «μαγικές ιδιότητες» του Αγίου και διατάζει τον αποκεφαλισμό του. Ο τόσο φριχτός και συγκλονιστικός θάνατός του ηλθε την 21η Ιανουαρίου του 290μ.Χ. Το σκήνωμά του κλάπηκε και τάφηκε πλησίον του τόπου του μαρτυρίου του, όπου και χτίστηκε ο ναός των Ποντίων «Άγιος Ευγένιος» προς τιμήν του!
Τα πρωτα κείμενα που βρέθηκαν να αναφέρονται στο ασύλληπτο αυτό μαρτύριο ανηκουν στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, Ιωάννη Ξιφιλινό. Χρονολογουνται δε από το 1042, ενώ με νέα δεδομένα τα θαύματα του Αγίου καταγράφηκαν (και πάλι από τον Ιωάννη Ξιφιλινό) στον κώδικα της μονης Διονυσίου (έκδοση 154). Εκτενής αναφορά στο μαρτύριο το δικό του και των συναθλητων του γίνεται και στο Αρχειο του Πόντου (1953/τόμος 18/σελ.163). Ενώ, το αρχαιότερο συναξαρικόν κείμενο της Κωνσταντινουπόλεως χρονολογειται τον 11ο αιωνα μ.Χ.
Παρά το μέγεθος των ανωτέρω γεγονότων, η σημερινή θέση του μεγαλομάρτυρος αγίου των Ποντίων στην Ορθοδοξία δεν είναι εκεινη που αξίζει στον σημαίνοντα βίο του και την αξιομνημόνευτη προσφορά του στο Χριστιανισμό, μέσω του μαρτυρίου του. Η μνήμη του προστάτη αγίου τιμαται στη Μονή του Αγίου Διονυσίου στο Άγιο Όρος, αδιάλλειπτα, από το 1375 μ.Χ. .έως και σήμερα, τόσο στις 21 Ιανουαρίου, ημέρα του μαρτυρίου του, όσο και στις 24 Ιουνίου, ημέρα των γενεθλίων του, ενώ τα τελευταία χρόνια τιμαται και από το σύλλογο της Καλλιθέας, Αργοναυται – Κομνηνοί, στις 21 Ιανουαρίου.
Αυτές είναι οι μόνες εκδηλώσεις μνήμης ενός Αγίου, του δικου μας Αγίου, τον οποίο λόγοι πολιτικοί μας επιβάλλουν να εξορίσουμε από τη μνήμη μας. Στη διατήρηση της ακεραιότητας της Τουρκίας πάση θυσία βρίσκεται η υπαιτιότητα του γεγονότος αυτου. Κάθε αναφορά στην Τραπεζουντα και τον Άγιο Ευγένιο επαναφέρει ζητήματα ιστορικά δέουσας σημασίας. Ωστόσο, δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια από το Οικουμενικό Πατριαρχειο να αναγερθει νέος ναός του Αγίου Ευγενίου, καθως ο πρωτος έχει μετατραπεί από το 1461 μ.Χ. σε τζαμί (γενί τζαμί τζουμασί), όταν έγινε η άλωση της Τραπεζουντας από το Μωάμεθ, τον κατακτητή, ενώ ενδεικτική είναι και η χηρεια της θέσης του μητροπολίτη Τραπεζουντος από το 1922 μ.Χ. μέχρι σήμερα. Απαράδεκτη κρίνεται, επίσης, η ηχηρή απουσία του Αγίου Ευγενίου από το εορτολόγιο των Ορθοδόξων.
Οι Πόντιοι έχουμε στερηθει το δικαιωμα στην ιστορική μνήμη και, εδώ και πέντε αιώνες, στερουμαστε και το δικαιωμα στη θρησκεια μας, το αναφαίρετο δικαιωμα να λατρεύουμε και να δοξάζουμε το δικό μας Άγιο!

Ασφαλιστική εταιρεία στις ΗΠΑ βρήκε 1.000 συμβόλαια θυμάτων της Γενοκτονίας και αποζημιώνει τους δικαιούχους.

08.09.2008, Φάνης Μαλκίδης
	Πριν από λίγο καιρό είχαμε κάνει γνωστό τη μεγάλο αγώνα του δικηγόρου Βαρτκές Γεγκιαγιάν να διεκδικήσει αποζημιώσεις υπέρ των απογόνων των θυμάτων της Γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915. Ο Αρμένιος δικηγόρος Βαρτκές Γεγκιαγιάν, που κατάγεται από την Σπάρτη της Πισιδίας, υποχρέωσε τις ασφαλιστικές εταιρείες New York Life Insurance Co και ΑΧΑ, μετά από πολύχρονο και δύσκολο δικαστικό αγώνα να καταβάλουν σε δικαιούχους το συνολικό ποσό των 53 εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Αρμένιος δικηγόρος ανακάλυψε ότι στις ασφαλιστικές εταιρείες που είχαν ασφαλίσει Αρμένιους υπήρχαν και ονόματα Ελλήνων που ζούσαν στις περιοχές της Θράκης, της Μικράς Ασίας και του Πόντου, άρα γινόταν πολύ ενδιαφέρον η εξέλιξη αυτή και για την ελληνική πλευρά, προκειμένου να αποδοθoύν εκ των υστέρων στους απογόνους των Ελλήνων τα χρήματα ως αποζημίωση για την απώλεια της ζωής τους. Κάποια στιγμή έγινε γνωστή και στην Ελλάδα η ανακοίνωση του δικηγορικού γραφείου από τις ΗΠΑ και έτσι ξεκίνησε μία προσπάθεια ενημέρωσης και πληροφόρησης των πολιτών, οι οποίοι έλκουν την καταγωγή τους από τις περιοχές του Πόντου, της Θράκης της Μικράς Ασίας. Μετά ξεκίνησε μία προσπάθεια προκειμένου να βρεθούν τεκμήρια ύπαρξης ασφαλειών ζωής οι οποίες αφορούσαν Έλληνες που ζούσαν σε αυτές τις περιοχές. Η ύπαρξη επιστολής του Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου ο οποίος ανέφερε την σύναψη τριών ασφαλιστηρίων συμβολαίων σε εταιρείες στη Βιέννη, στην Άγκυρα και στη Νέα Υόρκη με τελικό δικαιούχο τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και η εύρεση του συμβολαίου του ιατρού από το Αιδίνιο Νικόλαου Τσιουμπάκη, ήταν δύο ελπιδοφόρα μηνύματα για τη συνέχεια. Συνέχεια η οποία πράγματι δικαίωσε την προσπάθεια αυτών που αναζητούν την αλήθεια και τα εφόδια για την τεκμηρίωση της γενοκτονίας με την ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας των ΗΠΑ New York Life Insurance Co. H εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα αποζημιώσει Έλληνες δικαιούχους που έζησαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία πριν το 1915. Το συνολικό ποσό εκτιμάται από την εταιρεία στα 12 με 15 εκατ. δολάρια και αφορά 1. 000 περίπου συμβόλαια θυμάτων τα οποία είχαν κάνει οι Έλληνες πριν το 1915. Τα συμβόλαια αυτά ανακάλυψε στα αρχεία της, μετά από σχετική έρευνα σε αρχεία που αφορούσε Αρμένιους. Η σημαντική αυτή είδηση από την New York Life Insurance Co αποτελεί μία σημαντική εξέλιξη, αφού είναι ουσιαστικά μία ηθική δικαίωση και ένα ακόμη περαιτέρω βήμα στην αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας. Το μείζον θέμα σε αυτή την περίπτωση δεν είναι η αποζημίωση κάποιων ανθρώπων που θα πάρουν τα χρήματα των προγόνων τους, αλλά ουσιαστικά αποτελεί ένα μέτρο προκειμένου να πιεσθεί η Τουρκία που έχει διαπράξει το μαζικό έγκλημα, τη γενοκτονία, να προβεί και στην αναγνώριση αλλά και στη συγνώμη απέναντι στα θύματα αυτής της γενοκτονίας. Θα πρέπει τα προσφυγικά σωματεία να συμβάλλουν και αυτά στην περαιτέρω ανάδειξη του σοβαρού αυτού ζητήματος, το οποίο αναδεικνύει μία νέα παράμετρο στην υπόθεση της γενοκτονίας, παράμετρος η οποία δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά ηθικής δικαίωσης. Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν όποιες πληροφορίες υπάρχουν επί των θεμάτων ασφάλειας ζωής από τους απογόνους των θυμάτων της γενοκτονίας και μέσα στο χρονικό διάστημα που αναφέρει η παρακάτω ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας να γίνει η σχετική διαδικασία. Η προσπάθεια για την ανάδειξη του αποσιωπημένου μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων συνεχίζεται και από ότι φαίνεται έχει ουσιαστικά αποτελέσματα. NEW YORK, SEPTEMBER 4, 2008 New York Life Launches Voluntary Program to Reach out to Heirs of Greek Policies from 1914. New York Life Insurance Company announced an outreach program to locate and compensate heirs of approximately 1,000 life insurance policies issued to Greeks in the Ottoman Empire prior to 1915. As part of the Greek Life Insurance Policy Program, New York Life will publish notices in national and international newspapers about the claims review process so that heirs can submit claims relating to these policies. The company said it will also contribute $1 million to the Greek Orthodox Archdiocese of America, since descendants of many of those displaced from their ancestral homelands are now members of the Archdiocese. The total value of the voluntary program is $12-15 million, including administrative and other costs. “In the course of research associated with another historical matter regarding policies sold to Armenians who perished after 1914, the company became aware that Greek policyowners were evidently victims of the same violence in the Ottoman Empire. With the Armenian policy matter now successfully completed, involving benefits paid to heirs of 2,300 Armenian policyholders, New York Life conducted additional archival research and verified that there are Greek policies that may remain unpaid from 1915. We will offer heirs to the Greek policies the same benefits as those provided to persons claiming under the Armenian policies,” said William Werfelman, a spokesman for New York Life. “As with the Armenian policies, records confirm that the company succeeded in paying benefits in nearly half of the Greek policies. New York Life paid those benefits to heirs in the months and years immediately following the violence of 1915. However, New York Life received no claims and thus paid no benefits or cash value on 1,000 other Greek policies. Our company’s value system is rooted in humanity and integrity, and our willingness today to resolve these policies from 1915 shows that we still adhere to these values today.” The voluntary program uses the same criteria used to resolve the Armenian policy matter, including a multiplier of ten times the original face amount for those who can demonstrate that they are the rightful heirs to the policy proceeds. The public notices will commence in September. Descendants of persons insured under any of the Greek policies may submit claims for benefits for a six month period ending on February 28, 2009. Individuals who want to learn more can do so by visiting the program’s website at www.greekinsuranceclaims.com or by calling toll-free 1-800-922-2973. In Greece the toll-free number is 00 800 33 311144. In addition to providing benefits to heirs of its Greek insureds, New York Life will contribute $1 million to the Greek Orthodox Archdiocese of America. With these funds the Archdiocese plans to establish an endowed chair for the study of Hellenism in Pontus and Asia Minor at its Holy Cross Theological School in Brookline, MA. New York Life expressed gratitude to Archbishop Demetrios, the leader of the Greek Orthodox Church in America, for his personal involvement in assisting with various aspects of the voluntary program. Archbishop Demetrios said, “The events in the Ottoman Empire and after led to the loss of countless lives and the expulsion of 1,500,000 Greeks from their ancestral homelands. New York Life is one of those rarest of companies today, a company of responsible action that believes in setting the record right, even if it means reaching back to the beginning of the Twentieth Century. The Greek Orthodox community gratefully applauds New York Life for establishing the Greek Life Insurance Policy Program and its very generous contribution of $1 million, which will be used to enlighten people about the long and rich history and culture of Hellenism in Pontus and Asia Minor.” The company said it worked with attorney Vartkes Yeghiayan, one of the attorneys involved in the Armenian insurance settlement, to develop the voluntary program relating to Greek policies. New York Life Insurance Company has been headquartered in New York City since its founding in 1845. The company began selling policies in the Ottoman Empire in 1882 and withdrew from the region during World War I. Η σχετική ανακοίνωση της ασφαλιστικής εταιρείας, σε μετάφραση του υπογράφοντος από την αγγλική γλώσσα, έχει ως εξής: ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2008 Η New York Life Insurance Co εγκαινιάζει το πρόγραμμα αποζημίωσης των κληρονόμων των ασφαλιστηρίων συμβολαίων Ελλήνων του 1914. Η ασφαλιστική εταιρεία ζωής New York Life Insurance Co αναγγέλλει το πρόγραμμα για να βρεθούν και να αποζημιωθούν οι κληρονόμοι περίπου 1.000 ασφαλιστήριων συμβολαίων ζωής που διανέμονται σε Έλληνες στην οθωμανική αυτοκρατορία πριν από 1915. Ως τμήμα του ελληνικού προγράμματος ασφαλιστήριων συμβολαίων ζωής, New York Life Insurance Co θα δημοσιεύσει ανακοινώσεις σε εθνικές και διεθνείς εφημερίδες για τη διαδικασία αναθεώρησης αξιώσεων έτσι ότι οι κληρονόμοι μπορούν να υποβάλουν τις αξιώσεις σχετικά με αυτές τις πολιτικές. Η New York Life Insurance Co θα συμβάλει επίσης με 1 εκατ. δολάρια στην ορθόδοξη αρχιεπισκοπή της Αμερικής, δεδομένου ότι οι απόγονοι πολλοί από εκείνους που εκδιώχθηκαν από τις προγονικές πατρίδες τους είναι τώρα μέλη της αρχιεπισκοπής. Η συνολική αξία του προγράμματος είναι 12-15 εκατομμύρια δολάρια, συμπεριλαμβανομένων των διοικητικών και άλλων δαπανών. Κατά τη διάρκεια της έρευνας που συνδέθηκε με ένα άλλο ιστορικό θέμα σχετικά με τις πολιτικές εναντίον των Αρμενίων οι οποίοι χάθηκαν μετά από το 1914, η New York Life Insurance Co έγινε ενήμερη ότι οι Έλληνες ιδιοκτήτες ήταν προφανώς θύματα της ίδιας βίας στην οθωμανική αυτοκρατορία. Με το αρμενικό θέμα τώρα που ολοκληρώνεται επιτυχώς, περιλαμβάνοντας τα οφέλη που πληρώνονται στους κληρονόμους 2.300 αρμενικών ασφαλισμένων, η New York Life Insurance Co πραγματοποίησε πρόσθετη αρχειακή έρευνα και έλεγξε ότι υπάρχουν ασφαλιστήρια συμβόλαια Ελλήνων που μπορούν να παραμείνουν απλήρωτα από 1915. Η New York Life Insurance Co θα προσφέρει τους κληρονόμους τα ίδια οφέλη με εκείνους που παρέχονται στους Αρμένιους. Ο William Werfelman, εκπρόσωπος της New York Life Insurance Co ανέφερε ότι «όπως με τις αρμενικές πολιτικές, τα αρχεία επιβεβαιώνουν ότι η επιχείρηση πέτυχε στην πληρωμή των οφελών σχεδόν στα μισά από τα ασφαλιστήρια συμβόλαια Ελλήνων, στους μήνες και τα έτη αμέσως μετά τη βία του 1915. Εντούτοις, η New York Life Insurance Co δεν πλήρωσε καμία αξία μετρητών σε άλλα 1.000 ασφαλιστήρια συμβόλαια Ελλήνων. Το σύστημα αξίας της επιχείρησής μας έχεις τις ρίζες του στην ανθρωπότητα και την ακεραιότητα, και η προθυμία μας να επιλύσουμε σήμερα αυτά τα συμβόλαια από το 1915 δείχνει ότι εμμένουμε ακόμα σε αυτές τις αρχές» . Το πρόγραμμα χρησιμοποιεί τα ίδια κριτήρια που χρησιμοποιούνται για να επιλύσουν το αρμενικό θέμα, συμπεριλαμβανομένου ενός πολλαπλασιαστή δέκα φορές του αρχικού ποσού προσώπου για εκείνους που μπορούν να καταδείξουν ότι είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι στις εισπράξεις. Οι ειδοποιήσεις θα αρχίσουν μέσα το Σεπτέμβριο και οι απόγονοι των ασφαλισμένων προσώπων μπορούν να υποβάλουν τις αξιώσεις για τα οφέλη για μια περίοδο έξι μηνών που τελειώνει στις 28 Φεβρουαρίου 2009. Τα άτομα που θέλουν να μάθουν περισσότερα μπορούν να επισκεφθούν τον ιστοχώρο του προγράμματος www. greekinsuranceclaims. COM ή με την κλήση ατελούς 1-800-922-2973. Στην Ελλάδα ο ατελής αριθμός είναι 00.800.33 311144. Εκτός από την παροχή των οφελών στους κληρονόμους των ασφαλιστηρίων συμβολαίων Ελλήνων η New York Life Insurance Co θα συμβάλει με 1 εκατομμύριο δολάρια στην ελληνική ορθόδοξη αρχιεπισκοπή της Αμερικής. Με αυτά τα κεφάλαια η αρχιεπισκοπή προγραμματίζει να ιδρύσει μια έδρα για τη μελέτη του Έλληνισμού του Πόντου και της Μικρά Ασία στη θεολογική σχολή που λειτουργεί στη Μασαχουσέτη. Η New York Life Insurance Co εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο, για την προσωπική συμμετοχή του στην ενίσχυση με διάφορους τρόπους του προγράμματος. Ο Αρχιεπίσκοπος Demetrios ανέφερε ότι, «τα γεγονότα στην οθωμανική αυτοκρατορία οδήγησαν στην απώλεια αμέτρητων ζωών και την εκδίωξη 1.500.000 Ελλήνων από τις προγονικές πατρίδες τους. Η New York Life Insurance Co είναι μία από εκείνες τις σπάνιες επιχειρήσεις που πιστεύει στον καθορισμό του δικαιώματος που πηγάζουν από τα αρχεία, ακόμα κι αν σημαίνει αυτό επιστροφή στην αρχή του εικοστού αιώνα. Η ελληνική ορθόδοξη κοινότητα εκφράζει την ευγνωμοσύνη της στην New York Life Insurance Co για την καθιέρωση του ελληνικού προγράμματος ασφαλιστήριων συμβολαίων ζωής και της πολύ γενναιόδωρης συμβολής της με 1 εκατομμύριο δολάρια, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για να διαφωτίσουν τους ανθρώπους για τη μακρόχρονη και πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό του Ελληνισμού στον Πόντο και τη Μικρά Ασία». Η New York Life Insurance Co ανέφερε συνεργάστηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο Βαρτκές Γεγκιαγιάν, έναν από τους πληρεξούσιους που συμμετέχει στο αρμενικό θέμα, για να αναπτύξει το πρόγραμμα σχετικά ασφαλιστήρια συμβόλαια των Ελλήνων. Η ασφαλιστική εταιρεία New York Life Insurance Co με κεντρικά γραφεία στην πόλη της Νέας Υόρκης από την ίδρυσή της το 1845, άρχισε τις πολιτικές των ασφαλιστηρίων συμβολαίων στην οθωμανική αυτοκρατορία το 1882 και απεσύρθη από την περιοχή κατά τη διάρκεια του Α’ παγκόσμιου πολέμου. www.euxintv

"Η Καμπάνα Του Πόντου" Ένα μουσικό έργο βασισμένο στο ομώνυμο ποιητικό έργο του Φίλωνα Κτενίδη

ΑΚΟΥΣΑΜΕ ΤΟ CD "Η ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ"
ΕΝΑ ΕΞΟΧΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΡΓΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΦΙΛΩΝΑ ΚΤΕΝΙΔΗ.
ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ.

Το πολυθρύλητο έργο του Φίλωνα Κτενίδη «Η καμπάνα του Πόντου» που μελοποίησε ομάδα νέων ποντίων καλλιτεχνών ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ και θα κοσμεί τις προθήκες των καταστημάτων πώλησης δίσκων. Το σημαντικότερο στοιχείο του φιλόδοξου αυτού εγχειρήματος είναι ότι έβαλαν την σφραγίδα τους στην δημιουργία του CD νέα παιδιά που εργάστηκαν επίπονα για δύο χρόνια τιμώντας την ποντιακή παράδοση, και απέδειξαν παράλληλα ότι το τραγούδι, όσο και οι άλλες μορφές του ποντιακού πολιτισμού, μπορούν να έχουν μέλλον.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο Κώστας Διαμαντίδης, αφηγητής και συγγραφέας ποντιακών βιβλίων με προσήλωση στην διατήρηση του ποντιακού ιδιώματος, τόνισε ότι, πρόκειται για ένα έμμετρο ποιητικό δεκαπεντασύλλαβο έργο που συνέγραψε ο γνωστός πόντιος λόγιος, Φίλωνας Κτενίδης, αντίστοιχο με εκείνο του «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη. Κατέστησε σαφές πως ανεξάρτητα από τον καρπό που θα αποφέρει η διάθεση του έργου, σημασία έχει ότι η μελοποίηση του, συνέβαλε στο να έρθουν κοντά όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες, αποδεικνύοντας ότι, η Πτολεμαίδα, δεν είναι μόνο πόλη των ναρκωτικών, αλλά, και της δημιουργίας. Πολύ δε περισσότερο, όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους, σε μία εποχή μάλιστα όπου κυριαρχεί ο ατομικισμός, το εύπεπτο και το πρόχειρο, μαζί με τον βομβαρδισμό των σκουπιδιών από την Τηλεόραση. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ηθική και οικονομική συνεισφορά του μητροπολίτη Δράμας κ. Παύλου, αφηγητής αλλά και παραγωγός του μνημειώδους έργου του Φίλωνα Κτενίδη, ενώ, εξήρε την συμμετοχή των μουσικών καθώς και την πολύπλευρη βοήθεια άλλων ατόμων ώστε να αναδειχθεί το εγχείρημα της μελοποίησης της «Καμπάνας του Πόντου».
Ο Θεόφιλος Πουταχίδης συνθέτης του έργου, είπε, ότι την πρόταση για τη συμμετοχή του σε μία τόσο σπουδαία δουλειά δεν μπορούσε παρά να την αποδεχθεί με μεγάλη χαρά, προσθέτοντας, ότι, προσέγγισε το έργο με μεγάλο σεβασμό, ενώ, εξήρε τις ερμηνείες του μουσικού σχήματος που συμμετέχουν στο CD. Παρόν στη συγκέντρωση το γνωστό καλλιτεχνικό δίδυμο Αλέξης Παρχαρίδης και Πέλλα Νικολαίδου, τονίζοντας ο πρώτος ότι πρόκειται για το πιο σημαντικό έργο στην ποντιακή ποίηση, εκθειάζοντας τη προσφορά του Κώστα Διαμαντίδη, ενώ, μίλησε τιμητικά για την δουλειά του Θεόφιλου Πουταχίδη, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι παρά το νεαρό της ηλικίας του προσέγγισε την «Καμπάνα του Πόντου» με δέος και απόλυτη συναίσθηση της αποστολής του. Όσο για την Πέλλα Νικολαίδου την χαρακτήρισε μία από τις μεγαλύτερες γυναικείες φωνές της χώρας μας. Την ενορχήστρωση του έργου ανέλαβε ο Σάκης Σωτηριάδης, ένα εξαιρετικό ταλέντο, όπως τόνισαν οι συνάδελφοι του, που υπόσχεται πολλά για το μέλλον.

Έναν πουλίν, μαύρον πουλίν, μαύρον άμον την νύχταν,
ολονυχτίς τριγύριζεν ολόγερα σον Κάστρεν,
σον Κάστρεν, σα καστρότειχα τη μαύρο - Τραπεζούντας,
που έχ' τα ρίζας σον γιαλόν και την κορφήν ατ΄ς σ'άστρα
π'είχεν δέκα καστρόπορτας, κι ούλα χαλκοδεμένα,
κι απ΄εξ'ας σα κσατρόπορτας, ορμία και ποτάμα
ντο έδεναν και έλυναν γεφύρα σιδερένα...

Όλεν ο κάστρεν έλαμπεν, άμον ντο λάμπ' ο ήλεν,
και το παλάτιν έλαμπεν άμον διαμάντ' σον φέγγον,
τη βασιλέα το Παλάτ', τη Κομνηνών φωλέα,
π'έτον τρανόν και θαμαστόν, κάστρεν απάν'σον κάστρεν.

Κάποτε εγέντονε σεισμός κ'η γη όλεν εσείεν,
κ'έναν Δεκαπενταύγουστον κι έναν μαύρον ημέραν
επάρθεν τα κλειδία θε, κι ο Κάστρεν εκρεμίεν...
'Πέμναν τα πόρτας ανοιχτά, το Παλάτ' δίχως θρόνον
και δίχως τοι παλατιανούς και χώρις βασιλέαν
.....και ο Κάστρεν ο θεόρατον εγέντον κοιμητήρι.
Χρόνα έρθαν κ'εδέβανε, καιροί έρθαν και πάγ νε...

Έναν πουλίν, μαύρον πουλίν, μαύρον άμον την νύχταν,
ολονυχτίς τριγύριζεν γύρω τα καστροπόδα,
π'επέμναν έρμα κι άκλερα, γομάτα κωλισάφρας.
Ολονυχτίς τριγύριζεν με τα φτερά'νοιγμένα,
και επεστάθεν την αυγήν κ'εκάτσεν σ'έναν άκραν
μονάκριβου παρασταρί', δίχως επανωθύρι,
απομεινάρ'τη Παλατί, κιντέας ντ'εγομώθεν.
Τερεί απάν', τερεί αφκά, τερεί οπίσ' και έμπρα,
μακρογουλίζ', καλοτερεί σ'ανατολή και δύσην
κι αρχινά να μοιρολογά μ'ανθρώπινον λαλίαν.

Θεέ μ'! Δείξον τη δήναμη'σ! Χριστέ μ' ποίσον το θάμα σ'!
Ποίσον με ποταμόπετραν βαρύν τη καταρράχτε,
Ποίσον με σπελιας κατωθύρ' 'σ σην γην καταχωμένον.
Ποίσον μ', αν θέλτς, μικρόν λιθάρ, αν θέλτ'σ, ποίσο με χώμαν.
Θεε μ'... ποίσον με ιντίαν θέλ'τς... μόνον 'σ σον τόπο μ' αφ'σ με

ΦΙΛΩΝ ΚΤΕΝΙΔΗΣ Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Αναμφισβήτητα μια απ’ τις μεγαλύτερες μορφές του Ποντιακού Ελληνισμού υπήρξε ο γιατρός Φίλων Κτενίδης. Γεννήθηκε το 1889 στην Τραπεζούντα. Αποφοίτησε από το Φροντιστήριο και αρχικά εργαζόταν ως λογιστής στην Τραπεζούντα. Παράλληλα δημοσιογραφούσε στην εφημερίδα “Εθνική Δράσις¨ με άρθρα φιλολογικού ενδιαφέροντος. Το 1910 εξέδωσε το δεκαπενθήμερο περιοδικό “Επιθεώρησις”, το οποίο έτυχε μεγάλης αποδοχής και γρήγορα ξεπέρασε τα όρια του Πόντου και κυκλοφορούσε και στη Ρωσία. Πολύτιμος συνεργάτης του ήταν ο Νίκος Καπετανίδης, στον οποίο άφησε τη διεύθυνση του περιοδικού όταν αναχώρησε για την Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του. Εγγράφεται στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά διακόπτει τις σπουδές για να πολεμήσει ως εθελοντής του ελληνικού στρατού στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Μετά τη λήξη των πολέμων ολοκληρώνει τις σπουδές του και επιστρέφει στον Πόντο αλλά οι Τούρκοι γνωρίζοντας τη συμμετοχή του στον ελληνικό στρατό τον καταδιώκουν. Καταφεύγει στα μεσόγεια της Τραπεζούντας και προσφέρει δωρεάν πολύτιμες υπηρεσίες σαν γιατρός. Κατά τη Ρωσική κατοχή του ανατολικού Πόντου υπηρετεί ως διευθυντής-γιατρός στο Ρωσικό νοσοκομείο των Πλατάνων. Το 1920 και ενώ βρίσκεται στο Παρίσι για ειδίκευση, διακόπτει τις σπουδές του για δεύτερη φορά και κατατάσσεται στον ελληνικό στρατό, λαμβάνοντας μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο γιατί πιστεύει (και δεν κάνει λάθος) ότι απ’ αυτόν τον πόλεμο κρίνεται η τύχη όχι μόνο του ελληνικού έθνους, αλλά και του Ποντιακού Ελληνισμού. Το 1923 εγκαθίσταται με την οικογένειά του αρχικά στη Θεσσαλονίκη για να μετεγκατασταθούν αργότερα στην Αθήνα. Το 1935 εκλέγεται Βουλευτής Αθηνών. Το 1938 επιστρέφει οριστικά στη Θεσσαλονίκη και ασκεί το επάγγελμα του γιατρού. Όλο αυτό το διάστημα στον ελλαδικό χώρο ασχολείται με την συγγραφή ποντιακών θεατρικών έργων και ποιημάτων με κυρίαρχο ποιητικό έργο την “ΚΑΜΠΑΝΑ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ”. Αθεράπευτος νοσταλγός των αλησμόνητων πατρίδων εκδίδει το 1950 το περιοδικό “Ποντιακή Εστία” το οποίο έμελλε να διαδραματίσει έναν απίστευτο ρόλο στη διάσωση ιστορικών και λαογραφικών στοιχείων της αλησμόνητης πατρίδας. Το περιοδικό αγκαλιάστηκε θερμά από όλο τον Ποντιακό ελληνισμό και στις σελίδες του καταγράφηκαν ιστορίες, μύθοι, παραμύθια, παροιμίες, ποιήματα, ανέκδοτα, και πολλά άλλα από επώνυμους και ανώνυμους συνδρομητές και μη. Τον Αύγουστο του 1950 στο 8ο τεύχος της Ποντιακής Εστίας, ο Κτενίδης δημοσιοποιεί το μεγάλο όραμά του για ανιστόρηση της κατεστραμμένης και εγκαταλειμμένης στον Πόντο Μονής Σουμελά. Η ιδέα αγκαλιάζεται με μεγάλο ενθουσιασμό και χιλιάδες Πόντιοι σπεύδουν να ενισχύσουν οικονομικά την υπόθεση. Έτσι τον Δεκαπενταύγουστο του 1951 στα υψώματα του Βερμίου και πάνω ακριβώς από το χωριό Καστανιά (του οποίου η κοινότητα παραχώρησε δωρεάν 500 στρέμματα) θεμελιώθηκε ο πρώτος ναός που θα στέγαζε την Παναγία στο νέο της θρόνο.