Στο post «Μήπως πρέπει να διδαχθούμε απο την Τουρκία;» γράφαμε ότι «η Τουρκία μπορεί και να μην είναι τόσο ισχυρή όσο υποστηρίζει η ίδια και επιθυμούν μερικοί». Ότι «η Τουρκία δεν είναι ένα κράτος - έθνος, αλλά το απομεινάρι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ένα συνοθύλευμα μειονοτήτων και πολιτισμών ο μοναδικός συνεκτικός ιστός του οποίου είναι ο Κεμαλισμός». Και ότι κανείς από τους ιθαγενείς ενδοτιστές και εξευμενιστές πολιτικούς δεν μπορεί να σκεφτεί ότι ενδεχομένως μπορεί και να υπάρξει και μια άλλη πολιτική απέναντί της, με όραμα και θέληση που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος και έχει συναίσθηση των ιστορικών ευθυνών της.
Έρχεται λοιπόν τώρα μια είδηση από την γείτονα να επιβεβαιώσει αυτό για το οποίο ορισμένοι τότε μας χαρακτήρισαν «αιθεροβάμονες» και «επικίνδυνους εθνικιστές». Γράφει το GREECE - SALONIKA.blogspot:
Αλεβίτες: H νέα εσωτερική απειλή της Τουρκίας.
Παρότι πολυδιασπασμένοι σε διάφορες ομάδες και φράξιες περισσότεροι από 50.000 Αλεβίτες κατέβηκαν στους δρόμους της τουρκικής πρωτεύουσας, διεκδικώντας ουσιαστικά το δικό τους χώρο στη σημερινή Τουρκία και υπενθυμίζοντας με την παρουσία τους ότι εκτός από τη βασική συνιστώσα των σουνιτών είναι και αυτοί πολίτες της Τουρκίας με δικαιώματα που ζητούν να τους αναγνωριστούν.
Η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που έχει δώσει αγώνες στο όνομα του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής πίστης και είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση αντιμέτωπη με τους εκφραστές του κοσμικού κατεστημένου για το ζήτημα της ισλαμικής μαντίλας, σήμερα καλείται να αναγνωρίσει το θρησκευτικό δικαίωμα της έτερης πολυπληθέστερης μουσουλμανικής ομάδας της Τουρκίας, αυτής των Αλεβιτών.
Οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες και αφίσες του Κεμάλ και φώναζαν συνθήματα κατά του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο κατηγορούν ότι θέτει σε κίνδυνο τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Είχαν συρρεύσει στην τουρκική πρωτεύουσα από όλες τις περιοχές της χώρας, καταδικάζοντας τις διακρίσεις που υφίστανται, σύμφωνα με τους ίδιους, από την ισλαμοκεντρική κυβέρνηση της χώρας.
Οι διεκδικήσεις τους προσδιορίζονται ανάλογα με τις ομάδες τους, ωστόσο τα βασικά αιτήματά τους, που ήταν και το πλαίσιο διεκδίκησης της μεγάλης διαμαρτυρίας τους , συνοψίζονται στα εξής: Ζητούν να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης και να έχουν ίδια δικαιώματα για πρόσβαση σε δημόσιες θέσεις, όπως κάθε τούρκος πολίτης.
Καταγγέλλουν την επιβολή ουσιαστικά του σουνιτικού ισλάμ μέσα από τη διδασκαλία στα σχολεία και ζητούν η διδασκαλία των θρησκευτικών να είναι προαιρετική για τα παιδιά τους. Κάποια βήματα που επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν με το να συμπεριλάβει κάποιες παραγράφους στα βιβλία θρησκευτικών που διδάσκονται στα σχολεία για τον αλεβισμό τα κρίνουν ως ανεπαρκή.
Επίσης, ζητούν την αναγνώριση των αλεβίτικων οργανώσεών τους, αλλά και τη μετατροπή σε μουσείο του ξενοδοχείου “Μαντιμάκ” στη Σεβάστεια, όπου έχασαν τη ζωή τους 37 διανοούμενοι Αλεβίτες από εμπρησμό ακροδεξιών ισλαμικών στοιχείων το 1993.
Factorx