Η μεγάλη (και πικρή) αλήθεια του Φαλμεράυερ

Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Δεκεμβρίου 25, 2009

*και η μικρή εξήγηση της μετατροπής του Φαλμεράιερ από Ελληνολάτρη σε “εξολοθρευτή” της Ελληνικής συνέχειας

Όχι, δεν μιλάμε για τα περί φυλετικής συνέχειας και αν το DNA των νεοελλήνων είναι ίδιο με του Περικλή ή του Ταμερλάνου (γι’ αυτό υπάρχει στο τέλος η απάντηση για όσους αγχώνονται). Μιλάμε για μία απλή, πικρή αλήθεια που όμως ΚΑΝΕΙΣ δεν τολμά να ψελλίσει. Αντίθετα, οι κραυγές εναντίον του Φαλμεράιερ για τα περί φυλετικού αφανισμού είναι το προπύργιο της δειλίας μας ενώπιον των δικών μας ευθυνών για την κατάντια μας. Η φυλετική κληρονομιά άλλωστε δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Ιδιαίτερα όταν έχεις ξεπουλήσει κάθε αρετή που σου κληροδοτήθηκε και χρησιμοποιείς τον φυλετισμό για να κρύψεις την ηθική ανυπαρξία σου.

Διαβάστε λοιπόν τη μεγάλη αλήθεια που είπε ο Φαλμεράιερ και την έφερε στο φώς το εξαιρετικό Πόντος και Αριστερά:

“…Εδώ βρίσκεται το μυστικό της νίκης της ημισελήνου πάνω στο χριστιανισμό της Ανατολής. Ο Έλληνας είχε ξεχάσει τελείως την πολεμική τέχνη. Και ο αγροίκος Τούρκος, όταν ξεσπάθωσε να κατακτήσει την κληρονομιά των Παλαιολόγων και των Κομνηνών, βρήκε μπροστά του ‘εναν τρέμοντα, αλλά ελπίζοντα σε μια από θαύμα σωτηρία φοβισμένο αντίπαλο. Στο πέρασμα του χρόνου τα πράγματα είχαν αλλάξει τόσο πολύ, που οι εγγονοί των αρχαίων εκείνων ανδρών, οι οποίοι κάποτε στις Πλαταιές και στη Σαλαμίνα διαπληκτίζονταν ποιοι θα πρωτοπολεμήσουν για την ελευθερία του ανθρώπινου γένους, τώρα είχαν καταντήσει να πιστεύουν ότι θα σπιλωθούν αν έπιαναν τα όπλα για να επιδιώξουν να υπερασπιστούν μ’ αυτά την πατρίδα ενάντια στους βαρβάρους…”

Κάθε λέξη αυτής της παραγράφου μπορεί να προσδιορίσει την ολέθρια μετάλλαξη που οδήγησε στις σφαγές και τους εξανδραποδισμούς δεκάδων εκατομμυρίων γηγενών της Ανατολής από την μισάνθρωπη λαίλαπα. Ένα πέπλο λήθης και αυτοκαταστροφής έπεσε πάνω σε ελεύθερους ανθρώπους, μετατρέποντας τους σε “ποίμνιο” έτοιμο για σφαγή. Οι λατρευτικές συνήθειες έγιναν άκρατος μεσσιανισμός και η αυτοδύναμη, ορθολογική ύπαρξη έγινε “μετά θάνατον σωτηρία” καθιστώντας εύκολο το έργο των σφαγέων.

Κοινώς, “σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω”.

Ήταν επόμενο, όταν η διάθεση για προσφορά στο σύνολο, η προστασία της Πατρώας Γης ως αυθύπαρκτη ευθύνη, η αποστασιοποίηση από το περιοριστικό Εγώ για το συνολικό καλό μετατρέπονται σε αυτιστική διάθεση συγχώρεσης και μοιρολατρική πορεία εγκατάλειψης του υπέρτατου Θείου δώρου της ζωής.

Για αυτή τη μετάλλαξη της έννοιας της Πίστης θα αναφερθούμε σε άλλο άρθρο. Η απάντηση δεν είναι η διαφαινόμενη “του δόγματος” αλλά απλώς οι μεθοδεύσεις του εκάστοτε εξουσιαστικού Ιερατείου που δεν θέλει ελεύθερους πολίτες αλλά φοβισμένους αμνούς ποτισμένους με μεταφυσικό τρόμο να παραδίδουν οικειοθελώς την Ελευθερία τους σε διάφορες ολιγαρχίες Φεουδαρχικού τύπου.

Για να επιστρέψουμε όμως στο “φαινόμενο Φαλμεράιερ”, ας δούμε τι γράφει το Π&Α για ένα έργο του που αποσιωπείται και μπορεί να δώσει μία πρώτη απάντηση στα ανωτέρω:

Γιατί άραγε οι γνώστες αποσιωπουν πλήρως ένα άλλο εξίσου -άν όχι περισσότερο- σημαντικό έργο του Φαλμεράϊερ, το “Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt” (Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας), που εκδόθηκε στο Μόναχο το 1827.

σε αυτόν αλλά και σε χάρτες της "μεγάλης Σερβίας" η Τραπεζούντα αναφέρεται ως "Ελληνική Αυτοκρατορία" όπως και η Ήπειρος

Εκεί ο Φαλμεράιερ φαίνεται να βρίσκεται στον αντίποδα των “κατασκευαστών”, εφόσον αποδέχεται τη συνέχεια των Ελλήνων και θεωρεί ότι το ελληνικό έθνος υπήρχε διαρκώς και συνεχώς από τους ομηρικούς χρόνους, ως διακριτή οντότητα, χωρίς ιδιαίτερες “μεταμορφώσεις”.

Ο Φαλμεράιερ θεωρεί Έλληνες -με τη σημασία που δίνουν οι δυτικοί του 19ου αιώνα- τους μεσαιωνικούς Ρωμιούς .

Γράφει στον Πρόλογο του “Geschichte des Kaiserthums von Trapezunt“ :

“Η ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας… οδηγεί τον αναγνώστη στο χρόνο, μέχρι το παρηκμασμένο ανάκτορο του αρχαίου ελληνικού μεγαλείου… Ο χαρακτήρας τους είναι τραγικός, όπως και η όλη ιστορία της ελληνικής φυλής….”

Ο Φαλμεράιερ αναφέρεται ειδικά στους Έλληνες του Πόντου ως αδιάλειπτη συνέχεια της Ελληνικής φυλής. Ο Φαλμεράιερ βέβαια θα εξαιρούσε την Τραπεζούντα από τον ανωτέρω πικρό ορισμό (ίσως και να ισχυροποιούσε τα επιχειρήματα του) εάν γνώριζε πως οι Πόντιοι θα γλίτωναν την εξολόθρευση λόγω της αυτοοργάνωσης και του αντάρτικου σε αντίθεση με τους υπόλοιπους Χριστιανικούς πληθυσμούς που σε πολλές περιπτώσεις εξολοθρεύτηκαν μέχρις ενός.

Πως όμως ο Φαλμεράιερ “μεταλλάχθηκε” σε στυγνό θιασώτη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας σε βαθμό μάλιστα να θεωρείται ως ο “πατέρας” της φυλετικής αμφισβήτησης και “καθαρότητας” των νεοελλήνων; Διαβάστε ενδεικτικά πάλι από το Π&Α:

Βεβαίως ελάχιστοι από τους νεοέλληνες οπαδούς του αναρωτήθηκαν, πώς είναι δυνατόν, τι σκοπιμότητες υπήρξαν και τι δουλείες εξυπηρετήθηκαν, ώστε το 1827 να γράφει τα παραπάνω και τρία χρόνια αργότερα να αγνοεί τελείως την ύπαρξη συμπαγών ελληνόφωνων ομάδων στο Μωριά (Τσακωνιά, Μάνη κ.ά.), αλλά και στα υπόλοιπα Βαλκάνια (Θεσσαλία, περιοχή του Ολύμπου και σημαντικές, διόλου ευκαταφρόνητες περιοχές σ’ όλη τη Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσαλονίκη, Χαλκιδική, Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη, Ανατολική Ρωμυλία κ.ά.) , καθώς και στα νησιά (Αιγαίο, Κύπρος, Κρήτη) και στην Ιωνία και να γράφει ακραίες -σχεδόν ρατσιστικές- υπερβολές:

“Η Ελληνική φυλή έχει τελείως εξολοθρευθή από την Ευρώπη. Η φυσική ομορφιά, το μεγαλείο του πνεύματος, η απλότητα των συνηθειών, η καλλιτεχνική δημιουργία, οι αθλητικοί αγώνες, οι πόλεις, τα χωριά, το μεγαλείο των μνημείων και των αρχαίων ναών, ακόμα και το όνομα του λαού, έχουν εξαφανισθή από την Ελλάδα… Ούτε μία απλή σταγόνα αίματος, γνησίου ελληνικού αίματος, δεν τρέχει στις φλέβες των χριστιανών κατοίκων της σημερινής Ελλάδας. Μιά τρομερή καταιγίδα διασκόρπισε έως την πιό απόμακρη γωνιά της Πελοπονήσου μιά νεά φυλή συγγενή προς την μεγάλη φυλή των Σλάβων. Οι Σκύθες-Σλάβοι, οι Ιλλυριοί-Αρβανίτες, οι συγγενικοί με τους Σέρβους και τους Βουλγάρους λαοί, είναι εκείνοι που τώρα ονομάζουμε Ελληνες. Ενας λαός με σλαβικά χαρακτηριστικά , τοξοειδείς βλεφαρίδες και σκληρά χαρακτηριστικά Αλβανών βοσκών του βουνού, που φυσικά δεν προέρχεται από το αίμα του Νάρκισου, του Αλκιβιάδη και του Αντίνοου. Μόνο μία δυνατή ρομαντική φαντασία μπορεί να ονειρεύεται ακόμα μιά αναγέννηση των αρχαίων Ελλήνων… Ενα διπλό στρώμα από ερείπια και ο βόρβορος δύο νέων και διαφορετικών λαών σκεπάζει τους τάφους των αρχαίων Ελλήνων. Τα αθάνατα έργα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και μερικά ερείπια, που βρίσκονται στην Ελλάδα, αποτελούν τώρα την μόνη απόδειξη πως πριν από πολλά χρόνια υπήρχε ένας λαός σαν τους Ελληνες.”

Βεβαίως, οι φιλίστορες γνωρίζουν αυτό που πολλοί απέκρυψαν. Το 1830 ο Φαλμεράιερ έχει ήδη προσχωρήσει στη θεωρία περί ακεραιότητας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ακριβώς γι αυτό θα έπρεπε να υπονομευτεί το φιλελληνικό αντιαπολυταρχικό ευρωπαϊκό ρεύμα, το οποίο υπήρξε και ο κύριος σύμμαχος των επαναστατών. Και ο καλύτερος τρόπος ήταν να αμφισβητηθεί η ελληνικότητα των επαναστατών και να καλλιεργηθούν τα αντισλαβικά αντανακλαστικά των δυτικών… Και αυτό μέσα από την επιλεκτική ανάδειξη στοιχείων και αποσιώπηση των ενοχλητικών…

“Μεροκαματιάρης” λοιπόν και ο Φαλμεράιερ, κατά τη συνήθη Οθωμανική πρακτική με τα γρόσια που διατηρείται μέχρι τις ημέρες μας. Εδώ λοιπόν φαίνεται ξεκάθαρα πως το σημαντικό δεν είναι η “φυλετική καθαρότητα” όταν ένας λαός διακρίθηκε για τον πολιτισμό, τις αρχές και την συνολική του προσφορά όταν οι γείτονες τεμάχιζαν παιδιά και γυναίκες με “νομοσχέδιο”.

Η διαφύλαξη των ηθικών αξιών είναι αυτή που μετράει. Γιατί μπορεί ο Σουηδός υπουργός να έχει μετοχές σε Τουρκικές επιχειρήσεις και να στηρίζει την Τουρκία. Μπορεί ο γερουσιαστής να λαμβάνει κονδύλι για να υπερασπίζεται τις Τουρκικές θέσεις. Μπορεί η ομοφυλόφιλη Αμερικανίδα λειτουργός να εκβιάζεται από πράκτορα της ΜΙΤ. Αυτοί όμως δεν είναι “φυλετικά Έλληνες”. Αντίθετα, ο Χριστοφοράκος και όλο το συφερτό που συναναστρεφόταν μαζί του μπορεί να καμαρώνουν για την “Άρεια” Ελληνική καταγωγή τους, ακόμα και να κατηγορούν τον Φαλμεράιερ στις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να γίνουν έρμαια της Τουρκίας λαμβάνοντας αφειδώς το περιβόητο 2% της Siemens και έπειτα να εξυπηρετούν τους σπόνσορες τους: http://olympia.gr/2009/10/01/turkish-money-to-greek-politicians/

Τι να την κάνεις λοιπόν τη “φυλετική καθαρότητα”, όταν γίνεσαι γιουσουφάκι για έναν λεμονοστίφτη; Α ρε Ισοκράτη, όσο πας γίνεσαι και πιο επίκαιρος…

Και όσοι αγχωθήκατε μήπως κατάγεστε από τον …Μουλά Ομάρ και όχι τον Απόλλωνα, ηρεμείστε. Η απάντηση είναι εδώ:

Έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας απαντά ευθέως στον περιβόητο Φαλμεράγερ.

ΚΑΘΑΡΟ ΤΟ DNA ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!

Δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους, παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς.

Evτυπωσιακό! To DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά καυκάσια φυλή (λευκή φυλή)! Γεγονός που σημαίνει πως η συνεισφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων, άλλων πληθυσμιακών ομάδων, εκτός της λευκής, αποτελεί ελάχιστο ποσοστό, μικρότερο του 0,5%!

To DNA των Ελλήνων, όπως έδειξε πρόσφατη διεθνής πανεπιστημιακή έρευνα, δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους, -όπως ισχυρίζονται ορισμένοι- ούτε από τους Τούρκους παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς! Ουσιαστικά έτσι έχουμε τη σύγχρονη επιστημονική απάντηση στις θεωρίες του Φαλμεράγερ. Καταρρίπτεται επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυριζόταν ότι οι Αρχαίοι Έλληνες, ήταν μαύροι… Ε, δεν υπήρξαν ποτέ μαύροι! Δεν είναι λίγοι όσοι υποστήριξαν και έγραψαν περί «Μαύρης Αθηνάς» (για τη Θεά Αθηνά) και πολλές άλλες θεωρίες χωρίς καμιά επιστημονική υπόσταση. Όλες αυτές οι …ανθελληνικές -θα έλεγε κανείς- θεωρίες καταρρίφθηκαν, όχι μόνον από μία έρευνα, αλλά από επτά διαφορετικές μεγάλες επιστημονικές έρευνες, Ευρωπαίων και Αμερικανών ερευνητών. Ο καθηγητής του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, και η ερευνητική του ομάδα συμμετέχουν σε διεθνή ερευνητικά δίκτυα, των οποίων απώτερος στόχος είναι να ιχνηλατηθεί η βιολογική ιστορία των ευρωπαϊκών πληθυσμών. Ο συντονισμός της συγκεκριμένη έρευνας, η οποία αφορά στη γενετική σύσταση των Ελλήνων -και άλλων λαών- έγινε από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ των ΗΠΑ, την ερευνητική ομάδα του κ. Τριανταφυλλίδη και το Πανεπιστήμιο της Παβίας της Ιταλίας.

Η ταυτότητα της έρευνας.

Συμμετείχαν, επίσης, άλλα 5 ερευνητικά εργαστήρια διαφόρων χωρών (από τη Βαγδάτη μέχρι τη Μόσχα). Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο αμερικανικό περιοδικό «Γενετική του Ανθρώπου». Τίτλος της έρευνας «Η προέλευση, διασπορά και διαφοροποίηση των απλοομάδων Ε και J, του χρωμοσώματος Υ: Συμπεράσματα για τη νεολιθική αποίκιση της Ευρώπης και μετέπειτα μεταναστευτικά γεγονότα στην περιοχή της Μεσογείου». Στην εργασία, χρησιμοποιήθηκαν 44 δείκτες DNA του χρωμοσώματος Υ και προσδιορίστηκε η γενεοτυπική σύσταση στο χρωμόσωμα Υ σε 2.400 άνδρες από 29 διαφορετικούς πληθυσμούς (από την Ευρώπη, τη Μεσόγειο, τη Μικρά Ασία, την Αφρική και την Κίνα). Από την Ελλάδα αναλύθηκε η γενετική σύσταση 143 ανδρών. Ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στη διερεύνηση των απλοομάδων Ε και J του χρωμοσώματος Υ.
Μεταδώσαμε το γενετικό μας κώδικα και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στην έρευνα δεν αποκαλύφθηκε μογγολική προέλευση στο DNA των Ελλήνων. Κι έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι οι Τούρκοι είχαν καταλάβει την Ελλάδα για 400 χρόνια και όλοι θα περίμεναν πως θα υπήρχε κάποια σχέση στο DNA των δύο λαών. Κι, όμως, δεν έχει επηρεασθεί ούτε στο ελάχιστο.

«Με 400 χρόνια σκλαβιάς περιμέναμε πως θα υπήρχε κάποια μογγολική υπογραφή. Δεν διαπιστώθηκε κάτι τέτοιο και δεν μιλάω μόνο για μία μελέτη, μιλάω για αποτελέσματα άλλων 7 μελετών, διαφόρων ερευνητών που βγάζουν αυτό το αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, σε 925 δείγματα Ελλήνων ανδρών, δείχνουν ότι μόνον κατά 0,4% οι Έλληνες δεν είναι Καυκάσιοι. Δεν αλλάζει αυτό με τίποτε. Οι Έλληνες είναι καυκάσια φυλή». Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει για τους Ισπανούς. Η κατάληψη της Ισπανίας από τους Άραβες τεκμηριώνεται στην έρευνα, εφόσον οι Άραβες άφησαν την «υπογραφή» τους και το DNA τους. Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι σε σημαντικό ποσοστό οι σημερινοί κάτοικοι της Ισπανίας έχουν αραβική προέλευση. Η μελέτη κατέρριψε επίσης, μια άλλη θεωρία που ισχυρίζονταν ορισμένοι, πως οι Έλληνες, την εποχή του μεγάλου πολιτισμού, τον 4ο και 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν μαύροι. Όλες οι μελέτες τεκμηριώνουν τη γενετική συνέχεια του ελληνικού πληθυσμού» είναι η επισήμανση του καθηγητή, ο οποίος αναφέρει και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό:

«Σε μεγάλο ποσοστό, οι Έλληνες μεταδώσαμε το DNA και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το DNA των Ελλήνων, “μοιάζει” πιο πολύ με αυτό των Ιταλών πρώτα, μετά με των Γάλλων, στη συνέχεια με των Ισπανών και τελευταία με των Τούρκων.

Τα στοιχεία της έρευνας μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε πολλές άλλες περιπτώσεις, όπως: Τεστ πατρότητας, εγκληματικές υποθέσεις και, κυρίως, χρησιμοποιούνται για να βρεθεί η προδιάθεση των ατόμων για διάφορες ασθένειες».

Η υπογραφή των Ελλήνων αποκαλύπτεται στη Νότια Ιταλία.

Ο Κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρεται στην έρευνα και στα κύρια συμπεράσματα της:

«Βασικό συμπέρασμα της έρευνας είναι το εξής: Από τη Νότια Βαλκανική, δηλαδή, από τις πεδιάδες της Θεσσαλονίκης, της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλίας ξεκίνησε η μετακίνηση των εποίκων, ακολουθώντας την κοιλάδα του Αξιού και κατόπιν του Δούναβη και
έφτασαν στις βόρειες περιοχές. Οι Έλληνες δηλαδή, ξεκίνησαν και πήγαν στην Ευρώπη από τη Μακεδονία και άλλες περιοχές και μετέφεραν με τον πολιτισμό τους και το DNA τους στη
Δυτική Ευρώπη».

Στο σημείο αυτό, ο καθηγητής καταρρίπτει και τον ισχυρισμό ότι έχουμε επηρεασθεί -γενετικά- από τους Σλάβους:

«Όπως γνωρίζουμε σε διάφορες περιόδους έχουν έρθει Σλάβοι στην Ελλάδα. To DNA των Ελλήνων δεν έχει ουδεμία σχέση με αυτό των Σλάβων. Τα στοιχεία μας δείχνουν ότι η ομάδα, που χαρακτηρίζει τους Σλάβους, έχει μία συχνότητα 50% σε αυτούς και μια συχνότητα 10% στους Έλληνες, όση είναι και στην Εγγύς Ανατολή. Γεγονός που σημαίνει ότι οι επιμειξίες ανάμεσα στους Σλάβους και τους Έλληνες πρέπει να έγιναν σε τόσο μικρή συχνότητα, ούτως ώστε να μη διαπιστώνονται σήμερα με τις μεθοδολογίες DNA. Σημαντικό στοιχείο με μεγάλη σημασία είναι το εξής: Η σύγκριση του DNA των κατοίκων της Ελλάδας και ειδικότερα της Πελοποννήσου, με εκείνο των κατοίκων της Νότιας Ιταλίας δείχνει ότι οι κάτοικοι της Ιταλίας, -Απουλία, Καλαβρία- σε ποσοστό περίπου 20%, έχουν το ίδιο DNA με τους Έλληνες. Είναι γνωστό ότι οι περιοχές αυτές αποικίστηκαν σε ιστορικούς χρόνους από Έλληνες, π.χ. Πελοποννήσιους. Στην εργασία ελέγχθηκε η γενετική συνεισφορά των Ελλήνων αποίκων σε σχέση με τους πιθανούς νεολιθικούς κατοίκους της εποχής. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το χρωμόσωμα Υ, σε ποσοστό τουλάχιστον 7% των ανδρών της Καλαβρίας και 22% της Απουλίας, προέρχεται από Έλληνες.

Για άλλη μία φορά τεκμηριώνεται ότι η Μεγάλη Ελλάδα αποτελείτο κυρίως, από ελληνικούς πληθυσμούς και θα μπορούσαμε να πούμε ότι το αποτύπωμα, η υπογραφή αυτών των Ελλήνων, εξακολουθεί να αποκαλύπτεται ύστερα από 2.500 χρόνια μετά, πάλι, στους κατοίκους της Νότιας Ιταλίας».

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2005

Ypoloipo

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ

Κερδίστε διπλές προσκλήσεις για την θεατρική παράσταση "ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΜΕ ΠΑΝΤΟΦΛΕΣ" με τον Χάρρυ Κλυνν που θα παίζεται μέχρι 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
Δηλώστε συμμετοχή στέλνοντας mail με την ένδειξη «ΗΡΩΑΣ» στο paremvasi.ep@gmail.com όπου θα αναφέρετε το ονοματεπώνυμό σας και την περιοχή που διαμένετε καθώς και την ημερομηνία που θέλετε να παρακολουθήσετε την παράσταση
Οι νικητές του διαγωνισμού θα ειδοποιούνται με e-mail

Ypoloipo

Η Θάλεια Δραγώνα συνεχίζει το εκπολιτιστικό έργο των εκλεκτών του καπιταλισμού.

Δεν είμαστε Έλληνες, μας έκαναν Έλληνες δήλωσε η ψαγμένη, πολιτισμένη επιστήμων. Όσοι βιάζονται να την χαρακτηρίσουν “γενίτσαρο” έχουν άδικο. Οι ανθρωπιστές Τούρκοι είχαν τελείως διαφορετική οπτική γωνία: Είσαστε Έλληνες, σε λίγο δεν θα είστε (γενικώς).

Ακολουθεί ένα ποτ-πουρί από τα επιτεύγματα αυτών που οπωσδήποτε δεν ήταν Έλληνες, δεν ήθελαν να γίνουν Έλληνες και σίγουρα δεν θα έκαναν ΚΑΝΕΝΑΝ Έλληνα, πόσο μάλλον με το ζόρι.

19 Μαΐου 1919
Την ημέρα αυτή είχε επιλέξει ο Μουσταφά Κεμάλ για να κηρύξει τον πόλεμο ενάντια στους Έλληνες. Αποτέλεσμα ήταν ο σφαγιασμός χιλιάδων Ελλήνων από τους Νεότουρκους. Εκείνη τη μέρα αποβιβάζεται στο λιμάνι της Σαμψούντας απ’ όπου αρχίζει η δεύτερη φάση της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω τα 353.000 θύματα της γενοκτονίας.

Απρίλιος του 1821: Εκτέλεση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου, και εξαπόλυση πλήθους εξαγριωμένων Τούρκων κατά Ελλήνων κατοίκων της Τουρκίας, ως αντίποινα για την εξέγερση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο.

1822: Νέα αντίποινα από τον Σουλτάνο για να τρομοκρατήσει τους χριστιανούς στο νησί της Χίου. Δολοφονούνται 50.000 Έλληνες.

1850: 12.000 Αρμένιοι και Νεστοριανοί σφαγιάζονται από Κούρδους υπό την ηγεσία του Μπεντέρ Χαν Μπέγκ, οι οποίοι είναι οπλισμένοι με καραμπίνες, ειδικά κατασκευασμένες για την τουρκική κυβέρνηση και οι οποίοι χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται επίσης από την τουρκική κυβέρνηση.

7 Απριλίου του 1860 : Ο Σουλτάνος διατάζει την σφαγή των Μαρωνιτών χωρικών στον Λίβανο.

6 Ιουλίου 1860: Σύριοι σφαγιάζονται μετά από διαταγή του Αχμέντ πασά. Ο αριθμός των σφαγιασθέντων συμπεριλαμβανομένων και των Μαρωνιτών του Λιβάνου στις 7 Απριλίου, ανέρχεται στις 11.000.

1876: Εξαπολύονται συμμορίες Τούρκων για να καταπνίξουν εξέγερση στην Βουλγαρία. 15.000 σφαγιάζονται στην περιοχή της Φιλλιπούπολης, μεταξύ αυτών και Αρμένιοι της τοπικής κοινότητας. Καταστρέφονται 58 χωριά και 5 μοναστήρια.

28 Ιουνίου 1877: Κατά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, προς την λήξη του Ρωσο-τουρκικού πολέμου, πάνω από 6.000 Αρμένιοι δολοφονούνται, όταν ο τουρκικός στρατός και κουρδικές άτακτες ομάδες καταστρέφουν τα χριστιανικά χωριά της περιοχής.

4 Ιουνίου 1878: Η Τουρκία πουλά τη Κύπρο στην Αγγλία.

Καλοκαίρι του 1892: Σφαγιάζονται 8.000 Γιεζίδες κοντά στο Μοσούλ, και καίγονται τα χωριά τους διότι αρνούνται να ασπαστούν το Ισλαμ, μετά από εντολές του Φερίκ πασά.

Σεπτέμβριος του 1894 έως Αύγουστο του 1896: Ο Σουλτάν Χαμίτ εφαρμόζει την τακτική της γενοκτονίας στους Αρμένιους.

Αύγουστος και Σεπτέμβριος του 1894: 12.000 Αρμένιοι σκοτώνονται στο Σασούν.

Οκτώβριος του 1895: Λαμβάνει χώρα η πρώτη οργανωμένη γενοκτονία στην Κωνσταντινούπολη και στην Τραπεζούντα.

Νοέμβριος και Δεκέμβριος του 1895: Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης σφαγές σε όλη τη χώρα.

Ιούνιος του 1896: Σφαγή των Αρμενίων της πόλης Βαν.

1896: Σφαγή 300.000 Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη.

12 Μαΐου 1896: Δολοφονίες 55.000 Ελλήνων και διαμάχες μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων στην Κρήτη.

Μάρτιος του 1909: Νέες σφαγές 30.000 Αρμενίων και Αμερικανών ιεραποστόλων, στα Άδανα και άλλες πόλεις της Κιλικίας, οργανωμένες από τους Νεότουκρους.

1909: Οι Νεότουρκοι αντιμετωπίζουν την επανάσταση των Αράβων στην Υεμένη με αιματοχυσίες.

1 Οκτωβρίου 1911: Δολοφονείται ο Επίσκοπος Γρεβενών, Αιμιλιανός από τους Τούρκους.

1912: Ο τουρκικός στρατός κατά την υποχώρησή του από την ανατολική Θράκη, λεηλατεί τα χωριά της περιοχής του Διδυμοτείχου και της Ανδριανούπολης. Τα χωριά της περιοχής Μαλγάρα καίγονται. Το ίδιο συμβαίνει και στο Κεσσάνι. Δολοφονίες και σφαγές συνοδεύουν την καταστροφή και λεηλασία της ελληνικής αυτής περιοχής.

1913: Η ανακατάληψη της ανατολικής Θράκης με τις θηριωδίες που ακολουθούν έχει ως αποτέλεσμα τη σφαγή 15.690 Ελλήνων.

Φεβρουάριος 1913: Οι Έλληνες κάτοικοι της περιφέρειας Κριθέα της Ανατολικής Θράκης τρέπονται σε φυγή από τις Τουρκικές αρχές. Ακολουθούν βάρβαρες λεηλασίες.

Ιανουάριος έως Δεκέμβριος του 1914: Πάνω από 250.000 Έλληνες εκτοπίζονται από τις περιοχές της ανατολικής Θράκης και Σμύρνης. Τα υπάρχοντά τους κατάσχονται.

27 Μαΐου 1914: Οι Τουρκικές αρχές διατάζουν το χριστιανικό πληθυσμό της Περγάμου να εγκαταλείψουν τη πόλη μέσα σε δύο ώρες. Οι τρομοκρατημένοι κάτοικοι καταφεύγουν στη Μυτιλήνη.

Μάιος και Ιούνιος του 1914: Οι Τούρκοι επιδίδονται σε όλες τις μορφές διωγμών που σαν στόχο έχουν τους Έλληνες της δυτικής Μικράς Ασίας. Τα παράλια της Μικράς Ασίας έχουν καταστραφεί. Στην Ερυθραία και στη Φωκαία οι Έλληνες σφαγιάζονται ανελέητα.

Ιούλιος και Αύγουστος 1914: Η τουρκική κυβέρνηση δημιουργεί “τάγματα καταναγκαστικών έργων”. Πρόκειται για μια νέα μέθοδο εξόντωσης των Ελλήνων – οθωμανών πολιτών που έχουν καταταγεί στον τουρκικό στρατό. Με τον τρόπο αυτό 400.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από την πείνα και την κακοποίηση.

Αύγουστος του 1914: 12.000 Ασσύριοι δολοφονούνται από τον Τζεβτέτ Χαλίλ Μπέι. Ο αριθμός των Ασσυρίων όλων των θρησκειών που έχουν δολοφονηθεί από τους Τούρκους από το 1895 ανέρχεται στις 424.000.

Σεπτέμβριος 1914: Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης πολλά χωριά της Ανατολικής Θράκης, όπου πλειοψηφεί το Ελληνικό στοιχείο, εκκενώνονται δια της βίας (Νεοχώριο, Γαλατάς, Καλλίπολη, κτλ.). Ακολουθούν λεηλασίες σε σπίτια και καταστήματα. Χιλιάδες αφήνουν τα πατρογονικά τους εδάφη και καταφεύγουν στην Ελλάδα.

Νοέμβριος – Δεκέμβριος 1914: Με διάταγμα της Τουρκικής κυβέρνησης η περιοχή Βιζύη και μέρος της περιοχής Σαράντα Εκκλησιές εκκενώνονται. 19.000 Έλληνες εξορίζονται στην Ανατολία και οι περιουσίες τους λεηλατούνται. Σύμφωνα με τα αρχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου 119.940 Έλληνες απελάθηκαν από την Ανατολική Θράκη.

Απρίλιος του 1915: Το τουρκικό καθεστώς προχωρεί σε οργανωμένες συλλήψεις ενός μεγάλου αριθμού Αρμενίων διανοουμένων και εθνικών ηγετών στην Κωνσταντινούπολη και στις επαρχίες. Στη συνέχεια εκτοπίζονται στην Ανατολία και καθ’ οδόν σφαγιάζονται. Οι Αρμένιοι στρατιώτες που υπηρετούν στον τουρκικό στρατό αφοπλίζονται και σφαγιάζονται κατά χιλιάδες. Ο ανυπεράσπιστος αρμενικός πληθυσμός οδηγείται στην έρημο της Συρίας και σφαγιάζεται κατά δεκάδες χιλιάδες από τον τουρκικό στρατό, από άτακτα στρατεύματα και πολίτες ή αφήνεται στην έρημο για να πεθάνει από την ασιτία και την κακοποίηση. 1.500.000 Αρμένιοι εξαλείφθηκαν από τις τουρκιές θηριωδίες.

1915: Οι Τούρκοι θέτουν σε εφαρμογή μια άγρια καταδίωξη κατά των Σύριων Ορθοδόξων και Νεστοριανών κατοίκων των περιοχών Χακάρι, Μαρντίν και Μιντιάτ. Από τα πρώτα θύματα της καταδίωξης είναι ο Αντάι Σερ, Αρχιεπίσκοπος του Σερτ. Η καμπάνια αυτή, γεμάτη σφαγές και καταστροφές, συνεχίστηκε έως το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνοντας σχεδόν στον στόχο της.

20 Αυγούστου 1915 έως 6 Μαΐου 1916: Οι Οθωμανοί απαγχονίζουν 35 Λιβανέζους και Σύριους εθνικούς ηγέτες στις πλατείες Αλ Μπουρτζ του Λιβάνου και Αλ Μαρτζά της Συρίας, με την κατηγορία ότι “αγωνίζονται για την ελευθερία”. 130.000 Λιβανέζοι και Σύριοι δολοφονούνται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό.

1916: Οι Τούρκοι αναγκάζουν τους κατοίκους διαφόρων περιοχών του Πόντου να μεταναστεύσουν στο Σίβας. Κατά την παραπάνω μετακίνηση, από τους 16.750 κατοίκους των περιοχών Ελέβι και Τρίπολης, επέζησαν μόνον οι 550. Και από τους 49.520 κατοίκους της Τραπεζούντας, παρέμειναν ζωντανοί μόνο οι 20.300.

1916: Καταστροφή της περιοχής Ρισέου-Πλατάνου του Πόντου. Λεηλασίες των πόλεων Οφίς, Σούρμενα και Γέμουρα. Οι λεηλασίες οργανώθηκαν από τους αξιωματούχους του Οθωμανικού κράτους και εκτελέστηκαν υπό την ηγεσία του Αχμέτ Μπέη και του στρατάρχη της περιοχής Βελίπ Πασά.

27 Δεκεμβρίου 1916: Σύλληψη των διακεκριμένων πολιτών της Αμισού καθώς και 4.000 Ελλήνων πολιτών και εκτόπισή τους στην Ανατολία.

Άνοιξη του 1917: Οι Τούρκοι διατάσσουν τον διωγμό 23.000 Ελλήνων, κατοίκων της Κυδωνίας.

Νοέμβριος του 1917: 400 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τους Τούρκους από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία, ενώ λεηλατούνται οι περιουσίες τους.

Απρίλιος του 1918: Άλλες 8000 ελληνικές οικογένειες εκτοπίζονται από τη Ν.Δ. Μικρά Ασία.

1920: Ο Επίσκοπος της Τραπεζούντας Χρύσανθος, καταδικάζεται ερήμην σε θάνατο από το Στρατοδικείο της Άγκυρας. Καταδικάζεται επίσης και ο Επίσκοπος του Ζήλων ο οποίος αποδημεί στη φυλακή.

1920: 30.000 Αρμένιοι σφαγιάζονται στην περιοχή του Κάρς από Κεμαλικούς.

Σεπτέμβριος 1920: Η Κεμαλική Τουρκία επιτίθεται στην Δημοκρατία της Αρμενίας. Οι Αρμένιοι μάχονται ενάντια στα ισχυρά τουρκικά στρατεύματα. Οι Τούρκοι επικρατούν τη 2-12-1920. Τη νίκη αυτή των Τούρκων επακολουθεί η προσάρτηση του 50% της επικράτειας της Δημοκρατίας της Αρμενίας, που είχε συσταθεί στις 28 Μαΐου 1918, στη Τουρκία.

1920 έως 1921: Άλλοι 50.000 Αρμένιοι εκτελούνται από Κεμαλικούς.

3 Ιουνίου 1921: Κεμαλικοί συλλαμβάνουν 1.320 επιφανείς Έλληνες κάτοικους της Σαμσούντας. Την επομένη δολοφονούν 701 από τους κρατούμενους. Τα θύματα θάβονται σε ομαδικό τάφο πίσω από την οικία του Μπεκίρ πασά. Οι υπόλοιποι των κρατουμένων εξορίζονται στο εσωτερικό της Ανατόλιας.

24 Αυγούστου 1922: Ο Τουρκικός στρατός καταλαμβάνει τη Πέργαμο. Οι Έλληνες τρέπονται σε φυγή για να σωθούν.

9 Σεπτεμβρίου του 1922: Οι Τούρκοι εισβάλλουν στη Σμύρνη και πυρπολούν την πόλη. Οργανώνονται μεγάλης έκτασης σφαγές κατά των Ελλήνων και των Αρμενίων. Δολοφονούνται περίπου 150.000 άτομα.

10 Ιουλίου 1924: Ο 7ος τουρκικός στρατός καταπνίγει την κουρδική εξέγερση στο Χακάρι. Σε διάστημα 79 ημερών, 36 χωριά έχουν καταστραφεί και 12 έχουν ολοσχερώς χαθεί από το χάρτη.

Φεβρουάριος του 1925: 30.000 Κούρδοι σφαγιάζονται κατά τη διάρκεια εξέγερσης κατά των τουρκικών αρχών. Υπολογίζεται ότι γύρω στους 500.000 Κούρδους έχουν θανατωθεί από σφαγές και εκτοπισμούς.

7 Οκτωβρίου 1927: Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει το Μάρτιο του 1925 στο Ελαζίκ. Καταστρέφονται παντελώς 48 χωριά και το χώμα βάφεται κόκκινο από κουρδικό αίμα.

7 Οκτωβρίου 1927: Κατάπνιξη κουρδικής επανάστασης, η οποία είχε ξεσπάσει στις 30 Μαΐου 1927, στο Ντιαρμπακίρ και στο Αγρί. Το αίμα 2.000 Κούρδων πολεμιστών κυλά άφθονο στον ποταμό Μουράτ.

23 Μαΐου 1937: Η Τουρκική κυβέρνηση απαγορεύει την έκδοση της Κωνσταντινουπολίτικης εφημερίδας, “SON TELEGRAPH”, επειδή η εφημερίδα είχε θετική στάση απέναντι στα προβλήματα των Κούρδων.

1938: Η Τουρκία προσαρτίζει τη πόλη Σανγιάκ της περιοχής Αντιοχεία-Χατάι. Οι Αρμένιοι και Άραβες κάτοικοι της περιοχής εξορίζονται.

Μάιος του 1941: Επιστράτευση 20 ελληνικών και αρμενικών κοινοτήτων που ζουν με τουρκική υπηκοότητα στην Τουρκία. Σκοπός, η εξόντωσή τους, με τον ίδιο τρόπο που είχε εφαρμοστεί και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το γνωστό πλέον “τάγμα καταναγκαστικών έργων”.

11 Νοεμβρίου 1942: Ψηφίζεται νόμος για τη φορολογία των περιουσιών των μη Μουσουλμάνων Τούρκων υπηκόων (Varlik Vergisi). Πρόκειται για μια βάναυση προσπάθεια οικονομικής εξόντωσης των Ελληνικών, Αρμενικών και Εβραϊκών κοινοτήτων, οι οποίες βρίσκονται εκτεθειμένες και ανυπεράσπιστες στις υπερβάσεις και στις καταχρήσεις εξουσίας των Τουρκικών αρχών.

6 Σεπτεμβρίου 1955: Οι τουρκικές αρχές οργανώνουν μεγάλης έκτασης διωγμούς κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. 29 εκκλησίες καίγονται ενώ 46 λεηλατούνται. Βεβηλώνονται οι τάφοι των Οικουμενικών Πατριαρχών όπως επίσης και τα χριστιανικά νεκροταφεία. Εκατοντάδες γυναίκες βιάζονται και καταστρέφονται χιλιάδες ελληνικά καταστήματα.

1963 – 1967: Η Τουρκία υπονομεύει την σταθερότητα στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία με πράκτορες.

1964: Η Τουρκία αποκηρύσσει μονομερώς την συνθήκη για Εμπορική και Ναυτιλιακή συνεργασία του 1930 (μεταξύ Βενιζέλου – Ατατούρκ). Οι Έλληνες πολίτες αναγκάζονται να φύγουν από την Τουρκία δια της βίας. Οι συγγενείς αυτών, αν και Τούρκοι υπήκοοι, υποχρεώνονται να επισπεύσουν την αναχώρηση τους από τη χώρα. Με νόμο που δεν δημοσιοποιείται οι Έλληνες στερούνται του δικαιώματός τους επί των περιουσιακών τους στοιχείων.

1964: Κλείνουν τα ελληνικά μειονοτικά σχολεία στην Ίμβρο και στη Τένεδο. Παράλληλα ανεγείρονται τουρκικές φυλακές για βαρυποινίτες και απαγορεύεται η δυνατότητα μεταβίβασης των περιουσιών των Ελλήνων, έχοντας ως συνέπεια την φυγή των Ελλήνων από τα νησιά. Αξιοσημείωτο είναι ότι και τα δύο Ελληνικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος, παραχωρούνται στη Τουρκία, σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης της Λωζάνης, για την ασφάλεια των Στενών επειδή βρίσκονται στο στόμιο του Ελλησπόντου. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της ίδιας συνθήκης, εγγυάται η προστασία των προσώπων και περιουσιών του μη μουσουλμανικού ιθαγενούς πληθυσμού. Παρόλα αυτά εφαρμόζεται, για μια ακόμη φορά, η πάγια τουρκική πολιτική ξεριζωμού και αφανισμού των μη τουρκικών εθνοτήτων και έπειτα από τη συστηματική προσπάθεια εκτουρκισμού των νησιών με την ομαδική εγκατάσταση Τούρκων, από τους 12.000 Έλληνες κατοίκους, σήμερα μένουν εκεί μόνο 300 υπερήλικες για τους οποίους δεν έχει πια νόημα ο εκπατρισμός.

1967: Βανδαλισμοί στην εκκλησία της Αγίας Άννας στο χωριό Αγρίδια της Ίμβρου. Άλλο ένα παράδειγμα της μόνιμης τουρκικής πολιτικής “εθνικής κάθαρσης”.

1973 – 1974: De facto αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, με τη χορήγηση άδειας ερευνών στην Τουρκική κρατική πετρελαϊκή εταιρεία (TRAO) και την αποστολή του ερευνητικού πλοίου ΚΑΡΝΤΑΛΙ για την διεξαγωγή ερευνών στην περιοχή.

1974: De facto αμφισβήτηση του Ελληνικού εναερίου χώρου των 10 ν.μ. για πρώτη φορά από το 1931. Συνεχόμενες και μαζικές παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου (περισσότερες από 500 παραβιάσεις έγιναν μόνο το 1995). Περισσότερες από το 80% αυτών έχει γίνει σε απόσταση μικρότερη των 6 ν.μ. από τις ελληνικές ακτές αλλά και πάνω από ελληνικά νησιά. Η αμφισβήτηση αυτή του FIR Αθηνών συνεχίζεται μέχρι το 1980.

20 Ιουλίου 1974: Ο τουρκικός στρατός εισβάλλει στο ανεξάρτητο αλλά και άοπλο νησί της Κύπρου, μέλος του Ο.Η.Ε., και καταλαμβάνει το 40% των εδαφών της, με το πρόσχημα ότι η επιχείρηση αυτή είναι αναγκαία για την ασφάλεια της τουρκοκυπριακής μειονότητας που αποτελούσε το 18% του συνολικού πληθυσμού του νησιού. Κατά τη διάρκεια εισβολής, η οποία ονομάστηκε από την Άγκυρα, “επιχείρηση ειρήνη”, 5.000 Κύπριοι σκοτώθηκαν, 1619 αγνοούνται έως τις μέρες μας, εκατοντάδες βασανίστηκαν, βιάστηκαν, και εξορίστηκαν στην Τουρκία.

25 Δεκεμβρίου 1978: Τούρκοι φασίστες σφάζουν εκατοντάδες Κούρδων στο Μαράς.

28 Δεκεμβρίου 1978: Ανακήρυξη στρατιωτικού νόμου σε 15 επαρχίες του τουρκικού Κουρδιστάν με σκοπό την εμπόδιση εξωτερίκευσης στοιχείων και πληροφοριών των δεινών του κουρδικού λαού.

Δεκέμβριος του 1978: 110 Κούρδοι σφαγιάζονται στην πόλη Καχραμανμαράς.

Δεκέμβριος του 1979 έως Σεπτέμβριο του 1980: Διαμάχες μεταξύ Κούρδων και του τουρκικού κράτους ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα βίας με αποτέλεσμα το θάνατο 2.812 Κούρδων πολιτών κατά πλειοψηφία, σε διαφορετικά γεγονότα.

Ιούλιος του 1980: Ξαφνικό ξέσπασμα βίας στο Κορούμ, κεντρική Ανατόλια, με αποτέλεσμα το θάνατο 30 ατόμων και τη μαζική έξοδο του πληθυσμού της περιοχής.

Καλοκαίρι του 1983: Σύμφωνα με ένα νέο νόμο, απαγορεύεται η χρήση γλώσσας, κατά τις καθημερινές συνομιλίες ή τις συγκεντρώσεις, η οποία δεν είναι αναγνωρισμένη ως η επίσημη γλώσσα από άλλη χώρα (το όλο θέμα αναφερόταν στην κουρδική γλώσσα).

1984: Η Τουρκία φράζει την τροφοδότηση νερού από τον ποταμό Αλκουίκ, ο οποίος πηγάζει από την Τουρκία και φτάνει έως το νότιο Αλλέπο, στη Συρία, με σκοπό την ερήμωση της περιοχής εφόσον η πεδιάδα καταστραφεί από την ξηρασία.

Φεβρουάριος 1988: Οργανωμένη σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού των πόλεων Μπακού και Σουμγκάιτ. Πρόκειται για μια πανομοιότυπη νύχτα σφαγής με αυτή της Κωνσταντινούπολης το 1955.

1989: Η Τουρκία νομοθετεί παράνομα δικαίωμα για την Έρευνα και Διάσωση στη θαλάσσια έκταση πάνω από το μισό Αιγαίο, παραβιάζοντας σαφώς τους κανόνες της Διεθνής Οργάνωσης Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO).

Αύγουστος έως Δεκέμβριο του 1991: Η Τουρκική Αεροπορία και ο στρατός επιτίθενται σε ομάδες του PKK στο βόρειο Ιράκ και βομβαρδίζουν ασταμάτητα κουρδικά χωριά. Πάνω από 100 Κούρδοι, μεταξύ των οποίων ήταν και γυναικόπαιδα, σκοτώθηκαν και 150 τραυματίστηκαν.

1992: Η Άγκυρα χτίζει το φράγμα “Ατατούρκ” στον Ευφράτη ποταμό, μειώνοντας έτσι δραματικά τη ροή του προς το Ιράκ και την Συρία, με σκοπό να απειλήσει τη γεωργία και την οικονομική επιβίωση των δύο παραπάνω χωρών.

Ιανουάριος του 1992 έως τον Οκτώβριο του 1993: Οι Τούρκοι βομβαρδίζουν κουρδικά χωριά. 4.800 τραυματίζονται από τους οποίους οι 2.000 υποκύπτουν στα τραύματά τους.

Μάιος έως Αύγουστο του 1994: Πραγματοποιούνται τουρκικές επιδρομές των οποίων ο απολογισμός είναι 400 Κούρδοι χωρικοί νεκροί και πάνω από 200 τραυματίες.

1995: Η Τουρκική κυβέρνηση οργανώνει σφαγή κατά τη διάρκεια της νύχτας ενάντια των Αλεβιτών στη περιοχή Γκαρί Οσμάν Πασά της Κωνσταντινούπολης.

20 Μαρτίου 1995: 35.000 Τούρκοι στρατιώτες εισέρχονται στο βόρειο Ιράκ για να πολεμήσουν ομάδες του PKK, οι οποίες είχαν βρει εκεί καταφύγιο, σύμφωνα με την Άγκυρα. 200 Κούρδοι, η πλειοψηφία των οποίων ήταν άμαχοι, σκοτώθηκαν μετά από βομβαρδισμούς, βασανισμούς και αναγκαστικές πεζοπορίες μέσα από ναρκοπέδια.

31 Ιανουαρίου 1996: Ο τουρκικός στρατός αποβιβάζει μερικούς στρατιώτες του στη βραχονησίδα Ίμια, η οποία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ελληνικής Επικράτειας σύμφωνα με Διεθνείς Συνθήκες και Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από το 1923. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία διεκδικεί ανοιχτά ελληνικό έδαφος.

6 Μαΐου 1996: Μετά από στρατιωτική επιχείρηση έξι εβδομάδων στο βόρειο Ιράκ, η Τουρκία αποσύρει τους τελευταίους στρατιώτες της. Οι κουρδικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές ανέρχονται σε 400. Οι τραυματισμένοι είναι ακόμη περισσότεροι.

Αύγουστος του 1996: Κατά τη διάρκεια ειρηνικών διαδηλώσεων για την επανένωση της Κύπρου, που διάρκεσαν μία εβδομάδα στην πράσινη γραμμή, οι τουρκικές δυνάμεις κατοχής και παραστρατιωτικές οργανώσεις δολοφονούν άνανδρα δύο διαδηλωτές και τραυματίζουν σαράντα.

Φεβρουάριος του 1997: Η Άγκυρα απειλή την Κύπρο με εισβολή και κατάκτηση των ελεύθερων περιοχών του νησιού εφόσον η δεύτερη, αγοράσει τους αμυντικούς πυραύλους S-300. Τέτοιου είδους απειλές είναι γνώριμες στην Κύπρο μετά το 1974.

Απόσπασμα από δημοσίευμα του Greek American News Agency

Ypoloipo