Wednesday, October 30, 2013

-Kάτω τα χέρια από την προσφυγική περιουσία

opse22


Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος για ένα σκέλος του τεράστιου θέματος της ανταλλάξιμης περιουσίας.
Η αίτηση στρέφεται κατά της διυπουργικής επιτροπής αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων, που αποτελείται από τους υπουργούς οικονομικών, ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, περιβάλλοντος –ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, υποδομών-μεταφορών και δικτύων, παιδείας και θρησκευμάτων και τουρισμού.
Ζητείται η ακύρωση της απόφασης 234/2013 με την οποία μεταβιβάζονται και περιέρχονται χωρίς αντάλλαγμα στο ταμείο Ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, γνωστού ως ΤΑΙΠΕΔ, κατά πλήρη κυριότητα ,νομή και κατοχή πέντε ανταλλάξιμα ακίνητα μετά των επί αυτών κτισμάτων και εγκαταστάσεων.
Η μεταβίβαση αυτή έγινε προκειμένου να πωληθούν και τα έσοδα να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας.
Όπως αναφέρει ο νομικός κ. Κωνσταντίνος Κατερινόπουλος, ο οποίος ετοίμασε την προσφυγή, «η ανταλλάξιμη περιουσία δεν είναι δυνατόν να καταστεί αντικείμενο μεταβίβασης στο ταμείο, διότι υποχρεωτικά στο πλαίσιο των διεθνών συμβάσεων που την διέπουν, αλλά και των εξαιρετικών και ειδικών κανόνων εθνικού δικαίου που έχουν θεσπισθεί σε εφαρμογή τους είναι αφιερωμένη αποκλειστικά στην κοινωνική προστασία».
Σημειώνεται ότι αποκλειστικός σκοπός των ρυθμίσεων που διέπουν την ανταλλάξιμη περιουσία είναι η κοινωνική προστασία των προσφύγων, οι οποίοι είναι υποκείμενα όλων των σχετικών ρυθμίσεων. Η έκδοση διοικητικών πράξεων κατά παράβαση των ρυθμίσεων αυτών, δημιουργεί διαφορά προκύπτουσα από την πλημμελή εφαρμογή της νομοθεσίας για την κοινωνική προστασία.
Η ΟΠΣΕ, με απόφαση του διοικητικού της συμβουλίου, προχώρησε στην προσφυγή στο ΣτΕ, καθώς σύμφωνα με το άρθρο 3 του καταστατικού της, σκοπός της ομοσπονδίας είναι η κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική προαγωγή των σωματείων μελών της και των φυσικών προσώπων αυτών και συγκεκριμένα στο σκοπό «τη συμμετοχή στη διαχείριση της περιουσίας των ευρισκομένων στην Ελλάδα ανταλλαξίμων κτημάτων και ευαγών ιδρυμάτων προσφύγων».
Στη σχετική αίτηση ακύρωσης που κατατέθηκε στο ΣτΕ αναλύονται λεπτομερώς οι λόγοι που έχουν σχέση με παραβάση διατάξεων διεθνών συμβάσεων και με παράβαση της ειδικής εξαιρετικής νομοθεσίας εφαρμογής των διεθνών συμβάσεων. Τονίζεται ότι τα ανταλλάξιμα ακίνητα αποτελούν ιδιαίτερη κατηγορία δημοσίων κτημάτων, σαφώς διακεκριμένη των υπολοίπων δημοσίων κτημάτων και καταλήγει ότι δεν είναι νόμιμη η μεταβίβαση στο ΤΑΙΠΕΔ της ανταλλάξιμης περιουσίας προκειμένου να αξιοποιηθεί για σκοπό αντίθετο των ειδικών διατάξεων και των διεθνών συνθηκών.
Η ΟΠΣΕ, εκπροσωπεί σωματεία καταγομένων από ολόκληρη τη Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Εύξεινο Πόντο, Ίμβρο και Τένεδο που εγκατέλειψαν τις ιδιαίτερες πατρίδες τους από την εποχή του Α παγκοσμίου πολέμου ή από τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 και μετέπειτα. Πρόκειται για τα πρόσωπα που υπάγονται στη Συνθήκη της Λωζάνης που δικαιούνται προσφυγικής αποκατάστασης με τη χρήση του προϊόντος της ανταλλάξιμης περιουσίας.
Το δ.σ. της ΟΠΣΕ διεκδικεί την επανασύσταση του Ταμείου που διαχειριζότανε την ανταλλάξιμη περιουσία και βοηθούσε οικονομικά όλα τα σωματεία της δύναμης του που κάνουν τεράστιες προσπάθειες για τη διατήρηση των ηθών και εθίμων , της παράδοσης, της πολιτιστικής τους ταυτότητας, αλλά καταργήθηκε το 1998. Στο πλαίσιο των ενεργειών που κάνει και με επισκέψεις στα γραφεία των αρμοδίων του υπουργείου οικονομικών, για την τήρηση της νομιμότητας, των διεθνών συνθηκών και φυσικά διεκδικώντας το δίκαιο όλων των προσφυγικής καταγωγής μελών των εκατοντάδων σωματείων ανά την Ελλάδα, διαπίστωσε ότι η κυβέρνηση συμπεριέλαβε στον κατάλογο των προς πώληση ακινήτων και πέντε ανταλλάξιμα.
Αυτά είναι:
1. Οικόπεδο 163.125 μ2 στη θέση Πολύδροσο του δήμου Αρταίων του νομού Άρτας.
2. Οικόπεδο 451.735,5 μ2 στο δήμο Αμπελοκήπων-Μενεμένης Θεσσαλονίκης
3. Οικόπεδο 9.107 μ2 στη θέση Γιασεμιών και Πασχαλιάς, στον οικισμό τοπογράφων, στο Πανόραμα της Θεσσαλονίκης.
4. Οικόπεδο 3.777,44 μ2 στη θέση Λαχανόκηποι του δήμου Θεσσαλονίκης.
5. Οικόπεδο 2.000 μ2, επίσης στους Λαχανόκηπους Θεσσαλονίκης.
Υπενθυμίζεται ότι στα οικόπεδα των Αμπελοκήπων λειτουργούσαν δύο στρατόπεδα, τα οποία όταν καταργήθηκαν πριν λίγα χρόνια, οι αρμόδιοι τα υποσχέθηκαν στις τοπικές κοινωνίες για να γίνουν πάρκα και άλλα κοινωφελή έργα. Η υπόσχεση αυτή δεν υλοποιήθηκε, αλλά ξαφνικά τα οικόπεδα περιελήφθησαν σε καταλόγους προς πώληση. Ο δήμος Αμπελοκήπων-Μενεμένης, με τη διοίκηση του οποίου ήλθε ήδη σε επαφή η διοίκηση της ΟΠΣΕ, έχει ήδη κινηθεί νομικά και έχει εκδώσει σχετική διαμαρτυρία.
Οι ενέργειες της ΟΠΣΕ για τη διεκδίκηση της ανταλλάξιμης περιουσίας, τα κέρδη από τη διαχείριση της οποίας, δικαιούνται τα σωματεία που κάνουν τεράστιες προσπάθειες για τη διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού των αλησμόνητων πατρίδων, θα συνεχισθούν.

Sunday, October 27, 2013

ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Εμπόριο οστών

Οταν οι κεμαλιστές θησαύριζαν από λείψανα θυμάτων

Μπορούν τα υπολείμματα των θυμάτων να αποτελέσουν πηγή πλουτισμού για τους θύτες; Από την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε η φήμη ότι το λίπος των θυμάτων μετατρεπόταν σε σαπούνι. Η φήμη αυτή έγινε πίστη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν διαδόθηκε ότι οι ναζί έπρατταν έτσι με τους δολοφονημένους Εβραίους στα κρεματόρια.

Πυραμίδα με κεφάλια δολοφονημένων από τις παρακρατικές συμμορίες του Κεμάλ (από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Φαλτάιτς για τα γεγονότα της Νικομήδειας, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1921)

Πυραμίδα με κεφάλια δολοφονημένων από τις παρακρατικές συμμορίες του Κεμάλ (από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Φαλτάιτς για τα γεγονότα της Νικομήδειας, που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1921)
Όμως ένας Εβραίος σκηνοθέτης, ο Eyal Ballas, ήρθε φέτος με την ταινία του «Soaps» να αποδείξει ότι όντως αυτή ήταν απλώς μια φήμη. Ο Raul Hilberg σε κείμενό του για τη ναζιστική βιομηχανία της εξόντωσης αναφέρει ότι οι ναζί χρησιμοποιούσαν το ανθρώπινο λίπος απλώς για να επιταχύνουν τη διαδικασία της καύσης των θυμάτων…
Ετσι, οι κεμαλιστές διατηρούν το μοναδικό προνόμιο να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να αξιοποιήσουν οικονομικά τα υπολείμματα των θυμάτων τους πουλώντας τα οστά τους για «βιομηχανική χρήση» στους δυτικούς τους φίλους.
Η πλέον γνωστή τέτοια πράξη έγινε τον Δεκέμβριο του 1924, όταν φορτώθηκαν από τα Μουδανιά, σε βρετανικό πλοίο-φορτηγό που έφερε το όνομα «Ζαν Μ.», τετρακόσιοι τόνοι ανθρώπινα λείψανα, που αντιστοιχούσαν σε 50.000 ανθρώπους, για να μεταφερθούν σε γαλλικές βιομηχανίες της Μασσαλίας. Οι ιθύνουσες γαλλικές ελίτ, πολιτικές και οικονομικές, που στήριξαν με κάθε τρόπο το κεμαλικό εγχείρημα δημιουργίας έθνους-κράτους καθαρού από τα «καρκινώματα» -όπως αποκαλούσαν οι Νεότουρκοι σύντροφοί του τους Ελληνες και τους Αρμένιους- δεν είχαν κανένα απολύτως ηθικό πρόβλημα να αγοράσουν τα οστά των θυμάτων για «βιομηχανική χρήση».
«Ανθρώπινο» φορτίο
Το θέμα φαίνεται ότι έγινε γνωστό και προκάλεσε έκπληξη σε κάποιους κύκλους. Η εφημερίδα «New York Times» τον Δεκέμβριο του 1924 και με τίτλο «Μια απίθανη ιστορία από ένα φορτίο με ανθρώπινα οστά» παρουσιάζει την είδηση: «Η Μασσαλία είναι σε αναταραχή από μια ασύλληπτη ιστορία (που οφείλεται) στην άφιξη στο λιμάνι ενός πλοίου που φέρει βρετανική σημαία και ονομάζεται “Ζαν” και μεταφέρει ένα μυστήριο φορτίο 400 τόνων ανθρώπινων οστών για να χρησιμοποιηθούν στις εκεί βιοτεχνίες. Λέγεται ότι τα οστά φορτώθηκαν στα Μουδανιά, στη θάλασσα του Μαρμαρά και είναι τα απομεινάρια θυμάτων από τις σφαγές στη Μικρά Ασία. Εν όψει της φήμης που κυκλοφορεί αναμένεται να διαταχθεί έρευνα».
Για το ίδιο θέμα η γαλλική εφημερίδα «Midi» έχει τίτλο τη φράση «Πένθιμο φορτίο» και γράφει: «Συζητιέται πολύ στη Μασσαλία η προσεχής άφιξη του πλοίου μεταφοράς εμπορευμάτων “Ζαν”, που μεταφέρει για τις βιομηχανίες της Μασσαλίας 400 τόνους ανθρώπινα λείψανα. Αυτά προέρχονται από τα στρατόπεδα της αρμενικής σφαγής στην Τουρκία και τη Μικρά Ασία κυρίως».
Αποσιώπηση...
Το θέμα αυτό πρέπει να έγινε γνωστό και στην Ελλάδα. Η εφημερίδα «Μακεδονία» ενημερώνει τους αναγνώστες της ότι το πλοίο «Ζαν Μ.» έφτασε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης στις 13 Δεκεμβρίου του 1924. Ομως δεν αναφέρεται το «πένθιμο φορτίο».
Πιθανότατα, για λόγους τακτικής οι αντιπρόσωποι του πλοίου να αποσιώπησαν το γεγονός, εφ’ όσον εκείνη την περίοδο η Θεσσαλονίκη ήταν γεμάτη από τους επιζώντες της Γενοκτονίας και είναι πολύ πιθανόν αρκετοί να είχαν χάσει προσφιλή πρόσωπα. Είναι πολύ πιθανόν, επίσης, οι ελληνικές αρχές να το γνώριζαν και να επέλεξαν να σιωπήσουν για να μη δυσαρεστήσουν τους Βρετανούς ιδιοκτήτες του πλοίου και τους Γάλλους αγοραστές.
Παρ’ όλ’ αυτά όμως οι εργάτες στο λιμάνι πληροφορήθηκαν το γεγονός. Ο Χρ. Αγγελομάτης στο βιβλίο του «Χρονικόν Μεγάλης Τραγωδίας» αναφέρει ότι οι εργάτες στο λιμάνι αντέδρασαν, αλλά οι αρχές τούς εμπόδισαν ύστερα από βρετανική παρέμβαση. Γράφει ότι σε αθηναϊκές εφημερίδες η είδηση δημοσιεύθηκε ως εξής: «Το προσεγγίσαν εις την Θεσσαλονίκην αγγλικόν πλοίον “Ζαν” μετέφερε τετρακοσίους τόνους οστών Ελλήνων από τα Μουδανιά. Οι εργάται του λιμένος Θεσσαλονίκης, πληροφορηθέντες το γεγονός, ημπόδισαν το πλοίον να αποπλεύση. Επενέβη όμως ο Αγγλος πρόξενος και επετράπη ο απόπλους».
Ο Αγγελομάτης συμπληρώνει: «Ησαν τα οστά Ελλήνων ηρώων… Ησαν τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που μετά τας ομαδικάς σφαγάς και εξοντώσεις αργοπέθαιναν εις τα στρατόπεδα αιχμαλώτων, από τα οποία το φοβερώτερον ήτο το στρατόπεδο του Ουσάκ».
* Διδάκτωρ Σύγχρονης Ιστορίας, μαθηματικός http://kars1918.wordpress.com/