ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008, στις 8 το βράδυ, θα γίνουν στη ΓΚΑΛΕΡΙ«ΙΑΝΟS»
Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη, τα εγκαίνια της δεύτερης ατομικής μου έκθεση ζωγραφικής. Θα χαρώ πολύ να σας δω τη μέρα αυτή, για ένα ποτό και μια φιλική κουβέντα για την τέχνη και την πόλη μας.

Ο Χάρρυ Κλυνν παρουσιάζει την τελευταία του εικαστική δουλειά με τίτλο «ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΡΥ» Η έκθεση περιλαμβάνει 32 πίνακες μεγάλων και μικρών διαστάσεων (ακρυλικά και μεικτές τεχνικές σε καμβά)

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη ο Χάρρυ Κλυνν εκδηλώνει το συγγραφικό και υποκριτικό του ταλέντο από μικρή ηλικία. Το 1958, ξεκινώντας από μια βραδιά ταλέντων του Γ. Οικονομίδη, μετακομίζει στην Αθήνα απ' όπου ξεκινά την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία.
Μέσα σε οχτώ χρόνια κατορθώνει να διακριθεί και να έχει σημαντική πορεία στο χώρο των νυχτερινών κέντρων, κυρίως και των καμπαρέ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 60 γυρίζει τις πρώτες του κινηματογραφικές ταινίες και κάνει τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα «ΑΚΡΟΠΟΛ» και «ΧΑΤΖΗΧΡΗΣΤΟΥ».
Από το 1964 έως το 1974 ζει και εργάζεται στη Β. Αμερική και διαπρέπει ως συγγραφέας και stand up comedian.
Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1974 και αλλάζει τη μορφή της νυχτερινής διασκέδασης παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ευρηματικά και πρωτότυπα shows στο χώρο των νυχτερινών κέντρων και των μπουάτ.
Οι δίσκοι του που κυκλοφορούν την ίδια εποχή κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.
Οι επιλεκτικές εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας (AGB) και οι παραστάσεις του στα θέατρα «ΟΡΦΕΑΣ», «ΑΛΣΟΣ», «ΔΕΛΦΙΝΑΡΙΟ» και «ΜΙΝΩΑ» καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.
Το 1998 παρουσιάζει την πρώτη του ζωγραφική έκθεση, ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ,στον «ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ» και τον Οκτώβριο του 2003 κυκλοφορεί το ένατο κατά σειρά βιβλίο του από τις «ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ».
Από το 2006 μένει μόνιμα γενέτειρά του Καλαμαριά.
Μετατρέπει το «ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ» της Θεσσαλονίκης σε πολυχώρο πολιτισμού (θέατρο, Σκηνή Νέων Δημιουργών, Θεατρικό Εργαστήρι) και ηγείται της δημοτικής παράταξης «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ» στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου.
Θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Καλαμαριάς στις δημοτικές εκλογές του 2010.

ΠΟΥ
IANOS, Αριστοτέλους 7, Θεσσαλονίκη.
ΠΟΤΕ
2-19 Δεκεμβρίου 2008
Δευτέρα - Παρασκευή:10:00 - 21:00 και Σάββατο:10:00 - 18:00.


O Βασίλης Τριανταφυλλίδης, σοβαρός από άποψη και αντισοβαροφανής από παρόρμηση ακολουθώντας προσωπικούς δρόμους έρευνας έχει οδηγηθεί σε εικαστικές λύσεις εξαιρετικού ενδιαφέροντος. Ο Χάρρυ Κλυνν είναι ένας πληθωρικός, χαρισματικός, αταξινόμητος δημιουργός εκτός τρεχουσών συνταγών, αλλά εντός της ουσίας της έκφρασης.

Μάνος Στεφανίδης
Τεχνοκριτικός


Χάρρυ Κλυνν, εσύ που μας αποκάλυψες τον κόσμο των πλανόδιων πωλητών… Που συνέλαβες τους περαστικούς ήχους, τους ήχους των φωνών της πόλης με την σκωπτική σου διάθεση, τώρα μας αποκαλύπτεις και με τον χρωστήρα σου, που μπορεί να είναι τα δάχτυλά σου ή ένα κουρελάκι τη δύναμη του αυθόρμητου.
Ο Φήμιος ο αοιδός παρακαλεί τον Οδυσσέα όταν σκότωσε τους μνηστήρες, φοβούμενος μη σκοτώσει κι αυτόν και του λέει «Γονούμαι σε Οδυσσεύ, αυτοδίδακτος ειμί» .
Ο αυτοδίδακτος ήταν ιερός, θεόπνευστος, αυθεντικός. Δε μιμείται, δημιουργεί!
Γι αυτό Χάρρυ καλά κάνεις και ζωγραφίζεις. Ακολούθα τον δρόμο σου, τον δρόμο των πλανόδιων…

Αλέκος Φασιανός
Ζωγράφος



Ο Χάρρυ Κλυνν είναι γνήσιος καλλιτέχνης. Ένα αληθινός επαναστάτης που τάραξε με το λόγο του την κοινωνική υποκρισία της εποχής του. Αργότερα με εντυπωσίασε και η πένα του, ο άρτιος ποιητικός του λόγος.
Ο Χάρρυ Κλυνν ζωγράφιζε και ζωγραφίζει. Ζωγραφίζει είτε με τα πινέλα του, είτε με τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, όπως μιλάει και όπως σκέφτεται. Με τόλμη και αρετή.
Ο Χάρρυ Κλυνν απέδειξε πως με οτιδήποτε καταπιάνεται έχει μια σημαντική. Τη σημαντική που περιέχει ο ίδιος ως άνθρωπος και ως δημιουργός. Γι αυτό και η ζωγραφική του είναι απλή, ουσιαστική, περιεκτική, απαλλαγμένη από στολίδια, εντυπωσιασμούς, τεχνάσματα και εύκολες λύσεις.
Η ζωγραφική του έχει την ωριμότητα ενός ανθρώπου που δε ζωγραφίζει για να γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του, αλλά για να συμπληρώσει τα όσα σημαντικά έχει να πει σε μια άλλη γλώσσα. Τη γλώσσα των χρωμάτων, που τη βρίσκεις να υπάρχει απλόχερα παντού, από τον καθημερινό του λόγο, έως τα μυθιστορήματα και τα ποιήματά του.

Γ. Σταθόπουλος
Ζωγράφος

Το απαράγραπτο του δικαιώματος στην αποζημίωση σε περιπτώσεις γενοκτονίας

Το απαράγραπτο του δικαιώματος στην αποζημίωση σε περιπτώσεις γενοκτονίας

«Μία μέρα ο Ταλαάτ πασά μου έκανε την πιο εκπληκτική ίσως παράκληση, που είχα ακούσει στη ζωή μου. Οι ασφαλιστικές εταιρείες της Νέας Υόρκης Life Insurance Company και Equitable είχαν επί πολλά χρόνια αρκετούς Αρμένιους πελάτες. Η έκταση στην οποία αυτοί οι άνθρωποι ασφαλίζονταν ήταν ακόμη μία απόδειξη του επιχειρηματικούς τους πνεύματος. Θα επιθυμούσα μου είπε ο Ταλαάτ να πείσετε τις αμερικανικές ασφαλιστικές εταιρείες να μας στείλουν έναν πλήρη κατάλογο όσων Αρμενίων έχουν κάνει ασφάλεια ζωής. Είναι ουσιαστικά όλοι τους νεκροί τώρα και δεν έχουν αφήσει κληρονόμους για να εισπράξουν τις αποζημιώσεις. Φυσικά όλα αυτά τα χρήματα πρέπει να περιέλθουν τώρα στο τουρκικό κράτος. Η κυβέρνηση είναι πλέον ο ευεργετούμενος. Θα το κάνετε αυτό; Αυτό που μου ζητούσε ήταν τόσο παράλογο ώστε έχασα τη ψυχραιμία μου. Δεν πρόκειται να πάρετε τέτοιον κατάλογο από εμένα είπα και αμέσως σηκώθηκα και έφυγα».
Henry Morgenthau πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κωνσταντινούπολη, πρόεδρος της Επιτροπής Αποκατάστασης προσφύγων. Από το βιβλίο του Henry Morgenthau «Ambassador Morgenthau’ s story New York 1919»
Πραγματικά, η απόπειρα του πρωτεργάτη της γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων Ταλάατ Πασά να εισπράξει «υπέρ των Αρμενίων» τις αποζημιώσεις των ασφαλιστηρίων ζωής που κατέβαλαν για χρόνια οι άνθρωποι που ο ίδιος εξόντωσε, φανερώνει το θράσος του θύτη, ακόμη βεβαίως και σήμερα με τη στάση της Τουρκίας. Το παραπάνω σημείο από το βιβλίο του Henry Morgenthau έδωσε το έναυσμα στον Αρμένιο δικηγόρο από τη Σπάρτη της Πισιδίας Βαρτκές Γεγκιαγιάν να ξεκινήσει το 1987 δικαστικό αγώνα στην Πολιτεία της Καλιφόρνια με σκοπό να διεκδικήσει υπέρ των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας τις αποζημιώσεις. Το 2007 οι ασφαλιστικές εταιρείες New York Life και ΑΧΑ, υποχρεώθηκαν να καταβάλουν σε δικαιούχους το συνολικό ποσό των 53 εκατομμυρίων δολαρίων.
Είναι προφανές πως, ό,τι ισχύει για τους Αρμένιους και τις ασφάλειες ζωής, ισχύει και για τους Έλληνες που υπέστησαν τη γενοκτονία από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς. Έτσι η σημαντική εξέλιξη που σημειώθηκε το Σεπτέμβριο του 2008, όταν ασφαλιστική εταιρεία των ΗΠΑ έδωσε τη δυνατότητα σε απογόνους των θυμάτων της γενοκτονίας να διεκδικήσουν αποζημιώσεις αποτελεί ένα μεγάλο βήμα για την αναγνώριση και διεθνοποίηση της γενοκτονίας.
Η αποκατάσταση παραμένει μια συνεχιζόμενη κρατική ευθύνη επίσης λόγω τρεχουσών υποχρεώσεων της Τουρκίας σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων βάσει της Συνθήκης Διεθνούς Δικαίου. Οι αρχές και οι οδηγίες του ΟΗΕ για το Δικαίωμα στην Επανόρθωση για τα Θύματα των σοβαρών Παραβιάσεων των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων και του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου παρέχουν εν μέρει τα εξής: «Η επανόρθωση μπορεί να απαιτηθεί χωριστά και όπου απαιτείται συλλογικά, από τα άμεσα θύματα των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, την άμεση οικογένεια, όπου συγγενείς ή άλλα πρόσωπα ή ομάδες προσώπων που συνδέονται στενά με τα ίδια θύματα.»
Η γενοκτονία των Ελλήνων είναι ένα σημαντικό ζήτημα και η διεθνής του προέκταση αναφέρεται στην υποχρέωση όλων των θεσμών της διεθνούς κοινότητας, τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς, να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία που διαπράχθηκε εις βάρος των Ελλήνων και να αποκαταστήσουν με αυτόν τον τρόπο την ηθική βλάβη που υπέστησαν.
Το έγκλημα της γενοκτονίας ορίζει τις υποχρεώσεις όχι μόνο στο κράτος που διέπραξε τη γενοκτονία αλλά σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα να μην αναγνωρίσει ως νόμιμη μία κατάσταση που δημιουργείται από ένα διεθνές έγκλημα, να μη βοηθήσει τον εκτελεστή ενός διεθνούς εγκλήματος να διατηρήσει την παράνομη κατάσταση και να βοηθήσει άλλα κράτη στην εφαρμογή των υποχρεώσεων που απορρέουν. Επιβάλλει δηλαδή στη διεθνή κοινότητα μία υποχρέωση να μην αναγνωρίσει μία παράνομη κατάσταση ως αποτέλεσμα μίας γενοκτονίας.
Το ζήτημα της διεκδίκησης είναι ζωντανό και επαφίεται στην θέληση των προσφυγικών σωματείων να το αναδείξουν περαιτέρω, αναζητώντας αυτό που τους ανήκει.

Μέρος της εισήγησης στο 1ο Συμπόσιο “Μικρά Ασία. Ιστορία, Πολιτισμός, Μνημεία” που πραγματοποίησε ο Σύλλογος Μικρασιατών Πτολεμαϊδας

euxin tv

H Tουρκία του 2025, με βάση εκτιμήσεις του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών των ΗΠΑ

O ισλαμικός φασισμός αναμένεται να ενισχυθεί και να επικρατήσει στην Τουρκία τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια

του Σάββα Καλεντερίδη

Σε έκθεση που συντάχθηκε από το Εθνικό Σύμβούλιο Πληροφοριών των ΗΠΑ και αφορά τις εκτιμήσεις των Αμερικανών γραφειοκρατών για την Τουρκία του 2025, αναφέρεται ότι "τα επόμενα 15 χρόνια η Τουρκία αναμένεται να ισχυροποιηθεί, ενώ είναι πιθανό να ακολουθήσει ένα δρόμο, ο οποίος θα αποτελεί μια σύνθεση του ισλαμικού και εθνικιστικού της χαρακτήρα".
Στην έκθεση, η οποία περιέχει στρατηγικές προβλέψεις για το έτος 2025, αναφέρεται επίσης ότι τα επόμενα 15-20 χρόνια αναμένεται να ενισχυθεί και η οικονομική θέση της Τουρκίας, όπως και αυτή του Ιράν, ενώ θα αποκτήσουν ιδιαίτερη σημασία η Κίνα και η Ινδία.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά που γίνεται στη γεωστρατηγική θέση, στην ενίσχυση της μεσαίας τάξης και τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της Τουρκίας, παράγοντες οι οποίοι θα επιτρέψουν στην Τουρκία να παίξει σοβαρό ρόλο στη...Μέση Ανατολή και τον κόσμο ολόκληρο.
Αναφορά γίνεται επίσης και στην αποδυνάμωση του κινήματος εκκοσμικισμού στην Τουρκία, στην ενίσχυση του πολιτικού ισλάμ και στην οικονομική ενδυνάμωση της χώρας.
Συγκεκριμένα στην έκθεση αναφέρεται:
"Ο (ιδεολογικοπολιτικός) δρόμος που θα ακολουθήσει η Τουρκία τα επόμενα χρόνια, κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι μια σύνθεση τις ισλαμικής και της εθνικιστικής τάσης, κάτι που αποτελέσει πρότυπο για τις ταχέως αναπτυσσόμενες χώρες της Μέσης Ανατολής".
Τέλος, ειδική αναφορά γίνεται στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας και στην αντιευρωπαϊκή καχυποψία που μεγαλώνει στην τουρκική κοινωνία, όπως επίσης και στην επιβράδυνση των μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού και της προσασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων".

Να λοιπόν που η Τουρκία δεν είναι «πανίσχυρη»

Στο post «Μήπως πρέπει να διδαχθούμε απο την Τουρκία;» γράφαμε ότι «η Τουρκία μπορεί και να μην είναι τόσο ισχυρή όσο υποστηρίζει η ίδια και επιθυμούν μερικοί». Ότι «η Τουρκία δεν είναι ένα κράτος - έθνος, αλλά το απομεινάρι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ένα συνοθύλευμα μειονοτήτων και πολιτισμών ο μοναδικός συνεκτικός ιστός του οποίου είναι ο Κεμαλισμός». Και ότι κανείς από τους ιθαγενείς ενδοτιστές και εξευμενιστές πολιτικούς δεν μπορεί να σκεφτεί ότι ενδεχομένως μπορεί και να υπάρξει και μια άλλη πολιτική απέναντί της, με όραμα και θέληση που δεν φοβάται το πολιτικό κόστος και έχει συναίσθηση των ιστορικών ευθυνών της.

Έρχεται λοιπόν τώρα μια είδηση από την γείτονα να επιβεβαιώσει αυτό για το οποίο ορισμένοι τότε μας χαρακτήρισαν «αιθεροβάμονες» και «επικίνδυνους εθνικιστές». Γράφει το GREECE - SALONIKA.blogspot:

Αλεβίτες: H νέα εσωτερική απειλή της Τουρκίας.

Παρότι πολυδιασπασμένοι σε διάφορες ομάδες και φράξιες περισσότεροι από 50.000 Αλεβίτες κατέβηκαν στους δρόμους της τουρκικής πρωτεύουσας, διεκδικώντας ουσιαστικά το δικό τους χώρο στη σημερινή Τουρκία και υπενθυμίζοντας με την παρουσία τους ότι εκτός από τη βασική συνιστώσα των σουνιτών είναι και αυτοί πολίτες της Τουρκίας με δικαιώματα που ζητούν να τους αναγνωριστούν.
Η κυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, που έχει δώσει αγώνες στο όνομα του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής πίστης και είχε βρεθεί σε δύσκολη θέση αντιμέτωπη με τους εκφραστές του κοσμικού κατεστημένου για το ζήτημα της ισλαμικής μαντίλας, σήμερα καλείται να αναγνωρίσει το θρησκευτικό δικαίωμα της έτερης πολυπληθέστερης μουσουλμανικής ομάδας της Τουρκίας, αυτής των Αλεβιτών.
Οι διαδηλωτές κρατούσαν σημαίες και αφίσες του Κεμάλ και φώναζαν συνθήματα κατά του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης, το οποίο κατηγορούν ότι θέτει σε κίνδυνο τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Είχαν συρρεύσει στην τουρκική πρωτεύουσα από όλες τις περιοχές της χώρας, καταδικάζοντας τις διακρίσεις που υφίστανται, σύμφωνα με τους ίδιους, από την ισλαμοκεντρική κυβέρνηση της χώρας.
Οι διεκδικήσεις τους προσδιορίζονται ανάλογα με τις ομάδες τους, ωστόσο τα βασικά αιτήματά τους, που ήταν και το πλαίσιο διεκδίκησης της μεγάλης διαμαρτυρίας τους , συνοψίζονται στα εξής: Ζητούν να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης και να έχουν ίδια δικαιώματα για πρόσβαση σε δημόσιες θέσεις, όπως κάθε τούρκος πολίτης.
Καταγγέλλουν την επιβολή ουσιαστικά του σουνιτικού ισλάμ μέσα από τη διδασκαλία στα σχολεία και ζητούν η διδασκαλία των θρησκευτικών να είναι προαιρετική για τα παιδιά τους. Κάποια βήματα που επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν με το να συμπεριλάβει κάποιες παραγράφους στα βιβλία θρησκευτικών που διδάσκονται στα σχολεία για τον αλεβισμό τα κρίνουν ως ανεπαρκή.
Επίσης, ζητούν την αναγνώριση των αλεβίτικων οργανώσεών τους, αλλά και τη μετατροπή σε μουσείο του ξενοδοχείου “Μαντιμάκ” στη Σεβάστεια, όπου έχασαν τη ζωή τους 37 διανοούμενοι Αλεβίτες από εμπρησμό ακροδεξιών ισλαμικών στοιχείων το 1993.

Factorx

Ηλεκτρονική ψηφοφορία για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ

Το MSNBC έχει διοργανώσει ηλεκτρονική ψηφοφορία για το αν θα πρέπει η κυβέρνηση των ΗΠΑ να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1915, σκοτώνοντας 1,5 εκατομμύρια Αρμενίους.
Η διαξαγωγή της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας από ένα τέτοιο φορέα είναι πολύ σημαντικό γεγονός, γι' αυτό οι Τούρκοι έχουν κάνει καμπάνια να επηρεάσουν το αποτέλεσμα με μαζικές ηλεκτρονικές ψήφους που στέλνονται μεθοδευμένα από τους μηχανισμούς του τουρκικού κράτους.
Εμείς, ούτως ή άλλως, είμαστε εναντίον μεθοδευμένων κινήσεων, που διαμορφώνουν αποτελέσματα, γιατί θεωρούμε ότι αυτά είναι κίβδηλα.
Καλούμε όμως τους αναγνώστες του ιστολογίου μας να διακινήσουν την είδηση όπου μπορούν και να ψηφίσει ο καθένας ελεύθερα και κατά βούληση για το σημαντικό αυτό γεγονός, που άνοιξε το δρόμο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μικράς Ασίας.

Σάββας Καλεντερίδης

Λάβετε μέρος στην ψηφοφορία: http://www.msnbc.msn.com

H ιστορία των ελληνικών εφημερίδων και τυπογραφείων στη Ρωσία

Tου Βλάση Αγτζίδη

Α) Η προ-σοβιετική περίοδος.

Η Ρωσία είναι ένας χώρος όπου άνθισε ο ελληνικός τύπος. Η πρώτη ελληνική εφημερίδα κυκλοφεί στην Οδησσό το 1906 με την ονομασία "Κόσμος". Το 1908 εκδίδεται στο Βατούμι η λογοτεχνική- πολιτική εφημερίδα "Εθνική Δράσις". Το 1909 εκδίδεται η εφημερίδα "Φως", το 1912 ο "Αργοναύτης", το 1913 ο "Ελληνικός Αστήρ", το 1914 η "Ηχώ", το 1916 ο "Ηλιος" κ.α. Το 1918 εκδίδονται στο Σοχούμι δύο ελληνικές εφημερίδες: η "Νέα Ζωή" και η "Μόρφωσις". Το 1919 στο τυπογραφείο του "Αργοναύτη" εκδίδεται η εφημερίδα "Ελεύθερος Πόντος". Αυτές είναι οι γνωστές εφημερίδες. Υπάρχουν και άλλες της προσοβιετικής περιόδου, οι οποίες δεν έχουν εντοπιστεί ακόμα είτε γιατί οι εκδότες τους εκτελέστηκαν και το αρχείο των εφημερίδων καταστράφηκε, είτε ήσαν πολύ μικρές. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν η εφημερίδες αυτές είναι η απλή καθαρεύουσα.

Αυτή την περίοδο, ο ελληνικός τύπος της Ρωσίας κυριαρχείται από το όραμα της Μεγάλης Ιδέας. Παρ' όλο που δέχεται επιρροές από τα ελληνικά κυρίως κόμματα και διχάζεται, εν τούτοις είναι στρατευμένος μέχρι το τέλος στον στόχο της ένωσης αφ' ενός της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης με την Ελλάδα και την δημιουργία αφ' ετέρου της "Ελληνικής Δημοκρατίας του Πόντου" στο χώρο του μικρασιατικού Πόντου.

Β) Σοβιετική περίοδος.

Η επικράτηση των μπολσεβίκων απαγορεύει την διατύπωση των ελληνικών εθνιστικών απόψεων και κλείνει όλες τις ελληνικές, θεωρούμενες αστικές, εφημερίδες. Αρχίζουν σιγά-σιγά να εμφανίζονται ελληνικές εφημερίδες που απηχούν τις νέες απόψεις. Εκδίδεται το 1920 στο Νοβοροσίσκ ο "Σπάρτακος" και το 1921 στο Βατούμι ο "Κομμουνιστής". Το 1924 κυκλοφορεί στο Κρασνοντάρ η "Αλήθεια". Το 1930 κυκλοφορούν στην Μαριούπολη ο "Κολλεχτιβιστής" και ο "Μπολσεβίκος". Το 1930 εκδίδεται στο Ροστόβ επί του Ντον αρχικά και στην Κρίμσκαγια της περιφέρειας Κρασνοντάρ αργότερα, η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα της σοβιετικής περιόδου , ο "Κομμουνιστής". Το 1931 εκδίδεται ο "Κολχόζνικος". Το 1932 εκδίδεται στο Σοχούμι ο "Κόκκινος Καπνάς". Το 1933 εκδίδεται το λογοτεχνικό περιοδικό "Νεότητα" και το παιδικό "Πιονέρος". Επίσης εκδίδονται πολλές μικρές εφημερίδες στα ελληνικά χωριά, από ένα πλήθος μικρών ελληνικών τυπογραφείων. Ολες αυτές οι εφημερίδες και τα περιοδικά γράφονται στην ελληνική γλώσσα, δημοτική και ελληνικές διαλέκτους της περιοχής.

Δημιουργούνται από τα τέλη της δεκαετίας του '20 τέσσερα μεγάλα ελληνικά τυπογραφεία. Το "Εκδοτικό Κομμουνιστής" με έδρα το Ροστόβ επί του Ντον για τους Ελληνες της Νότιας Ρωσίας και της Υπερκαυκασίας. Το "Εκδοτικό Κολεχτιβιστής", με έδρα την Μαριούπολη για τον ελληνισμό της Ουκρανίας. Υπάρχει επίσης εκδοτικό στην κωμόπολη Κρίμσκαγια, που αποτελεί το διοικητικό κέντρο της "Αυτόνομης Ελληνικής Περιοχής" και άλλο ένα στο Σοχούμι. Το εκδοτικό "Κομμουνιστής" αρχίζει την δραστηριότητα του πιθανόν πριν το 1928, ενώ το εκδοτικό "Κολλεχτιβιστής" αρχίζει την δράση του το 1930.

Με την δημιουργία των εκδοτικών αρχίζει η περίοδος της ύπαρξης εκδοτικών οίκων που ασχολούνται αποκλειστικά με ελληνικές εκδόσεις. Φυσικά η πολιτική θέση που εκφράζεται μέσα από τις σελίδες των ελληνικών εφημερίδων και εντύπων είναι απολύτως μέσα στα όρια που επιτρέπει το ολοκληρωτικό σύστημα.

Για το μέγεθος των ελληνικών εφημερίδων και εκδοτικών της Σοβιετικής Ενωσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε στοιχεία που μας βρίσκουμε στις σελίδες τους. Aπό απολογισμούς της εφημερίδας "Κολλεχτιβιστής" συμπεραίνεται πως τα δύο πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας της, απασχολούνται στην σύνταξη εννέα άτομα ενά στο πρώτο φύλλο απασχολούνται μόνο δύο άτομα. Το 1934 ο αριθμός ανεβαίνει σε 14 άτομα. Το 1930 η εφημερίδα τυπώνεται σε 500 μόνο αντίτυπα για να φτάσει τις 3.000 το 1933 με στόχο τα 6.000.

Το εκδοτικό του "Κομμουνιστή", η εκδοτική παραγωγή είναι αξιόλογη και ως προς τον αριθμό των βιβλίων και ως προς την θεματολογία. Τα βιβλία για την γλώσσα, τα αναγνωστικά και τα ανθολόγια γράφονται από Ελληνες. Τα υπόλοιπα μαθήματα μεταφράζονται από αντίστοιχα ρωσικά. Για κάθε σχολική έκδοση έχουμε αριθμό αντιτύπων που φτάνει από τα 5.000 έως 8.000 αντίτυπα. Παρατηρούμε ότι οι ακριβές εκδόσεις που απευθύνονται σε εξαιρετικά εξειδικευμένους αναγνώστες εκδίδονται τουλάχιστον σε 800 αντίτυπα ενώ τα μαζικής κατανάλωσης σε 15.000.

Στους αγοραστές των βιβλίων εκτός από τους μεμονωμένους πολίτες, συμπεριλαμβάνονται και οι σχολικές βιβλιοθήκες, τα αναγνωστήρια των κολχόζ και οι αναλφάβητοι που συμμετέχουν σε κύκλους ομαδικής ανάγνωσης. Αρκετά βιβλία κάνουν περισσότερες από μία εκδόσεις. Στις εκλαϊκευτικές εκδόσεις του περιλαμβάνονται βιβλία για την οικογενειακή υγιεινή και το αγροτικό νοικοκυριό.

Οι λογοτεχνικές εκδόσεις του βασίζονται σε μεταφράσεις από τη ρωσική και σε έκδοση πρωτότυπων έργων. Οι μεταφράσεις γίνονται στην δημοτική και στη ποντιακή. Οι νέες λογοτέχνες και ποιητές, βασικά μέλη του εκδοτικού οι περισσότεροι, κυκλοφορούν τη δουλειά τους σε συλλογικά έργα.

Από την αρχαία ελληνική φιλολογία κυκλοφορούν: Ομηρος (αποσπάσματα απ' την Ιλιάδα και την Οδύσσεια), Ισίοδος (αποσπάσματα από το έργο Εργα και ημέρες"), Σαπφώ, Πίνδαρος, Αλκαίος, Ανακρέων, Αρχίλοος, Αίσωπος (μύθοι), Αισχύλος (τραγωδίες), Ευριπίδης, Αριστοφάνης, Θεόκριτος. Από τους νέους Ελληνες λογοτέχνες κυκλοφορούν: Δ. Σολωμός, Αρ. Βαλαωρίτης, Μαρκοράς, Λασκαράτος, Παπαδιαμάντης, Ροϊδης, Νιρβάνας, Πολέμης, Παλαμάς, Κρυστάλλης, Παπαντωνίου, Μιτσάκης, Μαβίλης, Εφταλιώτης, Δροσίνης, Καρκαβίτσας, Χατζόπουλος, Ξενόπουλος, Ταγκόπουλος, Ρ. Γκόλφης, Σ. Μελάς, Παρορίτης, Νικολαϊδης, Βάρναλης, Κατηφόρης, Τεύκρος Ανθίας, Σκίπης, κ.α.

Σε μια εκτίμηση της λογοτεχνικής δραστηριότητας των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης που κάνει η εφημερίδα "Κόκκινος Καπνάς" διαβάζουμε:

"Exουμε μπροστά μας μια σοβαρή φιλολογία εθνικής μειονότητας... Eχει όλες τις δυνατότητες για την πλέρια ανάπτυξη όλων των διανοητικών δυνάμεών της. Οι επιτυχίες μας σ' όλα τα μέτωπα της φιλολογίας είναι τεράστιες".

Η περίοδος της μεγάλης ακμής βρίσκεται μεταξύ των ετών 1929-1933. Την περίοδο αυτή ο μέσος όρος αντιτύπων που τυπώνονται σε κάθε έκδοση κυμαίνεται από 6.000 έως 8.000. Το 1936 το Εκδοτικό μεταφέρεται στην Κρίμσκαγια, που αποτελεί την πρωτεύουσα της Ελληνικής Περιοχής. Παρατηρείται από τότε μιά μείωση του τιράζ των εκδιδόμενων έργων.

H εφημερίδα "Κόκκινος Καπνάς" καλύπτει τον χώρο του ελληνισμού του Καυκάσου. Γράφεται στη δημοτική γλώσσα. Τον Νοέμβριο του 1933 έχει 7.000 συνδρομητές. Συχνά διοργανώνονται συνδιασκέψεις των αναγνωστών της εφημερίδας, στις οποίες ακούγονται παρατηρήσεις και γίνονται υποδείξεις.

Οι ελληνικές εφημερίδες της Σοβιετικής Ενωσης λειτουργούν ως κέντρα πολιτιστικής συσπείρωσης των Ελλήνων διανοουμένων. Γύρω τους διοργανώνονται φιλολογικοί όμιλοι.

To 1937-1938 έρχεται το τέλος. Το ολοκληρωτικό καθεστώς επιλέγει την πολιτική της βίαιης αφομοίωσης των εθνικών μειονοτήτων. Με απόφαση του Κ.Κ.Σ.Ε., κλείνουν τα ελληνικά σχολεία, τα ελληνικά θέατρα και οι ελληνικές εφημερίδες. Καταργούνται οι Αυτόνομες Ελληνικές Περιοχές και καταστρέφονται τα ελληνικά εκδοτικά. Η συντριπτική πλειοψηφία της πνευματικής και πολιτικής κίνησης των Ελλήνων της Σοβιετικής Ενωσης, οι οποίοι προσπάθησαν να εξασφαλίσουν την επιβίωση και ανάπτυξη του ελληνισμού στην σοβιετική περίοδο, εκτελούνται ως "εχθροί του λαού".

Δικάζονται από έκτακτα δικαστήρια και καταδικάζονται σε θάνατο με την στερεότυπη κατηγορία:

"Ηταν μέλος παράνομης ελληνικής εθνικιστικής οργάνωσης. Εργάζονταν για την διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και τη δημιουργία Ελληνικής Δημοκρατίας στη Νότια Ρωσία". Για μερικούς προστίθεται και η κατηγορία ότι "Αγωνίζονταν για την ένωση της Ελληνικής Δημοκρατίας που θα δημιουργιόταν στη Νότιο Ρωσία, με την Ελλάδα".

Οι οικογένειες των εκτελεσμένων εκτοπίζονται στη Σιβηρία. Τα ελληνικά τυπογραφεία καταστρέφονται. Τα τυπογραφικά στοιχεία του ελληνικού εκδοτικού της Μαριούπολης πετιούνται τελετουργικά στο βυθό της Αζοφικής Θάλασσας από τα όργανα της Μυστικής Αστυνομίας (N.K.V.D.) με τα λόγια ότι από 'δω και πέρα δεν θα ξανατυπωθεί ελληνικό βιβλίο στην ΕΣΣΔ. Την πρώτη αυτή περίοδο της σταλινικής γενοκτονίας κατά των Ελλήνων χάνονται με εκτελέσεις και με εξορίες στα περιβόητα γκουλάγκ της Σιβηρίας 50.000 άτομα. Σ' αυτούς περιλαμβάνεται όλος ο πνευματικός ανθός και αποκεφαλίζεται η ελληνική μειονότητα. Το σχέδιο εκρωσισμού των Ελλήνων συνεχίζεται την δεκαετία του '40, όταν περίπου 200.000 Ελληνες μεταφέρονται βίαια στις στέππες της Κεντρικής Ασίας, κοντά στα σινο-σοβιετικά σύνορα. Μ' αυτόν τον τρόπο διλύονται οι περισσότερες συμπαγείς ελληνικές περιοχές και διασπάται ο εσωτερικός κοινωνικός ιστός της ελληνικής μειονότητας.

Γ) Η μετα-σοβιετική περίοδος.

Η αναγέννηση του ελληνσμού στην ΕΣΣΔ αρχίζει πάλι μετά το 1985. Κορυφαίο γεγονός αποτελεί το Α' Πανσοβιετικό Συνέδριο Ελλήνων που συνήλθε στη Νότια Ρωσία τον Μάρτιο του '91. Παράλληλα αρχίσει η έκδοση ελληνικών εφημερίδων. Ρωσόφωνων αυτή τη φορά. Η πρώτη εφημερίδα εκδόθηκε στην Μαριούπολη της Νότιας Ουκρανίας και ονομάζονταν "Λόγος". Η έκδοση δεν κράτησε πολύ και σταμάτησε την έκδοσή της. Το 1992 άρχισε η έκδοση της εφημερίδας "Ελληνική Διασπορά" στη Γεωργία και "Πόντος" στη Νότια Ρωσία.

Δημιουργία τυπογραφείων στην πρώην ΕΣΣΔ δωρεά Ωνάσειου

Μετά την δημιουργία φωτοσυνθετικής βάσης στις δύο εφημερίδες, η επόμενη φάση παρέμβασης στην εκδοτική διαδικασία είναι η ίδρυση σύγχρονων ελληνικών τυπογραφείων, ώστε ο ελληνισμός να αυτονομηθεί πλήρως σε επίπεδο εκδοτικών δυνατοτήτων.

Η ύπαρξη τυπογραφείων στην πρώην ΕΣΣΔ είναι απαραίτητη για να υπάρξει μεγάλης έκτασης ελληνική παρέμβαση στον χώρο των εντύπων. Η κυκλοφορία βιβλίων που θα προβάλλουν την ελληνική άποψη σε όλους τους τομείς, η κυκλοφορία περιοδικών κ.λπ. θα επιτρέψει στον ελληνισμό, γηγενή και μητροπολιτικό, να μετεξελίξει την κλασσική παιδεία των κατοίκων των χωρών αυτών καθώς και τον ελληνικό μύθο που είναι πανταχού παρόν, σε μια σύγχρονη φιλελληνική στάση.

Η ύπαρξη τυπογραφείων και ελληνικών εκδοτικών οίκων είναι απαραίτητη για να βοηθηθεί η διολίσθηση των νέων εθνικιστικών τάσεων που θα επικρατήσουν στο χώρο της πρώην ΕΣΣΔ σε φιλελληνικές θέσεις. Νομίζω ότι ο στόχος αυτός είναι απολύτως ρεαλιστικός. Η βεβαιότητα βασίζεται στο ότι:

α) Τα έθνη της πρώην ΕΣΣΔ, ακόμα και τα τουρκογενή έχουν κλασσική παιδεία.

β) Η αρχαία ελληνική επιρροή στο χώρο είναι φανερή και γνωστή. Οι αρχαίες ελληνικές πόλεις ανασκάπτονται σ' όλη την περίμετρο της Μαύρης Θάλασσας. μέχρι το νότο του Ουζμπεκιστάν.

γ) Ο θρύλος του Μεγάλου Αλεξάνδου είναι παρών στην Κεντρική Ασία και έχει ενσωματωθεί στην παράδοση ακόμα και των τουρκόφωνων εθνών.

δ) Η Ορθοδοξία εμφανίζεται ως η μόνη δύναμη που μακροπρόθεσμα μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα του ρώσικού και του γεωργιανού έθνους και λιγότερο του ουκρανικού. Επίσης ο χριστιανισμός αποτελεί την μοναδική πνευματική διέξοδο και του αρμενικού έθνους. Ολα αυτά τα έθνη οφείλουν τον εκχριστιανισμό τους στους Ελληνες.

ε) Διαθέτουμε δυναμικές ελληνικές μειονότητες στα κράτη αυτά.

Νομίζω ότι σήμερα είναι ο καταλληλότερος χρόνος γιατί διαμορφώνονται οι νέες ισορροπίες την πρώην ΕΣΣΔ. Οσα έθνη τολμήσουν να παρέμβουν στις εξελίξεις θα έχουν πολλαπλάσια οφέλη στο μέλλον. Η ικανότητα του ελληνικού έθνους συνίσταται στο να καταφέρει, με μια εμπνευσμένη πολιτική, να επεξεργαστεί συγκεκριμένες δραστηριότητες, οι οποίες θα αξιοποιούν τις παραμέτρους που αναπτύχθηκαν παραπάνω και θα τις εντάσσουν σε μια σύγχρονη οπτική.

Η γνώμη μου είναι ότι μπορεί να ιδρυθεί κατ' αρχάς ένα σύγχρονο τυπογραφείο στην πόλη Κρασνοντάρ της Νότιας Ρωσίας, το οποίο λίγο-πολύ ισαπέχει από τις διάφορες περιοχές της Υπερκαυκασίας και της Νότιας Ουκρανίας που κατοικούν Ελληνες. Το ελληνικό τυπογραφείο θα πρέπει να αποτελεί μια σύγχρονη και υγιή επιχείρηση, πιθανόν ενταγμένο στην οικονομική δραστηριότητα του Ωνασείου. Η επάνδρωση μπορεί να γίνει με νέους Ελληνες από την πρώην ΕΣΣΔ, οι οποίοι θα επιλεγούν με αυστηρά κριτήρια και θα εκπαιδευτούν στην Ελλάδα.

Το επόμενο βήμα, ίσως και παράλληλο, είναι η προσπάθεια κυριαρχίας των Ελλήνων στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας των νέων Κρατών, με ίδρυση ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών ελληνικών συμφερόντων. Εάν γίνει κατορθωτό να υλοποιηθεί μια τέτοια ιδέα, πολύ σύντομα θα έχουμε την συσπείρωση όχι μόνο των 500.000 Ελλήνων που ζουν στις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, αλλά και ενός πολύ μεγαλύτερου αριθμού ελληνογενών και φιλελλήνων.

Επίσης έχουμε την δυνατότητα να επηρεάσουμε τους ελληνόφωνους εξισλαμισμένους και κρυπτοχριστιανικούς πληθυσμούς που κατοικούν στη Βόρεια Τουρκία. Η πιθανότητα αυτής της επανασύστασης του ελληνικού χώρου στη Μαύρη Θάλασσα είχε οδηγήσει πρόσφατα Τούρκους βουλευτές και μερίδα του τουρκικού τύπου να ασκήσουν έντονη κριτική στον Τ. Οζάλ γιατί η τουρκική κυβέρνηση δεν δέσμευσε την ελληνική κυβέρνηση πριν την εισδοχή της στην Παραευξείνια Ενωση. Η ακριβής διατύπωση ήταν:

"Η συμμετοχή της Ελλάδας στην Παραευξείνια αναβιώνει τις μνήμες του Ποντιακού Ελληνισμού, της Κων/πολης, καθώς και της ενεργού ελληνικής παρουσίας στον Εύξεινι Πόντο."

Φυσικά για την υλοποίηση της ιδέας δημιουργίας τηλεοπτικών σταθμών ελληνικών συμφερόντων, απαιτείται σοβαρότατη έρευνα αγοράς καθώς και των νομικών δυνατοτήτων για κάτι τέτοιο.

Ο Τούρκος υπουργός άμυνας που έκανε τις κυνικές δηλώσεις, επιχειρεί να τις ανασκευάσει

Του Σάββα Καλεντερίδη

Αντιδράσεις προκάλεσαν οι κυνικές δηλώσεις του Τούρκου υπουργού άμυνας Βετζντί Γκιονούλ, για τη γενοκτονία Ελλήνων και Αρμενίων της Ανατολής, κατά τη διάρκεια της περιόδου "οικοδόμησης του τουρκικού έθνους" (1915-1923), που την παρουσιάζει λίγο-πολύ ως επιβεβλημένη, για να επιτευχθεί η ομογενοποίηση του τουρκικού έθνους, ανάγκη που αναγνωρίζει ότι υπάρχει και σήμερα και γι' αυτό γίνεται ο "αγώνας" της Τουρκίας στη ΝΑ Τουρκία, που ταυτίζεται με το Βόρειο Κουρδιστάν.
Εμείς να σημειώσουμε ότι η γενοκτονία των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Μ. Ασίας στην ουσία συνεχίζεται επί ελληνικού εδάφους, αφού τα ελληνικά ΜΜΕ, αναφερόμενα στο θέμα, μιλούν μόνο για τη γενοκτονία των Αρμενίων, αποσιωπώντας τα τραγικά γεγονότα της γενοκτονίας του ελληνισμού της Ανατολής.
Παρεθέτουμε ενδεικτικά σχετικό δημοσίευμα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.

Αντιδράσεις στις δηλώσεις Τούρκου υπουργού για την γενοκτονία των Αρμενίων
Αντιδράσεις στις δηλώσεις του υπουργού Αμυνας Βετζντί Γκιονούλ περί «οικοδόμησης του έθνους».
Δηλώσεις που εκθέτουν την Τουρκία και την κυβέρνησή της έκανε στις Βρυξέλλες ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Βετζντί Γκιονούλ, ο οποίος παρουσίασε την εξάλειψη του ελληνικού και αρμενικού στοιχείου στη Μικρά Ασία, ως αναγκαιότητα για την «οικοδόμηση του έθνους».
Ο υπουργός έσπευσε να κάνει σήμερα διορθωτική δήλωση, αλλά...
ο τουρκικός Τύπος κυκλοφόρησε σήμερα με τίτλους όπως «ο Γκιονούλ μίλησε σαν ρατσιστής» ("Ραντικάλ"). Στη διορθωτική του δήλωση, ο υπουργός είπε πως παρερμηνεύτηκαν τα λόγια του.

Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης όμως αναφέρουν ότι κατά την προχθεσινή τελετή που έγινε στην πρεσβεία της Τουρκίας στις Βρυξέλλες για την επέτειο του θανάτου του ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ο Βετζντί Γκιονούλ υπογράμμισε πως «ήταν καθοριστική η διαπίστωση ότι έχει ολοκληρώσει την ιστορική του πορεία το σύστημα των εθνοτήτων στο οποίο στηριζόταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία», για να τονίσει ότι «τα δύο βασικά στοιχεία στην ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, ήταν η οικοδόμηση του έθνους και η οικονομία».

Συγκεκριμένα, ο Βετζντί Γκιονούλ είπε τα εξής: «Εάν σήμερα εξακολουθούσαν να υπάρχουν οι Έλληνες στα παράλια του Αιγαίου και οι Αρμένιοι σε πολλά σημεία της Τουρκίας, θα είχαμε άραγε σήμερα το ίδιο έθνος-κράτος; Δεν ξέρω πώς να σας εκφράσω τη σημασία της ανταλλαγής αυτής, αλλά η σημασία αυτή φαίνεται, αν ρίξετε μια ματιά στις ισορροπίες του παρελθόντος. Ακόμη και σήμερα, και με βάση τη μάχη που δίνουμε στη Νοτιοανατολική Τουρκία, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη συμβολή αυτών που θεωρούν τον εαυτό τους θύματα εξαιτίας της οικοδόμησης του έθνους και ιδιαίτερα, τη συμβολή αυτών που θεωρούν τον εαυτό τους θύματα του εκτοπισμού».

Η επίσημη τουρκική ιστορία, ως προς το θέμα των Αρμενίων του 1915, κάνει λόγο για «εκτοπισμό», αφήνοντας απλώς, ανοιχτό το ενδεχόμενο, κατά τη διαδικασία του εκτοπισμού, να έχουν σκοτωθεί πολλοί Αρμένιοι.

Οι δηλώσεις του Βετζντί Γκιονούλ δεν συνιστούν απλώς επιχείρημα υπέρ των ισχυρισμών περί γενοκτονίας και μάλιστα δια στόματος υπουργού, αλλά θέτουν γενικότερα θέμα οικοδόμησης έθνους, στο βωμό της οποίας δικαιολογείται η εθνική κάθαρση. Επιπρόσθετα, μπορεί να μην βγαίνει άμεσα συμπέρασμα από το γεγονός ότι ο Τούρκος υπουργός εμπλέκει στην υπόθεση και τη Νοτιοανατολική Τουρκία, δηλαδή την κουρδική υπόθεση, αλλά τα συμφραζόμενα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η αντίληψη την οποία εκπροσωπεί ο Γκιονούλ, θεωρεί τους Κούρδους εμπόδιο στη διαδικασία οικοδόμησης έθνους.

Η αντίληψη αυτή ακυρώνει το βασικό επιχείρημα του επίσημου τουρκικού εθνικισμού, ότι δηλαδή με τον όρο τουρκικό έθνος, δεν εννοείται η τουρκική φυλή, αλλά το σύνολο των ανθρώπων που έχουν, ίσως, διαφορετική εθνοτική καταγωγή, αλλά είναι πολίτες της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Η πολιτική που ακολουθήθηκε από την Τουρκία, με νομοθετικές, δικαστικές και διοικητικές αποφάσεις, εναντίον της ελληνικής, αρμενικής και εβραϊκής μειονότητας, καθώς επίσης και εναντίον άλλων εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, στηρίχθηκε πάντα στη ρατσιστική και όχι στη συνταγματική ερμηνεία του «έθνους».

Το τουρκικό σύνταγμα αναφέρει ότι Τούρκος αποκαλείται αυτός που διατηρεί σχέση πολίτη με την Τουρκική Δημοκρατία.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Αν είχαν παραμείνει οι Ρωμιοί και οι Αρμένιοι στην Τουρκία, δεν θα μπορούσαμε να γίνουμε εθνικό κράτος

To γνήσιο τέκνο του ισλαμικού-κεμαλικού φασισμού, υπουργός άμυνας της Κυβέρνησης Ερντογάν, Βετζντί Γκιονούλ.

Του Σάββα Καλεντερίδη

Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, η δήλωση αυτή ανήκει στον υπουργό άμυνας της Τουρκίας και έγινε στις Βρυξέλλες, όπου βρίσκεται ο Βετζντί Γκιονούλ (Vecdi Gönül) για να συμμετέχει στην τρόικα των υπουργών άμυνας του ΝΑΤΟ.

Συγκεκριμένα, ο Τούρκος υπουργός άμυνας, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στη δεξίωση που έγινε στην τουρκική πρεσβεία, για την επέτειο του θανάτου του Μουσταφά Κεμάλ, είπε επί λέξη:
"Άραγε, αν σήμερα στο Αιγαίο (περιοχή Σμύρνης και γύρω νομών, σ.τ.μ.) συνέχιζαν να ζουν οι Ρωμιοί και σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας οι Αρμένιοι, η Τουρκία θα μπορύσε να είναι το εθνικό κράτος που είναι σήμερα; Δεν βρίσκω τις λέξεις για να σας εξηγήσω το πόσο σημαντική ήταν αυτή η ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως, εάν εξετάσετε τις παλιές (πληθυσμιακές) ισορροπίες, θα αντιληφθείτε τη σημασία της. Περάσαμε από τη διαδικασία της δημιουργίας του έθνους μας (nation building) και αυτό είχε τις επιπτώσεις του. Ακόμα και ο αγώνας που δίνουμε σήμερα στη ΝΑ Τουρκία (Βόρειο Κουρδιστάν, σ.τ.μ.) είναι μέρος αυτής της διαδικασίας και δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη συμβολή στη διαδικασία οικοδόμησης του έθνους όλων εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους θύματα, κυρίως εκείνων που επλήγησαν από τους υποχρεωτικούς εκτοπισμούς των πληθυσμών. Όμως, εκείνες οι αρχές που ακολουθήθηκαν τότε, ήταν πολύ σημαντικές την περίοδο ίδρυσης της Δημοκρατίας, για να μπορέσει να γίνει η Τουρκία μια χώρα που κατοικείται από σύγχρονους, πολιτισμένους και φωτισμένους ανθρώπους.

Για να αντιληφθείτε την κατάσταση που επικρατούσε τότε, στην Άγκυρα υπήρχαν μόνο τέσσερις γειτονιές, η εβραϊκή, η μουσουλμανική, η αρμενική και η ελληνική".

Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ότι υπουργός κυβέρνησης χώρας που ανήκει στο ΝΑΤΟ, το οποίο μάλιστα πίεσε την Τουρκία να περάσει από τον μονοκομματισμό στον πολυκομματισμό για να γίνει μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, εκστόμισε αυτά τα λόγια, που είναι μνημείο βαρβαρότητας και κυνισμού, η συγκεκριμένη πράξη δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι ακόμα η Τουρκία για τους λαούς της Ανατολής που επιμένουν να ανθίστανται στη βίαιη αφομοίωση, αλλά και πόσο επικίνδυνη είναι για τους λαούς της περιοχής, που υφίστανται τις συνέπειες του νέου ισλαμικού-κεμαλικού φασισμού.

Η κυνική αναφορά του Γκιονούλ στις παράπλευρες απώλειες "του αγώνα που διεξάγει" η Τουρκία στο Κουρδιστάν για την αφομοίωση των Κούρδων, ως συνέχεια της διαδικασίας οικοδόμησης του τουρκικού έθνους, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο κατεστημένο της Τουρκίας, όπου η σκοτεινή πηγή του κεμαλικού φασισμού συνεχίζει να αναβλύζει βία και βαρβαρότητα.

Ο λόγος στους λαούς-θύματα και στον πραγματικά πολιτισμένο κόσμο.

ΠΗΓΗ: ΑΚΣΑΜ"Άραγε, αν σήμερα στο Αιγαίο (περιοχή Σμύρνης και γύρω νομών, σ.τ.μ.) συνέχιζαν να ζουν οι Ρωμιοί και σε διάφορες περιοχές της Τουρκίας οι Αρμένιοι, η Τουρκία θα μπορύσε να είναι το εθνικό κράτος που είναι σήμερα; Δεν βρίσκω τις λέξεις για να σας εξηγήσω το πόσο σημαντική ήταν αυτή η ανταλλαγή των πληθυσμών, όμως, εάν εξετάσετε τις παλιές (πληθυσμιακές) ισορροπίες, θα αντιληφθείτε τη σημασία της. Περάσαμε από τη διαδικασία της δημιουργίας του έθνους μας (nation building) και αυτό είχε τις επιπτώσεις του. Ακόμα και ο αγώνας που δίνουμε σήμερα στη ΝΑ Τουρκία (Βόρειο Κουρδιστάν, σ.τ.μ.) είναι μέρος αυτής της διαδικασίας και δεν μπορούμε να αρνηθούμε τη συμβολή στη διαδικασία οικοδόμησης του έθνους όλων εκείνων που θεωρούν τους εαυτούς τους θύματα, κυρίως εκείνων που επλήγησαν από τους υποχρεωτικούς εκτοπισμούς των πληθυσμών. Όμως, εκείνες οι αρχές που ακολουθήθηκαν τότε, ήταν πολύ σημαντικές την περίοδο ίδρυσης της Δημοκρατίας, για να μπορέσει να γίνει η Τουρκία μια χώρα που κατοικείται από σύγχρονους, πολιτισμένους και φωτισμένους ανθρώπους.
Για να αντιληφθείτε την κατάσταση που επικρατούσε τότε, στην Άγκυρα υπήρχαν μόνο τέσσερις γειτονιές, η εβραϊκή, η μουσουλμανική, η αρμενική και η ελληνική".

Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς, ότι υπουργός κυβέρνησης χώρας που ανήκει στο ΝΑΤΟ, το οποίο μάλιστα πίεσε την Τουρκία να περάσει από τον μονοκομματισμό στον πολυκομματισμό για να γίνει μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, εκστόμισε αυτά τα λόγια, που είναι μνημείο βαρβαρότητας και κυνισμού, η συγκεκριμένη πράξη δείχνει πόσο επικίνδυνη είναι ακόμα η Τουρκία για τους λαούς της Ανατολής που επιμένουν να ανθίστανται στη βίαιη αφομοίωση, αλλά και πόσο επικίνδυνη είναι για τους λαούς της περιοχής, που υφίστανται τις συνέπειες του νέου ισλαμικού-κεμαλικού φασισμού.
Η κυνική αναφορά του Γκιονούλ στις παράπλευρες απώλειες "του αγώνα που διεξάγει" η Τουρκία στο Κουρδιστάν για την αφομοίωση των Κούρδων, ως συνέχεια της διαδικασίας οικοδόμησης του τουρκικού έθνους, είναι ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο κατεστημένο της Τουρκίας, όπου η σκοτεινή πηγή του κεμαλικού φασισμού συνεχίζει να αναβλύζει βία και βαρβαρότητα.
Ο λόγος στους λαούς-θύματα και στον πραγματικά πολιτισμένο κόσμο.
ΠΗΓΗ: ΑΚΣΑΜ

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας συμμετείχε στις ιερές ακολουθίες αγιοκατάταξης του νέου οσίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Γεωργίου του Καρσλίδη του Ομολογητού, του εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου.
Ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε με θερμά λόγια για την πολύπαθη ζωή του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, αλλά και για το πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Ακόμη ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους αγώνες και τις προσπάθειες του οσίου Γεωργίου να βοηθήσει με κάθε μέσο και τρόπο - υλικό και πνευματικό - τους πιστούς, ενώ σημείωσε με νόημα ότι «αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο Θεό, ζούσε μόνο για το Θεό, ολόκληρη η ζωή του ήταν προς το Θεό». Κλείνοντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης μεταξύ άλλων ανέφερε πως ο ίδιος και η συνοδεία του έρχονται στη μονή, όπου έζησε, δίδαξε, πρόσφερε, θαυματούργησε και έχτισε ο ίδιος ο όσιος, ως ευλαβείς προσκυνητές. ΟΜΙΛΙΑ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ Ιερώτατε Μητροπολίτα Δράμας και αγαπητέ Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Παύλε, Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί, Οσιωτάτη Καθηγουμένη συν πάση τη Ιερά της Μονής Αδελφότητι, Δόξα τω εν τοις Αγίοις Αυτού ενδοξαζομένω Θεώ! Με αισθήματα βαθείας συγκινήσεως και πνευματικής αγαλλιάσεως ευρισκόμεθα εν μέσω υμών εις το ιερόν Σεμνείον σας, ευλαβείς προσκυνηταί του εν δόξη Αναληφθέντος Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ήλθομεν από την εν Κωνσταντινουπόλει αγίαν και μαρτυρικήν Καθέδραν της Ορθοδοξίας, κομίζοντες την ευλογίαν, την αγάπην και την στοργήν της Μητρός Εκκλησίας προς την Αδελφότητα της Μονής, επί τη ευκαιρία τόσον της τριακοστής δευτέρας επετείου από της επισήμου αναγνωρίσεως αυτής ως Γυναικείας Κοινοβιακής Μονής, όσον, το και κυριώτερον, και του πρώτου εορτασμού της μνήμης, ως επισήμως ανεγνωρισμένου πλέον, Πατριαρχική και Συνοδική αποφάσει και Πράξει, Αγίου της Εκκλησίας, του κτίτορος του Ναού και του πρώτου κτιριακού πυρήνος αυτής Οσίου Γεωργίου του Καρσλίδου,
Ο τόπος ούτος ηγιάσθη πλουσίως από τα χαριτόβρυτα ιερά λείψανα του Αγίου βεβαίως, αλλά και προ της μακαρίας τελευτής του, από τους μεγάλους ασκητικούς αγώνας, τας θεοπειθείς προσευχάς, τας ατελευτήτους νηστείας και αγρυπνίας, την εκτενεστάτην αγάπην προς τον Θεόν και τους ανθρώπους, τας υπέρ δύναμιν ελεημοσύνας, τας χριστομιμήτους υπομονάς, την θεοτερπή ανεξικακίαν, την υψοποιόν ταπείνωσιν και την πεπαρρησιασμένην χριστιανικήν ομολογίαν του αξιοθέου Γεωργίου, ο οποίος εκ νεότητος αυτού «τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί» του εβάσταζεν (πρβλ. Γαλ. 6: 17).
Όντως ο μακάριος ιερεύς και ασκητής τον σύντομον επί γης βίον του διήλθεν εν παντί συνιστών εαυτόν ως Θεού διάκονος, κατά το αποστολικόν, «εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, ..., δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνος και αληθής, ως αγνοούμενος και επιγινωσκόμενος, ..., ως πτωχός πολλούς δε πλουτίζων, ως μηδέν έχων και πάντα κατέχων» (πρβλ. Β Κορ. 6: 4-10). Πάντα τα στοιχεία του βίου του παραπέμπουν εις αρχαία Συναξάρια και Γεροντικά, ενθυμίζοντα μεγάλους παλαιούς Οσίους και Ομολογητάς. Έδωκε τα πάντα εις τον Θεόν, έζη μόνον δια τον Θεόν, όλη του η ζωή ήτο μία ατελείωτος θεία Ευχαριστία, και Εκείνος εδέχθη την όλην πολιτείαν του ως μύρον εκκενωθέν και ευώδες θυμίαμα ενώπιόν Του, δεκτόν υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν. Δια τούτο και τον εδόξασε δια πλείστων σημείων, και ζώντα και μετά την αγίαν κοίμησίν του. Μάρτυρες των θαυμασίων της Χάριτος των επιτελουμένων δια του Αγίου Γεωργίου τούτου του Νέου δεν υπάρχουν μόνον εις την περιοχήν της Μακεδονίας, αλλά και εις τα απώτατα σημεία της γης, οι οποίοι και ευχαριστούν τον Θεόν, διότι εις τας χαλεπάς ημέρας ημών, κατά τας οποίας ο φόβος του Θεού υπελείφθη και η αγάπη εψύγη, ο ουρανόφρων δούλος Του Γεώργιος, με αιματηράν φιλοτιμίαν, διέσωσε πλήρως την αλήθειαν του ανθρωπίνου προσώπου και του αιωνίου προορισμού αυτού, κήρυξ γενόμενος πειστικότατος της θείας αγάπης και της εν Χριστώ σωτηρίας. Ταύτα πάντα συνιστούν μίαν μοναδικήν ευεργεσίαν και ανεξάντλητον ευλογίαν δια την Αδελφότητα και τον πέριξ λαόν, αλλά και μίαν ιεράν παρακαταθήκην και σπουδαίαν πνευματικήν κληρονομίαν, την οποίαν, ως καλώς εδιδάχθητε υπό της μακαριστής Γεροντίσσης και πρώτης Καθηγουμένης Ακυλίνας και του αοιδίμου Μητροπολίτου σας κυρού Διονυσίου, προσώπων ιδιαιτέρως νηφόντων και γρηγορούντων πνευματικώς, έχετε υποχρέωσιν όχι μόνον να διακρατήσητε ευλαβώς, αλλά και να επαυξήσητε μετά θυσιαστικής σπουδής και επιμελείας. Ο Άγιος άφησεν υπογραμμόν ενθέου βίου και υπόδειγμα ακριβούς μιμήσεως του Χριστού και συσταυρώσεως μετ’ Αυτού. Εφρόντισεν επίσης δια των προς Κύριον πρεσβειών του και δια την διαδοχήν Ηγουμένης και Ποιμενάρχου δια προσώπων εχόντων «νουν Χριστού» και πολλήν αγάπην δια την Αδελφότητα, ήτοι της Γεροντίσσης Πορφυρίας και του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Παύλου. Είμεθα δε απολύτως βέβαιοι ότι πάντοτε κινείται μυστικώς ανάμεσά σας, εμπνέων, υπομιμνήσκων, στηρίζων, παρηγορών, βοηθών, προστατεύων εξ ορατών και αοράτων εχθρών και κινδύνων, θερμαίνων την προσευχήν, τον ένθεον ζήλον και την φιλαδελφίαν, χαίρων επί τη προκοπή σας και πρεσβεύων αδιαλείπτως προς Κύριον τα προς σωτηρίαν σας. Πολλοί θα σας εζήλευον πράγματι δια τον τοιούτον ουράνιον και ανεξάντλητον θησαυρόν σας. Δότε δόξαν και ευχαριστίαν τω Θεώ και λέγετε πάντοτε: «Ο Θεός Γεωργίου βοήθει ημίν!». Έχετε -έχομεν- ακόμη μακράν οδόν μέχρι το άγιον τέρμα, το οποίον ευρίσκεται δεξιά του Θρόνου της Μεγαλωσύνης του Θεού, όπου πρώτος ανήλθεν ενδόξως δια της Αναλήψεως Αυτού ο Θεάνθρωπος, εγκαθιδρύσας εκεί την αναπλασθείσαν ανθρωπίνην φύσιν, ψυχή και σώματι, και όπου ευρίσκεται η θέσις πάντων των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, των καλώς αθλησάντων και αξιουμένων στεφάνου αφθίτου και θείας δόξης.
Σας ευχαριστούμεν θερμότατα δια την ωραίαν υποδοχήν, τους καλούς λόγους σας και πάσας τας προς ημάς, την τιμίαν ημών Συνοδείαν και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εκδηλώσεις ευλαβείας και αφοσιώσεως. Από καρδίας ευχόμεθα όσα εύφημα, όσα θυμήρη, όσα σωτήρια εις μίαν εκάστην εκ της Αδελφότητος, από της Οσιωτάτης Καθηγουμένης μέχρι και της τελευταίας δοκίμου, και, βεβαίως, εις τον πνευματικόν και εφημέριον της Μονής, απονέμοντες υμίν ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν και Πατρικήν ευχήν.
Να είσθε ως ελαία κατάκαρπος εν τη Εκκλησία, σέμνωμα του Ιερωτάτου Ποιμενάρχου σας και χαρά του πιστού λαού της περιοχής. Μη λησμονήτε δε να ποιήτε μνείαν εις τας προσευχάς σας της πάντοτε εσταυρωμένης Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Κυρηναίου της Πατριάρχου, των περί αυτόν Αγίων Αρχιερέων και πάντων των ανά την οικουμένην πιστών τέκνων αυτής. Ευχαριστούμεν, τέλος, τον Ιερώτατον οικείον Μητροπολίτην κ. Παύλον δια το ωραίον σύνολον των προσφερθέντων ημίν εγκολπίων, τα οποία θα κατατεθούν εις το Πατριαρχικόν Σκευοφυλάκιον και θα υπενθυμίζουν τον πλούτον των ευγενών αισθημάτων της καρδίας όλων σας φερόμενα επί του Πατριαρχικού στήθους.
Έρρωσθε εν Κυρίω, τέκνα αγαπητά, «ο δε Θεός της ελπίδος», δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Οσίου Γέροντος και Ομολογητού Γεωργίου του Καρσλίδου, «πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου» (Ρωμ. 15: 13). Αμήν! Τέλος ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος καθαγίασε το κιβώριο των λειψάνων και του κουβουκλίου πάνω στον τάφο του οσίου Γεωργίου, και αναχωρώντας από την Μονή της Αναλήψεως, προσέφερε στην ηγουμένη Πορφυρία ένα θυμιατό για το καθολικό της μονής, που φέρει την πατριαρχική σφραγίδα.