ΕΜΕΙΣ ΑΔΑ ΚΙ IΝΟΥΜΕΣ,
Σ’ ΕΜΕΤΕΡΑ ΘΑ ΠΑΜΕ...

Sunday, November 2, 2008

ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ


Ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας συμμετείχε στις ιερές ακολουθίες αγιοκατάταξης του νέου οσίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Γεωργίου του Καρσλίδη του Ομολογητού, του εξ Αργυρουπόλεως του Πόντου.
Ο κ. Βαρθολομαίος αναφέρθηκε με θερμά λόγια για την πολύπαθη ζωή του Οσίου Γεωργίου Καρσλίδη, αλλά και για το πλούσιο πνευματικό και κοινωνικό του έργο. Ακόμη ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους αγώνες και τις προσπάθειες του οσίου Γεωργίου να βοηθήσει με κάθε μέσο και τρόπο - υλικό και πνευματικό - τους πιστούς, ενώ σημείωσε με νόημα ότι «αφιέρωσε όλη του τη ζωή στο Θεό, ζούσε μόνο για το Θεό, ολόκληρη η ζωή του ήταν προς το Θεό». Κλείνοντας ο Οικουμενικός Πατριάρχης μεταξύ άλλων ανέφερε πως ο ίδιος και η συνοδεία του έρχονται στη μονή, όπου έζησε, δίδαξε, πρόσφερε, θαυματούργησε και έχτισε ο ίδιος ο όσιος, ως ευλαβείς προσκυνητές. ΟΜΙΛΙΑ κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ Ιερώτατε Μητροπολίτα Δράμας και αγαπητέ Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Παύλε, Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί, Οσιωτάτη Καθηγουμένη συν πάση τη Ιερά της Μονής Αδελφότητι, Δόξα τω εν τοις Αγίοις Αυτού ενδοξαζομένω Θεώ! Με αισθήματα βαθείας συγκινήσεως και πνευματικής αγαλλιάσεως ευρισκόμεθα εν μέσω υμών εις το ιερόν Σεμνείον σας, ευλαβείς προσκυνηταί του εν δόξη Αναληφθέντος Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού. Ήλθομεν από την εν Κωνσταντινουπόλει αγίαν και μαρτυρικήν Καθέδραν της Ορθοδοξίας, κομίζοντες την ευλογίαν, την αγάπην και την στοργήν της Μητρός Εκκλησίας προς την Αδελφότητα της Μονής, επί τη ευκαιρία τόσον της τριακοστής δευτέρας επετείου από της επισήμου αναγνωρίσεως αυτής ως Γυναικείας Κοινοβιακής Μονής, όσον, το και κυριώτερον, και του πρώτου εορτασμού της μνήμης, ως επισήμως ανεγνωρισμένου πλέον, Πατριαρχική και Συνοδική αποφάσει και Πράξει, Αγίου της Εκκλησίας, του κτίτορος του Ναού και του πρώτου κτιριακού πυρήνος αυτής Οσίου Γεωργίου του Καρσλίδου,
Ο τόπος ούτος ηγιάσθη πλουσίως από τα χαριτόβρυτα ιερά λείψανα του Αγίου βεβαίως, αλλά και προ της μακαρίας τελευτής του, από τους μεγάλους ασκητικούς αγώνας, τας θεοπειθείς προσευχάς, τας ατελευτήτους νηστείας και αγρυπνίας, την εκτενεστάτην αγάπην προς τον Θεόν και τους ανθρώπους, τας υπέρ δύναμιν ελεημοσύνας, τας χριστομιμήτους υπομονάς, την θεοτερπή ανεξικακίαν, την υψοποιόν ταπείνωσιν και την πεπαρρησιασμένην χριστιανικήν ομολογίαν του αξιοθέου Γεωργίου, ο οποίος εκ νεότητος αυτού «τα στίγματα του Κυρίου Ιησού εν τω σώματί» του εβάσταζεν (πρβλ. Γαλ. 6: 17).

Όντως ο μακάριος ιερεύς και ασκητής τον σύντομον επί γης βίον του διήλθεν εν παντί συνιστών εαυτόν ως Θεού διάκονος, κατά το αποστολικόν, «εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν Πνεύματι Αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει Θεού, ..., δια δόξης και ατιμίας, δια δυσφημίας και ευφημίας, ως πλάνος και αληθής, ως αγνοούμενος και επιγινωσκόμενος, ..., ως πτωχός πολλούς δε πλουτίζων, ως μηδέν έχων και πάντα κατέχων» (πρβλ. Β Κορ. 6: 4-10). Πάντα τα στοιχεία του βίου του παραπέμπουν εις αρχαία Συναξάρια και Γεροντικά, ενθυμίζοντα μεγάλους παλαιούς Οσίους και Ομολογητάς.
Έδωκε τα πάντα εις τον Θεόν, έζη μόνον δια τον Θεόν, όλη του η ζωή ήτο μία ατελείωτος θεία Ευχαριστία, και Εκείνος εδέχθη την όλην πολιτείαν του ως μύρον εκκενωθέν και ευώδες θυμίαμα ενώπιόν Του, δεκτόν υπέρ πάσαν ολοκάρπωσιν. Δια τούτο και τον εδόξασε δια πλείστων σημείων, και ζώντα και μετά την αγίαν κοίμησίν του. Μάρτυρες των θαυμασίων της Χάριτος των επιτελουμένων δια του Αγίου Γεωργίου τούτου του Νέου δεν υπάρχουν μόνον εις την περιοχήν της Μακεδονίας, αλλά και εις τα απώτατα σημεία της γης, οι οποίοι και ευχαριστούν τον Θεόν, διότι εις τας χαλεπάς ημέρας ημών, κατά τας οποίας ο φόβος του Θεού υπελείφθη και η αγάπη εψύγη, ο ουρανόφρων δούλος Του Γεώργιος, με αιματηράν φιλοτιμίαν, διέσωσε πλήρως την αλήθειαν του ανθρωπίνου προσώπου και του αιωνίου προορισμού αυτού, κήρυξ γενόμενος πειστικότατος της θείας αγάπης και της εν Χριστώ σωτηρίας. Ταύτα πάντα συνιστούν μίαν μοναδικήν ευεργεσίαν και ανεξάντλητον ευλογίαν δια την Αδελφότητα και τον πέριξ λαόν, αλλά και μίαν ιεράν παρακαταθήκην και σπουδαίαν πνευματικήν κληρονομίαν, την οποίαν, ως καλώς εδιδάχθητε υπό της μακαριστής Γεροντίσσης και πρώτης Καθηγουμένης Ακυλίνας και του αοιδίμου Μητροπολίτου σας κυρού Διονυσίου, προσώπων ιδιαιτέρως νηφόντων και γρηγορούντων πνευματικώς, έχετε υποχρέωσιν όχι μόνον να διακρατήσητε ευλαβώς, αλλά και να επαυξήσητε μετά θυσιαστικής σπουδής και επιμελείας. Ο Άγιος άφησεν υπογραμμόν ενθέου βίου και υπόδειγμα ακριβούς μιμήσεως του Χριστού και συσταυρώσεως μετ’ Αυτού. Εφρόντισεν επίσης δια των προς Κύριον πρεσβειών του και δια την διαδοχήν Ηγουμένης και Ποιμενάρχου δια προσώπων εχόντων «νουν Χριστού» και πολλήν αγάπην δια την Αδελφότητα, ήτοι της Γεροντίσσης Πορφυρίας και του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Παύλου. Είμεθα δε απολύτως βέβαιοι ότι πάντοτε κινείται μυστικώς ανάμεσά σας, εμπνέων, υπομιμνήσκων, στηρίζων, παρηγορών, βοηθών, προστατεύων εξ ορατών και αοράτων εχθρών και κινδύνων, θερμαίνων την προσευχήν, τον ένθεον ζήλον και την φιλαδελφίαν, χαίρων επί τη προκοπή σας και πρεσβεύων αδιαλείπτως προς Κύριον τα προς σωτηρίαν σας. Πολλοί θα σας εζήλευον πράγματι δια τον τοιούτον ουράνιον και ανεξάντλητον θησαυρόν σας. Δότε δόξαν και ευχαριστίαν τω Θεώ και λέγετε πάντοτε: «Ο Θεός Γεωργίου βοήθει ημίν!». Έχετε -έχομεν- ακόμη μακράν οδόν μέχρι το άγιον τέρμα, το οποίον ευρίσκεται δεξιά του Θρόνου της Μεγαλωσύνης του Θεού, όπου πρώτος ανήλθεν ενδόξως δια της Αναλήψεως Αυτού ο Θεάνθρωπος, εγκαθιδρύσας εκεί την αναπλασθείσαν ανθρωπίνην φύσιν, ψυχή και σώματι, και όπου ευρίσκεται η θέσις πάντων των ευσεβών και Ορθοδόξων Χριστιανών, των καλώς αθλησάντων και αξιουμένων στεφάνου αφθίτου και θείας δόξης.
Σας ευχαριστούμεν θερμότατα δια την ωραίαν υποδοχήν, τους καλούς λόγους σας και πάσας τας προς ημάς, την τιμίαν ημών Συνοδείαν και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, εκδηλώσεις ευλαβείας και αφοσιώσεως. Από καρδίας ευχόμεθα όσα εύφημα, όσα θυμήρη, όσα σωτήρια εις μίαν εκάστην εκ της Αδελφότητος, από της Οσιωτάτης Καθηγουμένης μέχρι και της τελευταίας δοκίμου, και, βεβαίως, εις τον πνευματικόν και εφημέριον της Μονής, απονέμοντες υμίν ολόθυμον την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν και Πατρικήν ευχήν.

Να είσθε ως ελαία κατάκαρπος εν τη Εκκλησία, σέμνωμα του Ιερωτάτου Ποιμενάρχου σας και χαρά του πιστού λαού της περιοχής. Μη λησμονήτε δε να ποιήτε μνείαν εις τας προσευχάς σας της πάντοτε εσταυρωμένης Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως, του Κυρηναίου της Πατριάρχου, των περί αυτόν Αγίων Αρχιερέων και πάντων των ανά την οικουμένην πιστών τέκνων αυτής.
Ευχαριστούμεν, τέλος, τον Ιερώτατον οικείον Μητροπολίτην κ. Παύλον δια το ωραίον σύνολον των προσφερθέντων ημίν εγκολπίων, τα οποία θα κατατεθούν εις το Πατριαρχικόν Σκευοφυλάκιον και θα υπενθυμίζουν τον πλούτον των ευγενών αισθημάτων της καρδίας όλων σας φερόμενα επί του Πατριαρχικού στήθους.
Έρρωσθε εν Κυρίω, τέκνα αγαπητά, «ο δε Θεός της ελπίδος», δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Οσίου Γέροντος και Ομολογητού Γεωργίου του Καρσλίδου, «πληρώσαι υμάς πάσης χαράς και ειρήνης εν τω πιστεύειν, εις το περισσεύειν υμάς εν τη ελπίδι εν δυνάμει Πνεύματος Αγίου» (Ρωμ. 15: 13). Αμήν!
Τέλος ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος καθαγίασε το κιβώριο των λειψάνων και του κουβουκλίου πάνω στον τάφο του οσίου Γεωργίου, και αναχωρώντας από την Μονή της Αναλήψεως, προσέφερε στην ηγουμένη Πορφυρία ένα θυμιατό για το καθολικό της μονής, που φέρει την πατριαρχική σφραγίδα.