ΟΤΑΝ Ο ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΞΥΜΝΕΙ ΤΟΝ ΚΕΜΑΛ ΚΑΙ ΣΙΩΠΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΝΤΙΟΥΣ...

Το καλό ποντιακό σάιτ e-pontos, έχει μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση για τις επιλεκτικές ευαισθησίες της Ντόρας Μπακογιάννη και του Μίκη Θεοδωράκη, που αφορούν τους Εβραίους και τον Κεμάλ. Η υπουργός των Εξωτερικών...

έβγαλε λεύκωμα για τους Έλληνες εβραίους με τίτλο «Έλληνες στο 'Αουσβιτς-Μπιρκενάου», ενώ για τους Πόντιους...ένα ΤΙΠΟΤΑ.

Ακολουθεί το δημοσίευμα:

Αναδημοσιεύουμε απο το 'Ου παντός πλειν ες πόντον' και προσθέτουμε

Ρωτάτε, γιατί αυτή η νοσταλγία των Ποντίων;

Γιατί αυτή η απελπισμένη εμμονή να θυμούνται ακόμα;

ΔΙΟΤΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΑΝ ΠΟΝΤΙΟ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΤΟΥ 1922, ΥΠΗΡΧΕ ΕΝΑΣ ΠΟΝΤΙΟΣ ΣΦΑΓΜΕΝΟΣ, ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΣ Ή ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Διότι ξεριζώθηκαν από την Πατρίδα τους 2500 χρόνια μετά, και από την ημέρα τού ξεριζωμού δεν πέρασαν παρά 90 χρόνια..

Καί για την μεγάλη αδικία:

Αυτόν τόν όλεθρο, καμία σχολική Ιστορία, κανένα Ελληνικό κράτος, καμία Δεξιά και καμία αριστερά δεν τόν ανέδειξε...

Η ευαισθησία της αριστεράς δέν περίσσευε για μας...

Η δική μας γενοκτονία φάνταζε "Εθνικιστική"...

Γι αυτό εκθείαζαν τόν σφαγέα μας, τον Κεμάλ, τον φασίστα Εθνικιστή...

Μεταξάς, Βενιζέλος, Αριστερά, λιβάνιζαν τον Κεμάλ...

Μέχρι και ο "ευαίσθητος" γιά τους άλλους λαούς Μίκης Θοδωράκης...

"Ο Μίκης Θεοδωράκης συγκίνησε το κοινό των διανοούμενων που είχε συγκεντρωθεί στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου αναφερόμενος στον ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας ως τον μεγάλο μεταρρυθμιστή που δημιούργησε μια νέα σύνθεση Ανατολής-Δύσης εμφυτεύοντας στην Ανατολή στοιχεία από τον πολιτισμό της Δύσης.

Η ισορροπία αυτή των στοιχείων της Ανατολής με τη Δύση, οδήγησε πάντα σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας".

Εφημερίδα "ΕΞΠΡΕΣ" 20-06-09

Ελλάδα, έχεις τους πολιτικούς, τούς Ιστορικούς και τούς διανοούμενους πού σου αξίζουν...

Προσθέτοντας το εξής:

"Την ελληνική συμβολή στην ανοχή και τη διαφορετικότητα στους δύσκολους καιρούς της παγκοσμιοποίησης, υπογραμμίζει η έκδοση του υπουργείου Εξωτερικών «Έλληνες στο 'Αουσβιτς-Μπιρκενάου», η οποία θα παρουσιαστεί αύριο βράδυ στο Ζάππειο, σε εκδήλωση Μνήμης των Ελλήνων Μαρτύρων του Ολοκαυτώματος, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια, με ομιλήτρια την υπουργό Εξωτερικών Ντ. Μπακογιάννη."

Εφημερίδα "ΕΞΡΕΣ" 16-06-2009

- Που είναι το Λεύκωμα - Ντοκουμέντο - Έργο για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από το ελληνικό κράτος;

- Που είναι το 14τομο έργο του καθηγητή Κ. Φωτιάδη, που η Ελληνική Βουλή αρνείται μέχρι σήμερα να εκδώσει;

- Που είναι η προσπάθεια της Ελληνικής Πολιτείας για την προώθηση του ζητήματος Διεθνοποίησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου;

- Γιατί ποτέ μέχρι σήμερα δεν ζητήθηκε από την Τουρκία να ζητήσει "έστω" μία συγνώμη για το παρελθόν της;

Ypoloipo

Κωνσταντίνος Φωτιάδης: Το ελληνικό κράτος είναι το πιο φιλοκεμαλικό στην Ευρώπη

Τετάρτη, 10 Ιούνιος 2009 11:42

Ο Κωνσταντίνος Φωτιάδης έχει διατελέσει λέκτορας στην Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ στην Ιστορία του Ελληνισμού της Ανατολής από τον 15ον αιώνα και εξής, αναπληρωτής καθηγητής της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Παιδαγωγικό Τμήμα Φλώρινας του ΑΠΘ, καθώς και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του Α' Παγκόσμιου Συνεδρίου του Απόδημου Ελληνισμού. Ανάμεσα στα πολλά βιβλία του για τον Ποντιακό Ελληνισμό, ξεχωρίζει το 14τομο έργο του για την Ποντιακή Γενοκτονία, το οποίο παρόλη τη δέσμευσή της, η Ελληνική Βουλή αρνείται εδώ και χρόνια να το εκδώσει. Όμως, ο κ. Φωτιάδης δεν το βάζει κάτω «μέχρι να βρεθεί ένα πατριωτικό κοινοβούλιο για να το εκδώσει». Ανήμερα της 19ης Μαΐου, τον συναντήσαμε στα εγκαίνια της έκθεσης για την Ποντιακή Γενοκτονία στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.

συνέντευξη στον Γιώργο Πισσαλίδη

Πόσοι κρυπτοχριστιανοί υπολογίζετε ότι υπάρχουν στον Πόντο;
Υπάρχουν πάρα πολλοί. Δεν μπορούμε να υπολογίσουμε με ακρίβεια. Είναι αδύνατο να έχουμε αριθμούς σε μια στρατοκρατική χώρα, όπου ο φόβος κυριαρχεί ακόμα και μέσα στο σπίτι.

Τι γίνεται με το θέμα των κρυπτοχριστιανών σήμερα;
Θα έλεγα ότι είναι ένα ανοικτό κεφάλαιο που είναι επίκαιρο και ζωντανό. Θα πρέπει μαζί με τους ελληνόφωνους μουσουλμάνους του Πόντου που είναι δυνατό όπλο της Ελλάδος απέναντι στην γειτονική χώρα που από το 1923 διεκδικεί και διεκδικεί, να έχουμε στο πλευρό μας το θέμα των ελληνοφώνων μουσουλμάνων και των κρυπτοχριστιανών. Και λυτρωτική σε αυτό το θέμα είναι η δήλωση του Ερντογάν ότι η συμπεριφορά του τουρκικού κράτους απέναντι στις μειονότητες ήταν άκρως φασιστική και ότι με αυτόν τον τρόπο χάθηκαν πάρα πολλοί.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε το 14τομο έργο σας για την γενοκτονία των Ποντίων;
Όταν το 1994, αναγνωρίσθηκε η μέρα μνήμης της 19ης Μαΐου, η Βουλή ανάθεσε σε μένα και τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, την τεκμηρίωση των ντοκουμέντων που θα έπρεπε να συγκεντρώσω από τα αρχεία των Υπουργείων Εξωτερικών της Ευρώπης. Με μένα ως ερευνητή και τον Χαραλαμπίδη να έχει μια γενική εποπτεία. Μετά από οκτώ χρόνια έρευνας στα αρχεία όλων των Υπουργείων Εξωτερικών της Ευρώπης, συγκεντρώθηκε το υλικό και προσπάθησα να κάνω και την τεκμηρίωση, αφού θα έκανα μία υπέρβαση στην απόφαση της Βουλής που έλεγε ένα τόμο και 9.000 έγγραφα. Στο θεωρητικό μέρος εγώ το έκανα τρεις τόμους, αλλά περιόρισα τα έγγραφα, που ήταν τελικά πολύ λιγότερο από ό,τι έπρεπε. Και έκανα την υπέρβαση γιατί δεν ήθελα να αρχίσω κατευθείαν με την γενοκτονία αλλά και επειδή θεώρησα ότι οι ξένοι δεν ήξεραν που είναι ο Πόντος, που είναι γεωγραφικά, αλλά ούτε και τον πολιτισμό του γνωρίζουν, προσπάθησα να περάσω και τα θέματα της ιστορίας, της εθνολογίας γιατί ζούσαν πολλοί λαοί εκεί. Το αποτέλεσμα ήταν όταν τελείωσα το έργο δεν ήταν πλέον πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος, χάρη στο σύμβουλο του τον Χαραλαμπίδη, είχε μία ξεκάθαρη πολιτική απέναντι στην Τουρκία και ήταν ένθερμος υποστηρικτής αυτής της πολιτικής. Ήταν πλέον η περίοδος Σημίτη, η εκσυγχρονιστική περίοδος, η οποία για άλλα θέματα ενδιαφερόταν. Με αποτέλεσμα ο Πρόεδρος της Βουλής (σ.σ. ο Απόστολος Κακλαμάνης) να μη δεχθεί το 14τομο έργο και παρόλο που περίμενα επί ένα χρόνο μήπως αλλάξουν πολιτική, όταν είδα ότι δεν υπάρχει καμιά αλλαγή έκανα μια προσπάθεια με εγγραφή συνδρομητών να εκδώσω το έργο. Και έτσι ξεκίνησα με κάποιους που προεγγράφηκαν με ένα συμβολικό ποσό που ήταν πολύ μικρότερο από το κόστος της έκδοσης. Σε κάθε σειρά που πουλούσα, είχα ένα παθητικό των 120 ευρώ. Έτσι προχώρησα στην έκδοση του 14τομου έργου , την οποία όταν την είδε ο Κακλαμάνης κατάλαβε ότι ήταν λάθος που είχε επιμείνει και αυτός να μην εκδοθεί. Ζήτησε τότε παρουσία του Χάρη Καστανίδη και του Σάββα Τσιτουρίδη να συναντηθούμε στο Κοινοβούλιο και ζήτησε να γράψω ένα συνοπτικό τόμο, τον οποίο τόμο θα εκδώσει η Βουλή και θα τον μεταφράσει σε έξι γλώσσες. Πράγματι κράτησε τον λόγο του, βγήκε ο πρώτος λόγος, τον προλόγισε και έδωσε το έργο να μεταφραστεί και μεταφράστηκε. Μετά άλλαξε η κυβέρνηση , ήρθε η κυβέρνηση του Καραμανλή και από εκεί και πέρα υπάρχει ένα κενό.

Τι είδους κενό;
Ενώ υπάρχει η απόφαση της έκδοσης, υπάρχει μεταφρασμένο σε έξι γλώσσες το βιβλίο του Ιδρύματος της Βουλής, η Βουλή δεν θέλει να το εκδώσει και είναι οι ίδιοι λόγοι.

Εννοείτε την «ελληνοτουρκική φιλία»;
Η ελληνοτουρκική φιλία δεν μπορεί να περάσει μέσα από λυκοφιλίες. Η ελληνοτουρκική φιλία παίζεται μέσα από διαφορετικές διαδικασίες.

Ποιες είναι αυτές; Μπορεί όντως να υπάρξει;
Μπορεί να υπάρξει γιατί ένα μεγάλο μέρος των λαών που ζουν στην Μικρά Ασία δεν είναι Τούρκοι. Είναι γηγενείς λαοί οι οποίοι και αυτοί προσπαθούν να βγουν από την βαρυχειμωνιά που τους έχει πλακώσει και ζητούν να βρουν το τούνελ που θα τους οδηγήσει στην άνοιξη, για να μπορέσουν απελευθερωθούν. Γίνονται κάποια δειλά βήματα. Βλέπουμε για πρώτη φορά ότι οι Κούρδοι για πρώτη φορά δεν είναι Τούρκοι ορεσίβιοι. Είναι οι Κούρδοι. Υπάρχει για πρώτη φορά εκπομπή στα Κουρδικά. Υπάρχουν κουρδικές εφημερίδες. Η κουρδική γλώσσα πλέον μιλιέται, δεν μπορούν να την απαγορεύσουν. Το ίδιο και οι Τσερκέζοι, οι Κρικάσιοι όπως τους λέμε εμείς, είναι ένας λαός πάνω από έξι εκατομμύρια και είναι ένας λαός ινδοευρωπαϊκής και όχι τουρκμενικής καταγωγής από την Ρωσία, οι οποίοι έγιναν μουσουλμάνοι και διώχθηκαν από τον Τσάρο της Ρωσίας. Διεκδικούν και αυτοί τις πολιτισμικές τους ιδιαιτερότητες. Είναι και οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, που είναι σάρκα από τη σάρκα μας, που δεν μπόρεσαν να έρθουν το 1922 με την ανταλλαγή των πληθυσμών, γιατί το κριτήριο ήταν μόνο η θρησκεία. Όμως, παρόλο που τόσο το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, όσο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγνώριζαν το 1914 ότι υπάρχουν 190.000 Πόντιοι μουσουλμάνοι ελληνικής καταγωγής, η ανταλλαγή του 1923 τους ξεχνά τελείως ή δεν τους συνυπολογίζει στην κατηγορία των τουρκόφωνων και ελληνόφωνων Χριστιανών.

Στα εγκαίνια της έκθεσης για την Ποντιακή Γενοκτονία που έγινε στην Τεχνόπολη είχατε πει ότι ένα από πιο από τα επικίνδυνα θέματα για το τουρκικό κράτος είναι το Ποντιακό Ζήτημα. Πως επηρεάζει αυτό θέμα των ελληνόφωνων μουσουλμάνων;
Ενώ υπάρχει Κρατικό Ίδρυμα Ιστορίας και των Τουρκικών Μελετών γενικά και στην έκθεση μου είχα 24 βιβλία διαφόρων συγγραφέων με θέμα το «Πόντος Μεσελεζί» (το Ποντιακό Ζήτημα) όπου εκεί όλοι να αναμασούν την κεμαλική ιδεολογία στην ιστοριογραφία, δηλαδή ότι το Ποντιακό Ζήτημα δημιουργήθηκε όταν οι Πόντιοι επαναστάτησαν και ξεσηκώθηκαν, υπάρχει μια απολογητική στάση καταρχήν και δείχνουν ότι στο Ποντιακό Ζήτημα έχει γίνει μια γενοκτονία. Και επειδή ξέρουν ότι η πρώτη γενιά των Ποντίων που ήρθε στην Ελλάδα μπορεί να μην το έθιξε γιατί είχε άλλα προβλήματα επιβίωσης, η δεύτερη γενιά κάπου εγκλωβίστηκε σε καταστάσεις στην Ελλάδα, όμως η τρίτη γενιά που σπούδασε και έμαθε να διεκδικεί τη γνώση και βγήκε δυναμικά... Βλέπουμε την πλούσια δραστηριότητα Τούρκων ιστορικών που αναφέρονται είτε στον Τοπάλ Οσμάν, είτε στο Ποντιακό Ζήτημα, είτε στα θέματα των σχέσεων των Ποντίων και των μουσουλμάνων στην περιοχή του ιστορικού Πόντου. Είναι άκρως απολογητική η τουρκική ιστοριογραφία, όσον αφορά στο Ποντιακό Ζήτημα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Αυτό αλήθεια γιατί δεν έχει γίνει μέχρι τώρα;
Αυτό που δεν έκανε το Κοινοβούλιο για τον ένα τόμο, αναγκάσθηκα να το κάνω εγώ. Με φίλους μου ως χορηγούς προχώρησα στην επανέκδοση του 14τομου σε 500 σειρές, τις οποίες μέσω του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού μοιράζουμε εντελώς δωρεάν σε όλα τα Πανεπιστήμια του κόσμου που έχουν Τμήμα Ελληνικών Σπουδών και σε όλα τα ιδρύματα που ασχολούνται με θέματα γενοκτονιών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ποιοι ήταν οι λόγοι που η Ποντιακή γενοκτονία αναγνωρίστηκε από το Κοινοβούλιο μόλις το 1994 και όχι το 1964, ή το 1984;
Το Ελληνικό Κοινοβούλιο αν δεν πιεζόταν από τα Ποντιακά σωματεία δεν θα αναγνώριζε ποτέ την Ποντιακή γενοκτονία. Αν δούμε την ιστορία θα δούμε ότι τα πρώτα Ποντιακά σωματεία ιδρύονται μόλις το 1950 και έχουν καθαρά φολκλορικό χαρακτήρα. Δεν υπήρχαν συνέδρια που να έχουν πολιτικό χαρακτήρα που να ενδιαφέρονται για την ιστορία και να αξιώνουν από Κοινοβούλιο και από ξένους οργανισμούς να διεθνοποιηθεί το θέμα των διωγμών, των εκτοπισμών και των εκτελέσεων και γενικότερα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Όλα αυτά γίνονται μόνο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, με ιδεολογικό πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη. Αυτός είναι που προτείνει την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως μέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας και την υιοθετεί το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Ουσιαστικά το υιοθετεί ο Ανδρέας Παπανδρέου γιατί αν ήταν κάποιος άλλος στην θέση του δεν θα το δεχόταν.

Ποια πρέπει να είναι από εδώ και πέρα η στάση της Ελληνικής Πολιτείας και των Ποντιακών Σωματείων ώστε να επιτύχει η διεθνής αναγνώριση της Ποντιακής γενοκτονίας;
Πρώτα πρέπει να σοβαρευθούν τα Ποντιακά σωματεία για να καταλάβουν το έργο που πρέπει να αναλάβουν απέναντι στην μνήμη των νεκρών. Οι μωροφιλοδοξίες και κάποιοι ποντιοπατέρες που έγιναν επαγγελματίες Πόντιοι και ζουν από το Ποντιακό Ζήτημα που εμείς το φέραμε σε αυτό το επίπεδο, θα πρέπει να απομακρυνθούν από τον χώρο. Και εμείς οι Πόντιοι πρέπει να είμαστε ενωμένοι. Έτσι θα αντιστραφεί ο ρόλος του Κοινοβουλίου. Θα τρέχουν αυτοί πίσω από εμάς και όχι να πάμε εμείς να παρακαλούμε για ψίχουλα. Το θέμα είναι ότι αντίθετα με την Ελλάδα, τα πράγματα είναι πολύ θετικά έξω. Η Νότιος Αυστραλία αναγνώρισε την γενοκτονία. Στην Αμερική πολλές Πολιτείες αναγνώρισαν την Ποντιακή γενοκτονία. Η Ένωση των Διανοουμένων αναγνώρισε την γενοκτονία. Αυτό είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των Ποντιακών σωματείων γιατί έξω τα Ποντιακά σωματεία είναι πολύ πιο σοβαρά, διότι εκείνοι δεν εμπλέκονται με τον κρατικό κορβανά, το ελληνικό μίζερο κράτος. Οι Πόντιοι της διασποράς είναι της προσφοράς. Οι Πόντιοι της Ελλάδος είναι της αρπαχτής.


Κανένα κανάλι δεν κάλυψε την έκθεση

Θα μας πείτε κάτι για την έκθεση που έχετε οργανώσει για την Ποντιακή γενοκτονία;
Το δικό μου μνημόσυνο απέναντι δεν τελειώνει με το 14τομο έργο ούτε με τα υπόλοιπα βιβλία για τον Ποντιακό Ελληνισμό. Αυτήν την δουλειά θα την κάνω, γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι και το γνωστικό μου αντικείμενο. Το πραγματικό μου μνημόσυνο είναι αυτή η έκθεση την οποία θέλω να την μεταφέρω από πόλη σε πόλη μαζί με σεμινάρια Ιστορίας για να φωτίζω τον κόσμο τι σημαίνει Ιστορία και πολιτισμός των Ελλήνων του Πόντου και να αποκαλύπτω τα εγκληματικά λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων και να τα τονίζω, ώστε να πετύχουμε σταδιακά την αλλαγή της πολιτικής για να μπορέσει να είναι μια πολιτική πατριωτική.

Είχατε κανένα πρόβλημα με την έκθεση;
Εγώ δεν είδα κανένα κανάλι να έρχεται στην έκθεση. Αυτό τα λέει όλα.

ΗΠΑ – Η 100χρονη Σάνο Χάλο, και η κόρη της Θία απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια.

13 Ιουνίου 2009

του ανταποκριτή μας Π. Παναγιώτου

Μια 100χρονη Πόντια που κατάφερε να διασωθεί από τη γενοκτονία, καθώς και η κόρη της, η οποία με συγγραφική δουλειά ανέδειξε και πρόβαλε την πολιτιστική κληρονομιά του Ποντιακού Ελληνισμού, απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια.

Η «Γιαγιά του Πόντου», η Σάνο Χάλο, και η κόρη της Θία Χάλο ορκίστηκαν κατά τη διάρκεια τελετής στο Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη από τη Γενική Πρόξενο, Άγη Μπαλτά, ότι «θα φυλάττουν πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους και θα εκπληρώνουν ευσυνείδητα τα καθήκοντα ως Ελληνίδες υπήκοοι», υπογράφοντας το πρωτόκολλο πολιτογράφησης.

«Σας ευχαριστώ όλους από τα βάθη της καρδιάς μου», ανέφερε συγκινημένη η Σάνο Χάλο, η οποία τον περασμένο μήνα συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής. Έχοντας στο πλευρό της παιδιά, εγγόνια και δισέγγονά τόνισε: «Δεν πήγα ποτέ σχολείο, δούλεψα σκληρά όλη μου τη ζωή για να μεγαλώσω 10 παιδιά».

Η Σάνο Χάλο είναι η ηρωίδα του βιβλίου «Ούτε το όνομά μου», συγγραφέας του οποίου είναι η κόρη της Θία Χάλο, που κατέγραψε τις τραγικές στιγμές της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και το περιπετειώδες ταξίδι της μητέρας της προς την ελευθερία.

Η Θία Χάλο εξέφρασε το θαυμασμό και την περηφάνια της για τους κατατρεγμένους Πόντιους, ενώ ευχαρίστησε τους Έλληνες αξιωματούχους και διπλωμάτες, το ελληνικό κράτος και ιδιαίτερα τα μέλη της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Αμερικής και Καναδά, που με δική τους πρωτοβουλία προωθήθηκε το σχετικό αίτημα για να αποκτήσει μαζί με τη μητέρα της την ελληνική ιθαγένεια.

«Είναι μια από τις ιστορικότερες στιγμές του Ποντιακού Ελληνισμού της Αμερικής», τόνισε ο αναπληρωτής πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Γιώργος Τσιλφίδης, επισημαίνοντας ότι «μέσα από δύο θρυλικές μορφές, από δύο θρυλικές γυναίκες, μέσα από τη Σάνο και τη Θία Χάλο προβάλλουμε μια πτυχή της ιστορίας του Ελληνικού Έθνους που για χρόνια παρέμενε στα αζήτητα της ιστορίας. Τιμούμε δύο γυναίκες, δύο σύμβολα για την ανθρωπότητα και ταυτόχρονα τα 353,000 θύματα της γενοκτονίας μας, αλλά και τις χιλιάδες ηρωικές μορφές του Πόντου».

Η τελετή ορκωμοσίας ήταν προγραμματισμένη πριν μια εβδομάδα, αλλά αναβλήθηκε λόγω προβλήματος υγείας της 100χρονης κ. Χάλο, η οποία ανάρρωσε και τελικά παρέστη στην τελετή στο Γενικό Προξενείο. Ο κ. Τσιλφίδης εξέφρασε ευχαριστίες στη Γενική Πρόξενο της χώρας μας στη Νέα Υόρκη κ. Μπαλτά, η οποία πριν λίγες μέρες είχε ορκίσει τη «Γιαγιά του Πόντου» σε νοσοκομείο της πόλης, όπου νοσηλευόταν μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Ο πρόεδρος του Ιερού Ιδρύματος Παναγία Σουμελά Ποντίων Αμερικής και Καναδά, Δρ. Χαράλαμπος Βασιλειάδης, δήλωσε ότι «αυτές οι δύο γυναίκες είναι θρυλικές, είναι ορόσημο στην ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού γιατί κατάφεραν να προωθήσουν το θέμα όσο κανένας σύλλογος και άτομο».

Ο Δημήτρης Κοσμίδης, στέλεχος του Συλλόγου Παναγία Σουμελά της Βοστώνης ανέφερε ότι «αυτή η τελετή σημαίνει πάρα πολλά για εμάς τους Πόντιους, ειδικά γι’ αυτούς που έχουν γεννηθεί στον Πόντο. Η κ. Σάνο αντιπροσωπεύει εμάς τους Ποντίους τους ξεριζωμένους και τον αγώνα τον οποίο κάνουμε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας».

omogeneia

Ypoloipo

Ypoloipo

ΣΕΡΑ

Ypoloipo

Δεν είναι εξευτελισμός, είναι πράξη εξιλέωσης του θύτη

του Σάββα Καλεντερίδη

Κύριο άρθρο της εφημερίδας ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΝΩΜΗ

Το 1970 ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Βίλι Μπραντ επισκέφθηκε τη Βαρσοβία και γονάτισε στο μνημείο των Εβραίων, που έπεσαν θύματα των Γερμανών Ναζί. Με την πράξη του αυτή, ο Γερμανός καγκελάριος θέλησε να εκφράσει την ειλικρινή μεταμέλεια για τις αποτρόπαιες πράξεις της χώρας του, μια από τις οποίες ήταν το σχέδιο εξόντωσης και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων.
Η συγκεκριμένη συμβολική κίνηση του Γερμανού καγκελαρίου αντιμετωπίστηκε με ανακούφιση από τη διεθνή κοινή γνώμη, η οποία στην κίνηση αυτή διέκρινε τη βούληση του γερμανικού λαού για οριστική και αμετάκλητη καταδίκη του ναζισμού και των μεθόδων που διεξήλθε απαξιώνοντας την ανθρώπινη υπόσταση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη γενοκτονία των Εβραίων.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε μια χώρα που προσπαθεί να ολοκληρώσει μέχρι και σήμερα ένα σχέδιο που συνέλαβαν οι Νεότουρκοι, το 1909-1911, για ολοκληρωτική εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής, στα πλαίσια του οποίου σχεδίου εξόντωσαν τους Αρμενίους, τους Ασσυρίους και τους Έλληνες της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής. Ένα σχέδιο που εφαρμόζεται για περίπου εκατό χρόνια, με την ανοχή ή και ενεργητική υποστήριξη πότε της Γερμανίας, πότε της Αγγλίας, πότε των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και τώρα της διεθνούς κοινότητας. Να σημειωθεί ότι και το ίδιο το Ισραήλ, ο λαός του οποίου είναι θύμα της ναζιστικής πολιτικής, τα τελευταία χρόνια συμπορεύεται και στηρίζει τον κεμαλισμό και τις πολιτικές της Τουρκίας, που δεν απέχουν και πολύ, αν δεν είναι χειρότερες, από το ναζισμό.
Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τη γεωστρατηγική της θέση, κατέστησε διαχρονικά συνενόχους της τις ισχυρές χώρες του κόσμου, και όχι μόνο αρνείται πεισματικά να «γονατίσει» ευλαβικά στα θύματα των βάρβαρων πολιτικών της, αλλά καθυβρίζει έμπρακτα τα ίδια τα θύματα των αποτρόπαιων πολιτικών της, ισχυριζόμενη ότι οι Τούρκοι είναι αυτοί που υπέστησαν γενοκτονία από τους Αρμένιους και τους Έλληνες. Γι’ αυτό ακριβώς, επειδή αισθάνεται αδικημένη, συνεχίζει τις αποτρόπαιες πολιτικές της τόσα χρόνια εναντίον του Ελληνισμού, για να ...βρει τη δικαίωση.
Η κατάσταση αυτή, όπως εξηγήθηκε παραπάνω, μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως Ελλάδα και ως Έλληνες.
Πρώτον, να οικοδομήσουμε το εθνικό μνημείο Γενοκτονίας, ως μια κίνηση δικαίωσης των θυμάτων από το ελληνικό κράτος, αλλά και εξιλέωσης απέναντί τους, για τις ελλειμματικές πολιτικές που ακολούθησε όλα αυτά τα χρόνια στο θέμα αυτό.
Δεύτερον, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των Αρμενίων, που κατάφεραν εργαζόμενοι μεθοδικά την αναγνώριση της γενοκτονίας τους σε περισσότερο από πενήντα χώρες, προσαρμοσμένο στη δική μας περίπτωση και να στηριχτούμε περισσότερο στον Ελληνισμό της διασποράς, όπως έγινε στη Νότιο Αυστραλία, όπου ήδη αναγνωρίστηκε η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής. Μόνον έτσι θα αρχίσει να αποδέχεται η διεθνής κοινότητα και τις δικές της ευθύνες, για να αρχίσει να σφίγγει σιγά-σιγά ο κλοιός της δικαιοσύνης γύρω από την γενοκτόνο Τουρκία.
Τρίτον, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τους άλλους λαούς, Αρμενίους, Ασσυρίους, Κούρδους, που κι αυτοί είναι θύματα της ίδιας πολιτικής και του ίδιου θύτη.
Τέλος, ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω και με τη βοήθεια δημοκρατικών κύκλων που ήδη δραστηριοποιούνται και στην ίδια την Τουρκία, με μέτρο, σύνεση και λογική, πλην όμως αταλάντευτα, να δείξουμε το δρόμο που οδηγεί στη γονατοκλισία της Τουρκίας στο μνημείο των νεκρών της Γενοκτονίας, υπενθυμίζοντας σε όλες τις πλευρές ότι δεν πρόκειται για πράξη υποταγής και εξευτελισμού, αλλά πράξη εξιλέωσης του θύτη, ιστορικού συμβιβασμού των δυο λαών και θεμελίωσης μια μόνιμης και δημιουργικής ειρήνης στην περιοχή.

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2009/06/blog-post_214.html

Ypoloipo

Οι Τούρκοι εξυμνούν τον Τρεμόπουλο

Η Sabah [31/5] στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Οι ερωτευμένοι με την Τουρκία υποψήφιοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» καταχωρεί ανταπόκριση του Στέλιου Μπερμπεράκη από την Αθήνα, στην οποία αναφέρεται ότι στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Ελλάδα θέτουν τη σφραγίδα τους η Τουρκία και οι συμπαθούντες αυτήν.

Η Hürriyet [31/5] στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Στη Θεσσαλονίκη πρέπει να υπάρχει μια Λεωφόρος Ατατούρκ και στην Κωνσταντινούπολη μια Λεωφόρος Βενιζέλου» καταχωρεί ανταπόκριση του Γιώργου Κιρμπάκη από την Αθήνα, που αναφέρεται σε δηλώσεις του Μιχάλη Τρεμόπουλου, αρχηγού του κόμματος των Πρασίνων, στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Ο ίδιος ανέφερε ότι, μεταξύ των ετών 1938 – 1955, ο δρόμος, στον οποίο είχε γεννηθεί ο Ατατούρκ, έφερε την ονομασία «Οδός Κεμάλ Ατατούρκ». Όμως, μετά τα Σεπτεμβριανά του 1955, η ονομασία του δρόμου άλλαξε σε «Οδό Βασιλέως Παύλου». Ο Τρεμόπουλος αναρωτήθηκε γιατί να μην υπάρχει στη Θεσσαλονίκη μια οδός Κεμάλ Ατατούρκ. Παράλληλα, ζήτησε να δοθεί σε έναν δρόμο της Τουρκίας και το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η μητέρα του Τρεμόπουλου κατάγεται από την Αδριανούπολη. Ο ίδιος, στην ερώτηση «κατά την άποψή σας, ποιοι είναι οι ήρωες της Θεσσαλονίκης», είπε: «Ο Ναζίμ Χικμέτ».

Η Sabah [31/5] στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Οι ερωτευμένοι με την Τουρκία υποψήφιοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» καταχωρεί ανταπόκριση του Στέλιου Μπερμπεράκη από την Αθήνα, στην οποία αναφέρεται ότι στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στην Ελλάδα θέτουν τη σφραγίδα τους η Τουρκία και οι συμπαθούντες αυτήν. Ένας εξ αυτών είναι και ο αρχηγός του κόμματος των Πρασίνων, δημοσιογράφος από τη Θεσσαλονίκη, Μιχάλης Τρεμόπουλος, ο οποίος είναι θαυμαστής του Ατατούρκ. Οι άλλοι υποψήφιοι του κόμματος είναι ο Κωνσταντινουπολίτης ηθοποιός Αντώνης Καφετζόπουλος και ο Ιρλανδός μουσικός Ross Daly.

Η Radikal [31/5] στις εσωτερικές της σελίδες με τίτλο «Στην Ελλάδα Ατατουρκιστής υποψήφιος» αναφέρεται στην υποψηφιότητα Μιχάλη Τρεμόπουλου.

Ypoloipo