Ένας φίλος μας έστειλε ένα πολύ καλό κείμενο τoυ Κωσταντινουπολίτη, καθηγητή στο ΕΜΠ Νίκου Ουζούνογλου, που εκφράζει τον ελληνισμό της Ανατολής (που συνετρίβη από τις ίδιες δυνάμεις που οδήγησαν στη σημερινή κρίση), δημοσιεύτηκε στο Ενημερωτικό Δελτίο του Νέου Κύκλου Κωνσταντινουπολιτών (Ιούλιος 2011). Το αναδημοσιεύουμε:
Η παρατεταμένη κρίση που βρίσκεται η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήταν αναμενόμενη εδώ και πολλά χρόνια αφού όλες οι προϋποθέσεις για να έλθει είχαν ετοιμαστεί από τις πολιτικές ηγεσίες που κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες. Εδώ και πολλά χρόνια έχει εγκαταλειφθεί οποιαδήποτε όραμα και βούληση για ανάπτυξη και δημιουργία από τις πολιτικές ηγεσίες. Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η όλη οικονομική ιδεολογία βασίστηκε στον συνεχή δανεισμό από το εξωτερικό, σε συνδυασμό με την διαφθορά που ενορχηστρώθηκε με την συνεργασία πολιτικών των κυβερνώντων κομμάτων που είχε σαν αποτέλεσμα η Ελλάδα να βρίσκεται στο επίπεδο της διαφθοράς μεταξύ των πρώτων χωρών παγκοσμίως. Αν δει κανείς την διεθνή αξιολόγηση του επιπέδου της διαφοράς βλέπει την χώρα μας δυστυχώς με τον δείκτη 3.5 να έπεται από το Μαλαούι με αντίστοιχο δείκτη 3.4 (http://en.wikipedia.org/wiki/Corruption_Perceptions_Index). Με την διασπάθιση των δημόσιων πόρων, κυρίως κάνοντας κατάχρηση της πραγματικής εξωτερικής απειλής, σπαταλήθηκε ποσό περίπου 150 δισεκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 1996-2004. Η αναποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. το Υπουργείο Υγείας είχε μόλις 10% απορροφητικότητα από τα κονδύλια της Ε.Ε. επειδή δεν είναι δυνατή η εφαρμογή διαδικασιών που εμπεριέχουν διαφθορά και έτσι χάθηκαν τεράστια ποσά σε όφελος της Υγείας).
Σε όποιες δε περιπτώσεις υπήρξε απορρόφηση Κοινοτικών κονδυλίων, με την κακοδιαχείριση που ακολουθήθηκε, προέκυψαν καταστροφικά αποτελέσματα για τον παραγωγικό δυναμικό της χώρας σε πολλούς τομείς και πρωτίστως στην αγροτική βιομηχανία. Με τις παράλογες επιδοτήσεις ο αγροτικός τομέας οδηγήθηκε σε κατάρρευση. Βέβαια όλα αυτά συνδυάστηκαν με την παλινόρθωση του παλαιοκομματικού συστήματος και την εγκατάλειψη ουσιαστικής πολιτικής δράσης για την επίλυση των ζωτικών ζητημάτων του τόπου. Κορυφαία εκδήλωση του παλαιοκομματισμού είναι ο νεποτισμός και το κυλιόμενο κλειστό σύστημα της οικογενειοκρατίας που δεν περιορίζεται σε τρεις δυναστείες αλλά και σε πολλές μικρότερες με έντονο τοπικιστικό χαρακτήρα. Οι αιτίες αυτές έχουν οδηγήσει στην ζοφερή κατάσταση στην χώρα που το παρών πολιτικό σύστημα φαίνεται ότι αδυνατεί να ανταπεξέλθει.
Για να οδηγηθεί η χώρα σε αυτή την κατάσταση υπήρξε και μακρόχρονη ιδεολογική προετοιμασία από εγκάθετους θεωρητικούς που η βάση τους προέρχεται από τις αγκυλώσεις της «μικρής χώρας που τυπολατρικά πρέπει να είναι προσκολλημένη στην Αρχαιότητα», «αρκεί να μιλάει κανείς λόγια ανεξάρτητα αν έχουν έννοια ή όχι αυτά που λέει» και το σοβαρότερο η κεντρική κρατική ιδεολογία: «να σβηστούν ακόμα και τα τελευταία ίχνη της Ρωμιοσύνης».
Η λυσσαλέα καταπολέμηση οποιαδήποτε δημιουργικής πρωτοβουλίας που θα τόνωνε το παραγωγικό δυναμικό της χώρας, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες μπορεί να αποδειχθεί δίνοντας μερικά ελάχιστα παραδείγματα, όπως:
α) Πλήθος ικανών επιστημόνων που προσπάθησαν να βοηθήσουν την Ελλάδα αντιμετωπίστηκε από τις εξουσίες με εχθρότητα ενώ όλες οι χώρες κάνουν το παν για να προσελκύσουν ικανούς επιστήμονες. Κορυφαίο παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ιωάννη Αργύρη (Κωνσταντινουπολίτης στην καταγωγή και συγγενής του επίσης Κωνσταντινουπολίτη διάσημου μαθηματικού Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή) που υπήρξε από τους μεγαλύτερους επιστήμονες μηχανικούς στην μεταπολεμική Ευρώπη. Όταν προσκλήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, μετά από παρότρυνση του Καγκελάριου Χ. Σμίτ, για να ιδρύσει ένα μεγαλεπήβολο ερευνητικό κέντρο βρήκε πλήθος εμποδίων από το σύμπλεγμα των ατζέντηδων και των συνεργατών τους. Τελικά για να εξαναγκαστεί σε φυγή του ασκήθηκε ποινική δίωξη για εξαγωγή συναλλάγματος επειδή έστειλε 100 μάρκα της εποχής στην γραμματέα του στην Γερμανία για τις εργασίες δακτυλογράφησης κειμένων. Μάλιστα καταδικάστηκε πρωτόδικα και αθωώθηκε όταν άσκησε έφεση. Παραδείγματα σαν αυτά μπορούμε να δώσουμε τουλάχιστο 20 αν ζητηθούν.
β) Η Ελλάδα για πολλές δεκαετίες υπήρξε από τους πρώτους εισαγωγέας προϊόντων υψηλής τεχνολογίας μετά από το 1975 (κυρίως αμυντικά συστήματα) πληρώντας με σκληρό συνάλλαγμα. Ενώ σχεδόν όλες οι χώρες με τις εισαγωγές αυτές χρησιμοποιώντας τον μηχανισμό των «αντισταθμιστικών ωφελημάτων» επέτυχαν να αναπτύξουν σε ορισμένους τομείς δικές τους βιομηχανικές και ερευνητικές μονάδες, η Ελλάδα αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα που τα αντισταθμιστικά ωφελήματα υπήρξαν η πηγή παράνομου πλουτισμού των ατζέντηδων.
γ) Αν σκεφτεί κανείς ότι σε διεθνή κλίμακα σε απόλυτους αριθμούς ο Ελληνισμός διαθέτει τον μεγαλύτερο αριθμό επιστημόνων σε όλους τους κλάδους της σύγχρονης επιστήμης και η σε δεύτερη σε σειρά σε σημαντική απόσταση Εβραίοι τα τελευταία 40 χρόνια έχουν αναδείξει το Ισραήλ σε μια παγκόσμια δύναμη επιστήμης καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος του προβλήματος.
δ) Πλήθος επενδυτών σε σύγχρονες τεχνολογίες ουσιαστικά εκδιώχθηκαν επειδή η επιτυχία τους θα δημιουργούσε μια υγιή οικονομία που δεν μπορεί να ανεχτεί το παλαιοκομματικό πελατειακό σύστημα. Όταν σε μια χώρα οι βουλευτές εννοούν να διορίζουν όχι μόνος τους ημέτερους τους σε δημόσιες θέσεις αλλά διεκδικούν από ιδιωτικές εταιρείες να προσλαμβάνουν με ρουσφέτι τους οπαδούς τους, καταλαβαίνει κανείς το μέγεθος του προβλήματος.
Σημαντικό όμως είναι να αναφερθεί το αίσθημα της ατιμωρησίας που έχει επικρατήσει λόγω των δυσλειτουργιών του συστήματος δικαιοσύνης. Το θέμα αυτό έχει εξαιρετική σημασία και θα αναλυθεί σε επόμενο άρθρο με αφορμή και την πρόσφατη απόφαση περί «αθώωσης» των υπαιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής όταν αποδεδειγμένα αυτοί είχαν εγκαταλείψει εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στο σίδερο και τη φωτιά γνωρίζοντας πολύ καλά το τι θα συμβεί.
Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την ανάλυση αυτή των αιτιών για πολύ και να αποδεικνύαμε κάθε φορά ότι τα προσωπικά συμφέρονται ολίγων πως οδήγησαν τον τόπο σε κατάρρευση. Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει, όμως δεν είναι το θέμα που προέχει τώρα.
Εκείνο που προέχει είναι αυτό που αναφέρουμε στο τίτλο η ανάγκη της Ανάστασης του Πνεύματος Δημιουργίας του Ελληνισμού που τα τελευταία 200 χρόνια έδειξε ότι υπήρξε μια μεγάλη δύναμη αναβίωσης και αναζωογόνησης.
Καλό είναι να θυμηθούμε δύο σημαντικά επιτεύγματα του Ελληνισμού:
(α) Την περίοδο 1850-1910 ο Ελληνισμός στην Ανατολή επέτυχε ένα πρωτόγνωρο επίτευγμα δημιουργώντας μια οικονομία μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία που κυριαρχούσε παντού σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ανατολικής Μεσογείου και Βαλκάνια. Το πρόγραμμα αφανισμού των Χριστιανικών λαών που σχεδιάστηκε και εκτελέστηκε από το Κομιτάτο Ένωση και Πρόοδος είχε σαν συνέπεια την καταστροφή αυτής της προόδου που θα καθιστούσε την Ανατολική Μεσόγειο μια περιοχή μεγάλης ευημερίας για όλους τους λαούς της. Οι δυτικές δυνάμεις με πρώτη την Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία την τότε νέα Σοβιετική Ένωση και εν μέρει η Αγγλία έχουν το μερίδιο τους στον αφανισμό αυτό.
(β) Ο Ελληνισμός της Ανατολής ακόμα και ακρωτηριασμένος μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή έδειξε την ικανότητα του να αναστήσει την Ελλάδα την περίοδο 1924-1940 μετατρέποντας την πιο φτωχή χώρα των Βαλκανίων σε μια χώρα Ευρωπαϊκή. Η πρόοδος αυτή καταστράφηκε με την τριπλή κατοχή και τον εμφύλιο πόλεμο που η βασική του αιτία υπήρξε η απεμπόληση της προσφυγικής περιουσίας με την συμφωνία Βενιζέλου-Κεμάλ κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάννης. Ακόμα και μετά από το 1950 αν εξετάσει κανείς με προσοχή τα δεδομένα, βλέπει κανείς ότι η οικονομία της χώρας αναστήθηκε από το προσφυγικό στοιχείο παρόλο που υπάρχει μια εντυπωσιακή απουσία των προσφύγων από την πολιτική ζωή της χώρας. Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι το δάνεια που έλαβαν οι πρόσφυγες από την Επιτροπή Αποκατάστασης Προσφύγων που είχε τον άμισθο Πρόεδρο τον Χένρυ Μοργκεντάου (Πρέσβης των Η.Π.Α στην Κωμσταντινούπολη 1913-17) εξοφλήθηκαν πλήρως από τους ίδιους τους πρόσφυγες και είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία ενός πολύ αξιόλογου παραγωγικού δυναμικού και οικιών για την στέγαση περίπου του 50% των 1.5 εκατομμυρίων προσφύγων την περίοδο 1923-1929.
Είναι σαφές ότι πρέπει το πνεύμα την δημιουργίας και προόδου είναι εκείνο που πρέπει να κινητοποιηθεί και να αναστήσει τον τόπο ξανά. Το ερώτημα είναι το πως μπορεί όμως να γίνει αυτό με τα σημερινά δεδομένα αφού όλοι δέχονται ότι το πολιτικό σύστημα έχει εξαντλήσει όλα τα αποθέματα του – όποια ήταν αυτά.
Για το ζήτημα της διασπάθισης της προσφυγικής περιουσίας των υπαγόμενων στην Ανταλλαγή πληθυσμών αλλά και των περιουσιών των μη-ανταλλαξίμων Κωνσταντινουπολιτών θα αναφερθούμε σε ένα άλλο επόμενο άρθρο μας. Είναι από τα λίγα γνωστά θέματα το πως λεηλατήθηκε ο βιός των Ελλήνων της Ανατολής από τις οντότητες κράτη-έθνη.
Η ανάγκη της κινητοποίησης των συλλογικών φορέων του προσφυγικού κόσμου και ο απεγκλωβισμός τους από το παλαιοκομματικό σύστημα αποτελεί την βασική προϋπόθεση της έναρξης της προσπάθειας αυτής. Η συνεργασία μεταξύ των συλλογικών φορέων που μεταφέρουν το πνεύμα της δημιουργίας και προόδου είναι το δεύτερο βήμα. Στα πλαίσια αυτά καλό θα ήταν οι προσφυγογενείς σύλλογοι να εξετάσουν τα αρχεία τους και να ανακαλέσουν πιθανές τιμητικούς τίτλους που έχουν απονείμει σε πολιτικούς που αποδεδειγμένα έχουν οδηγήσει την χώρα σε αυτή την κατάσταση. Η συνεργασία θα πρέπει να κατευθυνθεί με στόχο την απομάκρυνση από το παλαιοκομματικό σύστημα, που παρά την απαξίωση του, διαθέτει ακόμα ερείσματα στον λαό. Παράλληλη δεύτερη ενέργεια πρέπει να είναι η κινητοποίηση του επιστημονικού, τεχνικού και παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού του Ελληνισμού παντού για να συντονιστεί και να ανατρέψει την καταβαράθρωση της χώρας. Όσοι Έλληνες δεν έχουν χάσει το αίσθημα της φιλοτιμίας, φιλοπατρίας και αξιοπρέπειας πρέπει να ενωθούν για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός το συντομότερο δυνατό. Σαν πρώτο βήμα θα πρέπει να συγκροτηθούν επιτροπές εμπειρογνωμόνων που θα παρέχουν δωρεάν συμβουλές προς την δημόσια διοίκηση και ακόμα τεχνικά μέσα που θα εξασφαλίσουν την αναζωογόνηση της οικονομίας σε υγιή βάση. Εκείνο δε που πρέπει να ΜΗΝ γίνει είναι η επικράτηση της λήθης δηλαδή της μη-αλήθειας.
Δεν πρέπει να ξεχαστεί ποιοι και πως έφεραν την χώρα σε αυτή την κατάσταση. Αν δε δεν αποκαλυφθεί πλήρως το πώς φθάσαμε στην παρούσα κατάσταση, ένα πράγμα είναι σίγουρο: ότι θα επαναληφθούν τα ίδια ξανά και μάλιστα σύντομα.
Ο Νικόλαος Ουζούνογλου
(Αναδημοσίευση από το Ενημερωτικό Δελτίο του Ν.Κ.Κων.λιτών, Ιούλιος 2011)
