Ο Μητροπολίτης Νευροκοπίου και Ζιχνών Αγαθάγγελος Τσαούσης περιγράφει τις συνθήκες κράτησης στην εκκλησία του Πάτλαμα, που από τότε ονομάστηκε «ο ναός της κολάσεως».
«…οδήγησαν δώδεκα οικογένειες στο Πάτλαμα στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Βρώμα, μπόχα, αλαλαγμοί και θρήνοι ήταν τα πρώτα που μας υποδέχθηκαν όταν άνοιξε η πόρτα της εκκλησίας. Βρώμα ακαθαρσιών, βρώμα πεθαμένων, βρώμα ανυπόφορη μέσα σε πυκνό σκοτάδι… Ήταν μια φρικτή εικόνα από ζωντανούς, μισοπεθαμένους και νεκρούς. Μια γυναίκα πάλευε με τον θάνατο και ζητούσε επίμονα να φάει. Δίπλα ένας γέρος είχε κοντά του την κόρη του, που ήταν αναίσθητη από την πείνα. Ο γέρος έβγαλε το τσαρούχι του, το έκοψε κομμάτια και το έδωσε στο κορίτσι να το φάει. Αυτή άρχισε να μασάει με βουλιμία… Σε αυτή την κατάσταση θανάτου, που κράτησε πολλούς μήνες, βρήκαν φρικτό τέλος περί τους 3.000 Έλληνες…»
